Τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Απριλίου 1974 ξεκινά η Επανάσταση των Γαρυφάλλων. Πρόκειται για το κίνημα που έβαλε οριστικό τέλος στη δικτατορία Σαλαζάρ στην Πορτογαλία.

Φέτος συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την ημέρα που χιλιάδες Πορτογάλοι ξεχύνονται στους δρόμους. Προτρέπουν τους κυβερνητικούς στρατιώτες να ενωθούν με τους επαναστάτες βάζοντας στις κάννες των όπλων τους από ένα κόκκινο γαρύφαλλο ως ένδειξη ειρήνης και συμφιλίωσης.

Το ξημέρωμα της 25ης Απριλίου, με αρχηγό τον ταγματάρχη Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο η εξέγερση ξεκινά. 

Στις 00.20 στο κρατικό ραδιόφωνο ηχεί το τραγούδι «Γκράντολα, μελαμψή πόλη» («Grandola, Vila Morena») του αντιστασιακού τραγουδιστή Ζέκα Αφόνσο. Το τραγούδι αποτελεί το γενικό πρόσταγμα της επανάστασης.

Έξι ώρες μετά η Χούντα έχει καταρρεύσει. Οι πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώνονται από τις φυλακές, οι εργάτες καταλαμβάνουν τα εργοστάσια, αγρότες δημιουργούν αυτοδιοικούμενους συνεταιρισμούς. 

Στις 28 Μαΐου του 1926, πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκαθιστούν στην Πορτογαλία μια φασιστική δικτατορία με επικεφαλής τον Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ. 

Το δικτατορικό καθεστώς ονομάζεται «Estado Novo» (Νέο Κράτος) και μένει στην εξουσία έως το 1974. Από το 1968 και μετά τον Σαλαζάρ διαδέχθηκε ο καθηγητής Νομικής Μαρσέλο Καετάνο.

Μαζί με τη Χούντα, το 1974 τερματίζεται και η αποικιοκρατική εποχή της Πορτογαλίας. Την ίδια χρονιά ανεξαρτητοποιείται η Γουϊνέα – Μπισάου και σύντομα ακολουθούν η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα, το Σάο Τομέ ε Πρίνσιπε και τα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου.

Το κίνημα δεν περιορίζεται στα σύνορα της Πορτογαλίας και πυροδοτεί αντίστοιχα κινήματα σε όλη την Ευρώπη.

Η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» είναι η αρχή του «τρίτου κύματος εκδημοκρατισμού», όπως έμεινε στην ιστορία, το οποίο εξαπλώνεται σε Ελλάδα, Ισπανία και Λατινική Αμερική.