Σε κόντρα με την ψευτο-προοδευτική αντίληψη πως το ζήτημα του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια και η δυνατότητα για τεκνοθεσία ή παρένθετη κύηση αφορά λίγους ανθρώπους -και ως εκ τούτου, πρέπει να λυθεί αλλά όχι να μονοπωλεί τον δημόσιο λόγο- έρχεται η ίδια η πραγματικότητα. Η ισότητα και η ισονομία είναι θεμελιώδη στοιχεία για την κοινωνική δικαιοσύνη και μόνο ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Καθολικά.

Γιατί δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου να μην έχουν τα ίδια κοινωνικά δικαιώματα, αν διαφέρουν στον σεξουαλικό προσανατολισμό;

Το γεγονός πως τα συστημικά μέσα ενημέρωσης δίνουν σχεδόν αποκλειστικά τον λόγο σε άτομα που αναπαράγουν τα χυδαία, αναχρονιστικά, αντιεπιστημονικά, αντικοινωνικά και κακοποιητικά πρότυπα που τα ίδια χτίζουν και υπηρετούν, δεν αναιρεί το δικαίωμα όλων των πολιτών να έχουν θέση για ένα μείζον κοινωνικό ζήτημα.

Το γεγονός πως βουλευτές, υπουργοί και παντός είδους αιρετοί αξιωματούχοι απηχούν σεξιστικές, ομοφοβικές, πατριαρχικές και σκοταδιστικές απόψεις, δεν αναιρεί το δικαίωμά τους να εκφράζονται και να ψηφίζουν κατά συνείδηση όταν αποφασίζουν για τις ζωές όλων μας.

Το γεγονός πως η Ελλάδα δεν είναι (τουλάχιστον συνταγματικά) θεοκρατική χώρα, δεν στερεί από κανέναν ιερέα, μητροπολίτη ή αρχιεπίσκοπο το δικαίωμα να εξαπολύει μισάνθρωπα παραληρήματα απέναντι σε ό,τι κρίνει αντίθετο με τον λόγο του Θεού, τον οποίο καπηλεύεται και ερμηνεύει κατά βούληση θέλοντας να παρέμβει σε ζωές ατόμων εκτός του ποιμνίου του. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανεμπόδιστα το δικαίωμα στο μίσος.

Τι συμβαίνει, όμως, με το δικαίωμα στην αγάπη; Γιατί δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου δεν μπορούν να προχωρήσουν σε μία αστική ένωση η οποία θα τους επιτρέψει να έχουν – πέρα από την φροντίδα -και την ευθύνη του ανθρώπου που αγαπούν; Γιατί δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου δεν έχουν την δυνατότητα να δώσουν την αγάπη και την φροντίδα τους σε ένα παιδί; Γιατί δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου να μην έχουν τα ίδια κοινωνικά δικαιώματα, αν διαφέρουν στον σεξουαλικό προσανατολισμό; Η απάντηση ανάγεται στο μακραίωνα πατριαρχικό παρελθόν της ελληνικής κοινωνίας και συνοψίζεται στην σκόπιμα λειψή και προβληματική αντίληψη για την φύση, το άτομο και το δίκαιο.

Biz ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αγνοούνται από τα Διοικητικά Συμβούλια

Η ερώτηση «Έχουν δικαίωμα τα ομόφυλα ζευγάρια να μεγαλώνουν παιδιά;» είναι αφενός προβοκατόρικη και αφετέρου παρελκυστική. Είναι προβοκατόρικη γιατί καλείς τον ερωτηθέντα είτε να υπερασπιστεί το αυτονόητο δικαίωμα της ισονομίας, είτε να ξεράσει ομοφοβία (το οποίο μάλλον θες για να κάνεις μία τέτοια ερώτηση). Είναι, επίσης, παρελκυστική γιατί στρέφει την προσοχή στην κορυφή ενός κτηνώδους παγόβουνου. Οι ομοφυλόφιλοι που θα τολμήσουν να κάνουν γάμο ή να αποκτήσουν ένα παιδί είναι άνθρωποι που έχουν επιβιώσει από την χλεύη και την απόρριψη μιας κοινωνίας που πορεύεται με σημαία της την συντήρηση και την καθυπόταξη της διαφορετικότητας. Παιδιά που δεν τα δέχονται οι γονείς τους, έφηβοι που δέχονται bullying, ενήλικες που περιθωριοποιούνται. Η πολιτεία και η κοινωνία γυρίζουν την πλάτη.

