Καθώς μεγαλώνουν, τα παιδιά αρχίζουν να νιώθουν τις δυνάμεις τους και πιθανόν να ζητούν να κάνουν ορισμένες δραστηριότητες χωρίς την επίβλεψη των γονιών τους, όπως να επιστρέψουν σπίτι από το σχολείο μόνα ή να πάνε μια βόλτα με τους φίλους τους, χωρίς τη συνοδεία κάποιου ενήλικα.

Όπως φαίνεται όμως, «υπάρχει σημαντικό χάσμα μεταξύ της στάσης των γονέων σχετικά με την προώθηση της ανεξαρτησίας των παιδιών και του τι πραγματικά επιτρέπουν ή ενθαρρύνουν να κάνει το παιδί τους χωρίς επίβλεψη», αναφέρει η Sarah Clark, υπεύθυνη της έρευνας για την υγεία των παιδιών του Πανεπιστημίου του Michigan Health, C.S. Mott Children’s Hospital.

Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με την Clark σημαίνει ότι ορισμένοι γονείς ίσως δεν καθοδηγούν σωστά τα παιδιά τους για να γίνουν πιο αυτόνομα. Επιπλέον, χωρίς να το θέλουν, τα εμποδίζουν από το να αναπτύξουν την ανεξαρτησία τους και τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Η ασφάλεια πηγή ανησυχίας των γονέων

Τέσσερις στους πέντε γονείς παιδιών ηλικίας 9-11 ετών συμφωνούν ότι είναι καλό για τα παιδιά να έχουν ελεύθερο χρόνο χωρίς την επίβλεψη ενηλίκων. Ωστόσο, πολύ λιγότεροι αναφέρουν ότι το παιδί τους κάνει πράγματι πράγματα όταν δεν είναι παρόντες.

Ορισμένοι γονείς περιορίζουν τις ανεξάρτητες δραστηριότητες των παιδιών παρόλο που οι φόβοι τους είναι, σε πολλές περιπτώσεις, παράλογοι

Περίπου τρεις στους πέντε γονείς έχουν αφήσει το παιδί τους ηλικίας 8-12 ετών να μείνει στο σπίτι για 30-60 λεπτά μόνο, ενώ οι μισοί λένε ότι το παιδί τους έχει απομακρυνθεί από αυτούς για να βρει ένα αντικείμενο σε άλλο διάδρομο καταστήματος.

Λιγότεροι από τους μισούς αναφέρουν ότι το παιδί έχει παραμείνει στο αυτοκίνητο, όσο εκείνοι έκαναν μία γρήγορη δουλειά, έχει πάει με τα πόδια ή με ποδήλατο στο σπίτι ενός φίλου ή έχει παίξει στο πάρκο.

Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο οι γονείς διστάζουν να επιτρέψουν κάποιες «ελευθερίες» στο παιδί τους είναι η ασφάλεια. Ωστόσο, ενώ λίγο περισσότεροι από τους μισούς ανησυχούν ότι κάποιος μπορεί να τρομάξει ή να ακολουθήσει το παιδί τους, μόλις το 17% των γονέων δηλώνουν ότι η γειτονιά τους δεν είναι ασφαλής.

«Σε κάποιο βαθμό, το να ανησυχείτε για το παιδί σας είναι φυσικό. Όμως, ορισμένοι γονείς περιορίζουν τις ανεξάρτητες δραστηριότητές του λόγω των πολύ προβεβλημένων αναφορών στα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και αν αυτά τα αποτελέσματα είναι πολύ απίθανο να συμβούν ή δεν μπορούν να αποφευχθούν», αναφέρει η Clark.

Η κουλτούρα της ευθύνης

«Οι γονείς μπορούν να διευκολύνουν την κατάσταση κάνοντας μικρά βήματα, όπως το να αφήσουν το παιδί τους να περάσει χρόνο με έναν φίλο σε ένα οικείο δημόσιο χώρο. Οι συζητήσεις πριν και μετά μπορούν να τους βοηθήσουν να αξιολογήσουν αν τα παιδιά τους κατανοούν τη σημασία της τήρησης των κανόνων ασφαλείας», συμπληρώνει η Clark.

