Ασιατικοί ελέφαντες καταγράφονται για πρώτη φορά να θάβουν τα πτώματα των μικρών τους, στην πρώτη επιστημονική αναφορά τέτοιας συμπεριφοράς του είδους. Πέντε μωρά ελεφάντων ανακαλύφθηκαν θαμμένα σε αποστραγγιστικά χαντάκια σε κτήματα τσαγιού στη βόρεια Βεγγάλη της Ινδίας, με τα άκρα τους να εξέχουν από το έδαφος.

Πατημασιές και περιττώματα από ελέφαντες διαφόρων μεγεθών και ηλικιών δείχνουν ότι όλα τα μέλη της αγέλης συνέβαλαν στις ταφές. Οι νυχτοφύλακες μάλιστα στα κτήματα ανέφεραν δυνατές φωνές ελεφάντων, που μερικές φορές διαρκούσαν από 30 έως 40 λεπτά, πριν το κοπάδι εγκαταλείψει την περιοχή.

Αυτοί οι ήχοι που ακούγονταν σαν σάλπιγγες πιθανόν να σημαίνουν πένθος αλλά και «συμπονετική συμπεριφορά» ανάμεσα στα μέλη της αγέλης – κάτι σαν το ανθρώπινο μοιρολόι – υποστηρίζουν οι Akashdeep Roy, από το Ινδικό Ινστιτούτο Επιστημονικής Εκπαίδευσης και Έρευνας στην Πούνε και Parveen Kaswan από την Ινδική Δασική Υπηρεσία.

Εξαιρετικά σπάνιες οι ταφές ζώων στη φύση

«Οι ταφές των μικρών ζώων είναι εξαιρετικά σπάνιες στη φύση», αναφέρει ο Roy.

Παρόλο που η στάση που βρέθηκαν θαμμένα τα μικρά με τα πόδια προς τα επάνω εξέπληξε τους επιστήμονες, ο Roy θεωρεί πως οι ελέφαντες, ως κοινωνικά ζώα, μπορεί να θεωρούν πιο σημαντικό να θάβουν το κεφάλι του ζώου.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη New Scientist (@newscientist)

Τα πτώματα των ελεφάντων εκταφιάστηκαν και εξετάστηκαν. Η ηλικία τους κυμαινόταν από τριών μηνών έως ενός έτους, και πολλά από αυτά φαίνονταν υποσιτισμένα και ότι υπέφεραν από μολύνσεις. Οι μώλωπες κατά μήκος της πλάτης τους υποδηλώνουν ότι σύρθηκαν ή μεταφέρθηκαν σε μεγάλες αποστάσεις προς τους τόπους ταφής.

Η κοινωνική πολυπλοκότητα των ελεφάντων

Οι αφρικανικοί ελέφαντες των θάμνων (Loxodonta africana) έχουν παρατηρηθεί να καλύπτουν τα νεκρά σώματα με βλάστηση και να επιστρέφουν σε αυτές τις θέσεις αργότερα.

Ωστόσο, οι ασιατικοί ελέφαντες (Elephas maximus), στην παρούσα μελέτη, απέφυγαν γενικά να επιστρέψουν στις θέσεις ταφής, χρησιμοποιώντας εναλλακτικές διαδρομές.

H νοητική και συναισθηματική ζωή των ελεφάντων εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό μυστηριώδης για εμάς

«Οι παρατηρήσεις αυτές προσφέρουν εντυπωσιακά στοιχεία για την κοινωνική πολυπλοκότητα των ελεφάντων», λέει ο Chase LaDue από τον ζωολογικό και βοτανικό κήπο της Οκλαχόμα Σίτι.

«Άλλοι έχουν σημειώσει ότι οι ελέφαντες φαίνεται να συμπεριφέρονται με μοναδικούς τρόπους απέναντι στους νεκρούς συγγενείς τους, [αλλά] αυτή η εργασία είναι η πρώτη που περιγράφει αυτό που φαίνεται να είναι μεθοδική και σκόπιμη ταφή των μικρών ελεφάντων, αφού μεταφερθούν στον τόπο ταφής».

Παρ’ όλα αυτά, ο LaDue λέει ότι «πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο πώς ερμηνεύουμε αυτά τα αποτελέσματα, ειδικά καθώς η νοητική και συναισθηματική ζωή των ελεφάντων εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό μυστηριώδης για εμάς».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Chase LaDue (@ele_chase)

Για παράδειγμα, ο LaDue δεν είναι πεπεισμένος ότι η τοποθέτηση των μικρών ήταν σκόπιμη. «Θα μπορούσα να φανταστώ ελέφαντες να σπρώχνουν έναν νεκρό μικρό ελέφαντα σε ένα στενό χαντάκι, και δεδομένου του άβολου σχήματος και της κατανομής του βάρους, το μικρό να προσγειώνεται στην πλάτη του και με τα πόδια στον αέρα», λέει. «Στη συνέχεια, λόγω του μικρού βάθους της τάφρου, τα πόδια μένουν άταφα, όχι επειδή έθαψαν σκόπιμα το κεφάλι, αλλά λόγω της μοναδικής τοπογραφίας του χώρου ταφής».

Στόχος η συνύπαρξη ανθρώπων και ελεφάντων

Η γη στην οποία κάποτε οι ελέφαντες περιφέρονταν ελεύθερα συρρικνώνεται καθώς οι άνθρωποι επεκτείνονται – ειδικά στην Ινδία, την πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου. Μόνο το 22% περίπου της γης που χρησιμοποιούν οι ελέφαντες βρίσκεται εντός προστατευόμενων περιοχών.

«Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι ελέφαντες συμπεριφέρονται και ανταποκρίνονται στις ραγδαίες αλλαγές στα τοπία που κυριαρχούνται από τον άνθρωπο μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε στρατηγικές διατήρησης που προωθούν τη συνύπαρξη ανθρώπων και ελεφάντων», καταλήγει ο LaDue.

Με πληροφοφορίες από New Scientist