Νέα ζωή έχουν καταφέρει να δώσουν οι επιμελητές μίας έκθεσης στο Μουσείο Ζωολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge, στην Αγγλία, με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης (AI) σε ορισμένα από τα εκθέματά τους, με τους επισκέπτες να ακούν τις ιστορίες των ζώων – ακόμα και τις εμπειρίες τους από τη μετά θάνατον ζωή.

Από μια αμερικανική κατσαρίδα και τα απομεινάρια ενός ντόντο, μέχρι ένα ταριχευμένο κόκκινο πάντα και έναν σκελετό φάλαινας, τα ζώα έχουν τη δυνατότητα να συνομιλούν με φωνή ή κείμενο μέσω του smartphone των επισκεπτών.

Η νέα τεχνολογία επιτρέπει στα πλάσματα αυτά να περιγράφουν τον χρόνο τους στη Γη και τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν, σε μία προσπάθεια των επιμελητών να ευαισθητοποιήσουν το κοινό και να αντιστραφεί η απάθεια απέναντι στην κρίση της βιοποικιλότητας.

Σύνδεση των ανθρώπων με την άγρια ζωή

«Τα μουσεία χρησιμοποιούν την Τεχνητή Νοημοσύνη με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά πιστεύουμε ότι αυτή είναι η πρώτη εφαρμογή όπου μιλάμε από την οπτική γωνία του αντικειμένου», λέει ο Jack Ashby, υποδιευθυντής του μουσείου. «Μέρος του πειράματος είναι να δούμε αν, δίνοντας σε αυτά τα ζώα τη δική τους φωνή, οι άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικά».

Μάλιστα, ο Ashby αναφέρει πως η μεγάλη πρόκληση για τον ίδιο είναι να εξακριβώσει αν η αντίληψη του κοινού για μια κατσαρίδα μπορεί να αλλάξει όταν η τελευταία αποκτά τη δική της φωνή.

Το έργο επινοήθηκε από την Nature Perspectives, μια εταιρεία που κατασκευάζει μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης για να βοηθήσει στην ενίσχυση της σύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων και του φυσικού κόσμου.

Για κάθε έκθεμα, η AI τροφοδοτείται με συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με το πού ζούσε το δείγμα, το φυσικό του περιβάλλον και πώς έφτασε στη συλλογή.

Διαβασε ακομα

Πώς οι κατσαρίδες κατέκτησαν έναν κόσμο που τις απεχθάνεται

Ρώτα ό,τι θες

Τα εκθέματα, τα οποία μπορούν και συνομιλούν σε περισσότερες από 20 γλώσσες, αλλάζουν τη γλώσσα και τον τόνο της φωνής τους ανάλογα με την ηλικία του ατόμου στο οποίο μιλούν. Ο πλατύπους έχει μια βαριά αυστραλιανή προφορά, ενώ η αγριόπαπια ακούγεται σαν Βρετανός. Μέσα από τις ζωντανές συνομιλίες με τα εκθέματα, ο Ashby ελπίζει ότι οι επισκέπτες θα μάθουν περισσότερα από όσα χωράνε στις ετικέτες που συνοδεύουν τα δείγματα.

Στο πλαίσιο του έργου, οι συνομιλίες που κάνουν οι επισκέπτες με τα εκθέματα θα αναλυθούν για να αποκτήσουν μια καλύτερη εικόνα των πληροφοριών που θέλουν οι άνθρωποι για τα δείγματα. Ενώ η Τεχνητή Νοημοσύνη προτείνει μια σειρά από θέματα συζήτησης, όπως για παράδειγμα να περιγράψει η φάλαινα τη ζωή στον ανοιχτό ωκεανό.

«Όταν μιλάς σε αυτά τα ζώα, τα βλέπεις πραγματικά σαν προσωπικότητες, είναι μια πολύ παράξενη εμπειρία», λέει ο Ashby.

Οι επισκέπτες ξεκινούν, συνήθως, με ερωτήσεις όπως «Πού ζούσες;» και «Πώς πέθανες;», αλλά όσο εξελίσσεται η συζήτηση, στρέφονται σε πιο καθημερινά πράγματα: Στην ερώτηση τι έτρωγε, το ντόντο του μουσείου, ένα από τα πληρέστερα δείγματα στον κόσμο, περιέγραψε τη διατροφή του στον Μαυρίκιο, η οποία περιελάμβανε φρούτα, σπόρους και περιστασιακά μικρά ασπόνδυλα.

Σοφά εμίλησες, γέροντα…

Το ντόντο ήταν σε θέση να εξηγήσει πως το δυνατό, καμπυλωτό ράμφος του ήταν ιδανικό για να ανοίγει τους σκληρούς καρπούς του δέντρου tambalacoque. Μοιράστηκε επίσης τις απόψεις του για το αν οι άνθρωποι θα πρέπει να προσπαθήσουν να επαναφέρουν το είδος μέσω κλωνοποίησης.

«Ακόμη και με προηγμένες τεχνικές, η επιστροφή του ντόντο θα απαιτούσε όχι μόνο το DNA μας αλλά και το ευαίσθητο οικοσύστημα του Μαυρίκιου που στήριζε το είδος μας», αναφέρει. «Είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι η αληθινή ουσία κάθε ζωής υπερβαίνει τον γενετικό κώδικα – είναι περίπλοκα συνυφασμένη με το φυσικό της περιβάλλον».

Διαβασε ακομα

Η επιστροφή του Ντόντο: Το εξαφανισμένο πτηνό ζωντανεύει μέσα από ένα περιστέρι

Στον σκελετό της φάλαινας, που κρέμεται από την οροφή του μουσείου, δόθηκε παρόμοιο επίπεδο εμφανούς στοχασμού. Ερωτηθείσα για το πιο διάσημο πρόσωπο που έχει συναντήσει, παραδέχτηκε ότι όσο ζούσε δεν είχε την ευκαιρία να συναντήσει «διάσημα» άτομα, όπως τα βλέπουν οι άνθρωποι. «Ωστόσο», συνέχισε ο σκελετός με Τεχνητή Νοημοσύνη, «θέλω να πιστεύω ότι όποιος στέκεται από κάτω μου και νιώθει δέος, σεβασμό και αγάπη για τον φυσικό κόσμο είναι κάποιος σημαντικός».

Με πληροφορίες από Guardian