Άλλοι γονείς λένε ότι δεν επιθυμούν τα παιδιά να αναλάβουν τέτοιες ευθύνες επειδή δεν πιστεύουν ότι είναι έτοιμα, ενώ ένας στους δέκα πιστεύει ότι θα θεωρηθεί κακός γονέας εάν δουν το παιδί του μόνο του.

Πάνω από το 50% θεωρεί ότι τα παιδιά που δεν επιβλέπονται προκαλούν προβλήματα, ενώ το ένα τέταρτο έχει επικρίνει έναν άλλο γονέα και το 13% έχει επικριθεί επειδή δεν επιβλέπει επαρκώς το παιδί του.

«Οι γονείς μπορεί να επηρεαστούν από την “κουλτούρα της ευθύνης” – την πεποίθηση δηλαδή ότι κάποιος μπορεί να τους χαρακτηρίσει “κακούς γονείς”», αναφέρει η Clark.

Διαβασε ακομα

Αν θέλεις το παιδί σου ευτυχισμένο, στείλτο για δεντροφύτευση

Η μαμά ξέρει καλύτερα…

Η έκθεση της δημοσκόπησης υποδηλώνει επίσης μία αναντιστοιχία μεταξύ των όσων λένε οι γονείς των παιδιών ηλικίας 5 έως 8 ετών και όσων τελικά κάνουν για την προώθηση της ανεξαρτησίας τους.

Σχεδόν τα τρία τέταρτα υποστηρίζουν ότι βάζουν το παιδί τους να κάνει πράγματα μόνο του. Αλλά λιγότεροι από τους μισούς από αυτούς τους γονείς αναφέρουν συγκεκριμένα ότι το παιδί τους συμμετέχει τακτικά σε ενέργειες, όπως να μιλάει με τον γιατρό ή τη νοσοκόμα σε επισκέψεις υγείας, να αποφασίζει πώς θα ξοδέψει το χαρτζιλίκι του, να παραγγέλνει σε ένα εστιατόριο, ή να ετοιμάζει μόνο του το γεύμα ή το σνακ του.

Μεταξύ των λόγων που επικαλούνται οι γονείς είναι και πάλι η ασφάλεια, η δύναμη της συνήθειας που θέλει τους ενήλικες να είναι υπεύθυνοι για όλα, η πεποίθηση των γονέων ότι το παιδί τους δεν θέλει να κάνει πράγματα μόνο του ή δεν είναι αρκετά ώριμο, αλλά και η σκέψη ότι θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο ή ότι δεν θα γίνει με το σωστό τρόπο.

Η σωστή καθοδήγηση

Τα χρόνια του δημοτικού σχολείου, σημειώνει η Clark, είναι μία σημαντική φάση για την ανάπτυξη της ανεξαρτησίας με τη σωστή γονική καθοδήγηση. «Η ανεξαρτητοποίηση είναι μία σταδιακή διαδικασία που επιτρέπει στα παιδιά όλο και μεγαλύτερη ελευθερία, με τους γονείς να είναι εκεί για να διδάξουν δεξιότητες και να βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει τις συνέπειες των επιλογών του», αναφέρει η Clark.

Διαβασε ακομα

Το κλειδί για την ευτυχία των παιδιών είναι η ευτυχία των γονέων: Ο Ιωάννης Γλωσσόπουλος στο Pride.gr

«Καθώς τα παιδιά αποκτούν μεγαλύτερη εμπειρία και άνεση με τις εργασίες, μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη για την τακτική εκτέλεσή τους», συμπληρώνει.

Εξάλλου, οι έρευνες δείχνουν ότι η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας προάγει την αυτοπεποίθηση, την ανθεκτικότητα, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και την ψυχική υγεία του παιδιού.

Με πληροφορίες από Futurity / University of Michigan