Οι ομόφυλοι γονείς στρέφονται στην παρένθετη κύηση ακριβώς όπως και οι ετερόφυλοι γονείς

Η ερώτηση «Έχουν δικαίωμα τα ομόφυλα ζευγάρια να μεγαλώνουν παιδιά;» είναι υποκριτική. Τα ομόφυλα ζευγάρια αποκτούν και μεγαλώνουν παιδιά. Αποκλεισμένα από την κρατική διαδικασία υιοθεσίας παιδιών που η πολιτεία έχει καταδικάσει στην ιδρυματοποίηση, οι ομόφυλοι γονείς στρέφονται στην παρένθετη κύηση ακριβώς όπως και οι ετερόφυλοι γονείς. Σε μία κοινωνία που έχει μάθει να κρύβει τα πάντα κάτω από το χαλί και να μην βλέπει πέρα από την μύτη της, τα ομόφυλα ζευγάρια δεν ζητούν την άδεια για να ζήσουν και να αγαπήσουν, απαιτούν την αυτονόητη νομική αναγνώριση μιας ήδη υπάρχουσας κατάστασης. Για την ισονομία που δικαιούνται τα ίδια και τα παιδιά τους. Για την ισονομία που δικαιούνται όλοι οι πολίτες και όλοι τα παιδιά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Η ερώτηση «Έχουν δικαίωμα τα ομόφυλα ζευγάρια να μεγαλώνουν παιδιά;» είναι πονηρή. Συνδέει την γονεϊκότητα με την σεξουαλικότητα. Συναρτά την μητρότητα και την πατρότητα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν υπάρχουν επιστημονικά ή εμπειρικά δεδομένα που να το υποστηρίζουν. Πρόκειται, επίσης, για μία ερώτηση με πολλές προσβλητικές απαντήσεις. «Ένα παιδί χρειάζεται και τους δύο γονείς», «Τίποτα δεν αντικαθιστά την μητέρα», «Οι ομοφυλόφιλοι γονείς δεν γίνεται να είναι πρότυπο οικογένειας». Προφανώς, όσοι διατυπώνουν αυτές τις απόψεις δεν έχουν ακούσει για τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών που μεγαλώνουν με υγεία και ευτυχία, για τους κακοποιητικούς (ετεροφυλόφιλους) πατέρες και τις κακοποιητικές (ετεροφυλόφιλες) μητέρες ή για τα ομοφυλόφιλα παιδιά από τους γάμους ετερόφυλων ζευγαριών!

Ο στρεβλός τρόπος με τον οποίο επικοινωνείται το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία διχάζει την κοινωνία και ξυπνάει τα φασίζοντα μίση εναντίον του ομοφυλόφιλου πληθυσμού γιατί δίνει την αίσθηση πως θα καταπατηθούν τα δικαιώματα των ετερόφυλων ζευγαριών ή ακόμη και των παιδιών. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για την αποκατάσταση μιας κοινωνικής αδικίας. Αυτό πρέπει να έχουμε υπόψη κάθε φορά που ένα δικαίωμα το οποίο για εμάς είναι δεδομένο παραχωρείται (επιτέλους) σε όσους το στερούνται.

*Η Τζένη Κριθαρά είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Είμαι γυναίκα, γι’ αυτό με σκοτώνεις»