icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν κάποια φαγητά νόστιμα, ενώ για άλλους είναι αηδιαστικά. Η επιστήμη ξέρει γιατί συμβαίνει αυτό

Κάποιοι λατρεύουν τον κόλιανδρο, άλλοι τον μισούν. Μπορεί να σου αρέσουν οι ελιές, αλλά ίσως ο μπαμπάς σου να τις θεωρεί αηδιαστικές. Για να καταλάβεις το γιατί, πρέπει να εντρυφήσεις λίγο στην επιστήμη της εξέλιξης, της χημείας και της βιολογίας.

Η ικανότητα της γεύσης σε βοηθάει να επιλέγεις τρόφιμα που παρέχουν την ενέργεια ή τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός σου και να αποφεύγεις να τρως πράγματα που δεν παρέχουν ενέργεια.

Σε άλλες περιπτώσεις, μια κακή γεύση μπορεί να είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι για να αφήσεις κάτω βλαβερές ή τοξικές τροφές. Γι’ αυτό ορισμένα δηλητηριώδη πράγματα, όπως ορισμένα άγρια μανιτάρια, έχουν έντονη ή πικρή γεύση.

Γιατί σου αρέσει το μπλε τυρί, αλλά οι φίλοι σου το σιχαίνονται

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να σου αρέσει ένα φαγητό και να μην αρέσει στον φίλο σου.

Ο πρώτος είναι η αλληλουχία του δικού σου DNA. Η αλληλουχία του DNA είναι σαν μια συνταγή που λέει στο σώμα σου πώς να φτιάξει πρωτεΐνες, οι οποίες είναι ένα από τα πιο σημαντικά δομικά στοιχεία του σώματός σου.

Κάθε άτομο έχει τη δική του αλληλουχία DNA, ή συνταγή, η οποία είναι διαφορετική από όλους τους άλλους. Το DNA συμβάλλει στον καθορισμό της γεύσης και της όσφρησης και των μηνυμάτων που στέλνονται στον εγκέφαλό σου σχετικά με το τι είναι ωραίο και τι όχι. Έτσι, ο καθένας από εμάς γεύεται τη γεύση του φαγητού με διαφορετικό τρόπο.

Οι επιστήμονες έχουν μάλιστα υπολογίσει ότι οι διαφορές στο DNA σου μπορούν να επηρεάσουν το πώς αισθάνεσαι για τη μυρωδιά του μπλε τυριού (συγκεκριμένα, υπάρχει μια χημική ουσία που ονομάζεται «ισοβαλερικό οξύ» που βοηθά το σώμα σου να αποφασίσει πώς αισθάνεται για τη συγκεκριμένη μυρωδιά).

Και μπορείς επίσης να κατηγορήσεις το DNA σου για το πώς αισθάνεσαι για τη γεύση που έχουν τα λαχανάκια Βρυξελλών ή το μπρόκολο.

Αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με τα γονίδια με τα οποία γεννιέσαι. Εξαρτάται επίσης από το πόσο εξοικειωμένος είσαι με το τρόφιμο και αν το έχεις φάει στο παρελθόν. Το Vegemite – ένα άλειμμα από μαγιά κριθαριού- είναι ένα καλό παράδειγμα. Αν έχεις μεγαλώσει με αυτό (και αν ξέρεις ότι πρέπει να τρως μόνο λίγο κάθε φορά), είναι πιο πιθανό να πιστεύεις ότι έχει ωραία γεύση.

Τέλος, το περιβάλλον σου μπορεί να επηρεάσει τις επιλογές σου. Αν αισθάνεσαι αδιαθεσία ή μόλις έφαγες φαγητό, οι προτιμήσεις σου μπορεί να αλλάξουν – μπορεί ξαφνικά να νιώσεις ότι απλά δεν θέλεις τίποτα πικάντικο ή λιπαρό εκείνη την ημέρα.

Αυτοί οι τρεις λόγοι (το DNA σου, οι προηγούμενες εμπειρίες από το φαγητό και το περιβάλλον σου) βοηθούν να αποφασίσεις για τα τρόφιμα που σου αρέσουν ή δεν σου αρέσουν.

Η γεύση αλλαζει κατά τη διάρκεια της ζωής σου

Οι γευστικές προτιμήσεις αρχίζουν να δημιουργούνται πριν τη γέννησή σου, όπου οι γεύσεις των τροφίμων που έτρωγε η μαμά σου στέλνονταν σε σένα καθώς μεγάλωνες στη μήτρα της. Αυτή η εμπειρία της πρώτης γεύσης έχει αντίκτυπο στις επιλογές των τροφίμων που κάνεις στην παιδική σου ηλικία. Αλλά οι προτιμήσεις και οι αντιπάθειές σου δεν είναι μόνιμες- καθώς μεγαλώνουμε, η γεύση μας αλλάζει.

Μπορεί επίσης να μάθουμε να μας αρέσουν τρόφιμα που έχουν αηδιαστική γεύση δοκιμάζοντας τα ξανά και ξανά ή μπορεί να αντιπαθήσουμε τρόφιμα όταν έχουμε μια κακή εμπειρία με αυτά – όπως αν ένα χαλασμένο αυγό σε κάνει να αρρωστήσεις και αποφασίσεις να μην ξαναφάς ποτέ αυγά, παρόλο που σου άρεσαν πριν.

Όπως διαπιστώνεις, το να καταλάβεις γιατί σου αρέσουν τα τρόφιμα που οι άλλοι βρίσκουν αηδιαστικά είναι περίπλοκο και υπάρχουν πολλοί επιστήμονες σε όλο τον κόσμο που προσπαθούν να καταλάβουν το γιατί.

Τώρα που έμαθες ότι τα γούστα μπορούν να αλλάξουν, να θυμάσαι ότι τα τρόφιμα που μισείς τώρα μπορεί μια μέρα να γίνουν τα αγαπημένα σου.

Με πληροφορίες από The conversation