Η τραγωδία χτύπησε ξανά την πόρτα της Tahlequah, της μαμάς όρκας που τράβηξε την προσοχή του κόσμου το 2018 όταν κουβαλούσε το νεκρό μωρό της στο κεφάλι για 17 ολόκληρες ημέρες. Το νεότερο μικρό της, ένα θηλυκό, εθεάθη για πρώτη φορά λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά «έφυγε» πριν από το νέο έτος.

Αν και άλλα θαλάσσια θηλαστικά έχουν απαθανατιστεί να μεταφέρουν τους νεκρούς τους με αυτόν τον τρόπο, το ταξίδι 1.600 χιλιομέτρων της Tahlequah το 2018, ήταν ασυνήθιστα μακρύ – και επικίνδυνο επίσης. Πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς πως η Tahlequah, ή J35, δεν μπορούσε να κυνηγήσει για να τραφεί ενώ μετέφερε το νεκρό μωρό της με αυτόν τον τρόπο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη National Geographic (@natgeo)

Οι επιστήμονες ανησυχούν για μία ακόμα φορά ότι δεν θα έχει αρκετό φαγητό, αν κι αυτήν τη φορά ο γιος κι η αδερφή της βρίσκονται κοντά, σύμφωνα με τον Michael Weiss, διευθυντή ερευνών του Κέντρου Έρευνας για τις Φάλαινες. Ο Weiss λέει ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού το 2018, η ίδια η μητέρα της Tahlequah έμεινε κοντά της, αλλά έκτοτε πέθανε. Αυτήν τη φορά, η αδερφή της, η Kiki, βρίσκεται κοντά της και είναι γνωστό ότι μοιράζεται φαγητό με την υπόλοιπη οικογένεια.

Αυτήν τη στιγμή, η Tahlequah, ο γιος της, Phoenix, και η Kiki είναι «λίγο απομακρυσμένοι από το υπόλοιπο κοπάδι. Κινούνται πιο αργά», παρατηρεί ο Weiss. Αν και έμειναν λίγο πίσω, μπορούν ακόμη να ακούσει το υπόλοιπο κοπάδι, εξηγεί.

Το να κινείται πιο αργά μπορεί να οφείλεται στο βάρος και το σπρώξιμο του νεκρού μωρού της μέσα στο νερό, αλλά μπορεί επίσης να είναι σημάδι θλίψης. Ο Weiss σημειώνει ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε τι νιώθει πραγματικά.

«Γνωρίζουμε ότι ο δεσμός μεταξύ των μητέρων φαλαινών δολοφόνων και των απογόνων τους είναι απίστευτα ισχυρός, όσο ισχυρός μπορεί να είναι ένας κοινωνικός δεσμός», υπογραμμίζει ο Weiss. «Γνωρίζουμε ότι η J35 δεν είναι έτοιμη να το αφήσει. Νομίζω ότι είναι όσο μπορούμε ή χρειαζόμαστε για να ερμηνεύσουμε τη συναισθηματική της κατάσταση σε αυτό το σημείο».

Οι ερευνητές μιας μελέτης που εξέτασε την προσοχή και τη φροντίδα διαφόρων ειδών φαλαινών όσον αφορά στους νεκρούς συγγενείς τους, σημείωσαν ότι ένας πιθανός λόγος για τη μεταφορά ενός νεκρού μωρού είναι ότι ένας ενήλικας ίσως προσπαθεί να αναστήσει το νεογέννητο. Είναι επίσης πιθανό λόγω ισχυρών δεσμών μεταξύ μητέρας και μωρού, να θρηνεί.

Το κοπάδι της Tahlequah, οι όρκες του Νότου, βασίζονται στα ψάρια. Ο σολομός, ιδιαίτερα ο προτιμώμενος και απειλούμενος με εξαφάνιση Chinook, είναι πιο σπάνιος από ό,τι ήταν κάποτε. Αυτό προκαλεί μείωση των ποσοστών γεννήσεων και μείωση του πληθυσμού.

«Δεν είναι ότι δεν μένουν έγκυες, ούτε καν ότι δεν περνούν καλά τον χρόνο τους», εξηγεί ο Weiss. «Πρόκειται για αποτυχία της εγκυμοσύνης στο τελευταίο στάδιο, γεννήσεις νεκρών ή πολύ νεαρών θανάτων. Ο θάνατος σε νεαρή ηλικία συμβαίνει στην άγρια ​​φύση, αλλά το ποσοστό που συμβαίνει στους κατοίκους του νότου είναι πραγματικά ανησυχητικό».

Ο δεύτερος θάνατος ενός παιδιού για την Tahlequah είναι αποκαρδιωτικός για τους Lummi (ιθαγενείς της Κεντρικής Ακτής), λέει ο Kurt Russo, συνεκτελεστικός διευθυντής της Se’Si’Le, μιας φυλετικής οργάνωσης για τους Lummi. Οι Lummi είχαν στενές σχέσεις με τις όρκες του Νότου για χιλιάδες χρόνια και θεωρούν τις φάλαινες συγγενείς τους. «Οι κάτοικοι του Νότου είναι μια φυλή που ονομάζεται Sk’aliCh’elh, αυτό είναι το όνομά τους… δεν είναι απλά ζώα, είναι συγγενείς. Οι άνθρωποι παρακολουθούν τα παιδιά των συγγενών τους να πεθαίνουν άσκοπα».

Με πληροφορίες από National Geographic