icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Ο Paul Auster έζησε μέχρι τις σύγχρονες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις του Κολούμπια, ενώ είχε ήδη γράψει την ιστορία του '68

Κολούμπια 2024-Κολούμπια 1968… μια εύλογη αναλογία: Το 2024 οι φοιτητές του Ivy League Πανεπιστημίου ξεσηκώνονται για τον πόλεμο του Ισραήλ που μαίνεται εδώ και 7 μήνες στη Γάζα και δημιουργούν «πονοκέφαλο» σε διοικήσεις, αστυνομία, μέχρι και την κυβέρνηση. Το μακρινό 1968 οι φοιτητές κάνουν το ίδιο, αντιδρώντας στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, δημιουργώντας παρόμοιο «πονοκέφαλο» και οικοδομώντας την ιστορία του αντιπολεμικού κινήματος των ΗΠΑ.

Κάπου μέσα στις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις του Κολούμπια το 1968, ο «Τυχαίος Επαναστάτης», ένας φοιτητής που τον έλεγαν Paul Auster και έμελλε να γίνει συγγραφέας, αγαπητός μυθιστοριογράφος με αποτύπωμα στην τέχνη του.

Πριν αφήσει την τελευταία του πνοή το 2024, εν μέσω των σύγχρονων κινητοποιήσεων στο ακαδημαϊκό του «σπίτι», το Κολούμπια, φρόντισε να πει την ιστορία που έρχεται από μακριά και όπως δείχνουν τα πράγματα, πρόκειται να φτάσει ακόμα παραπέρα.

Ένας από τους χιλιάδες φοιτητές – «πρωταγωνιστές» του αντιπολεμικού κινήματος των ΗΠΑ, ο Paul Auster κατέγραψε την ιστορία ενός «ήσυχου, διαβασμένου νεαρού» που διαμαρτυρόταν κατά του πολέμου του Βιετνάμ στο βιβλίο του «Ο τυχαίος επαναστάτης».

Το 2008 μιλάει στους New York Times με αφορμή την συμπλήρωση 40 ετών από την Κατάληψη της πανεπιστημιούπολης του Κολούμπια:

«Πήγα εκεί γιατί είχα τρελαθεί. Είχα τρελαθεί με το δηλητήριο του Βιετνάμ στα πνευμόνια μου», είχε πει τότε. «Και αφού ήμασταν όλοι φοιτητές του Κολούμπια, γιατί να μην πετάξουμε τούβλα στο Κολούμπια επειδή ασχολούταν με επικερδή ερευνητικά προγράμματα για στρατιωτικούς εργολάβους και έτσι συνέβαλε στην πολεμική προσπάθεια στο Βιετνάμ;».

Ο Auster ήταν μέλος της ομάδας που κατάφερε να σταματήσει για λίγο την κατασκευή ενός νέου γυμναστηρίου (ένας σημαντικός στόχος των μαύρων φοιτητών που διαμαρτύρονταν για να αντισταθούν στην περαιτέρω επέκταση του Κολούμπια στο Χάρλεμ) και στη συνέχεια κινήθηκε για να πάρει τον έλεγχο των κτιρίων της πανεπιστημιούπολης αργότερα εκείνη την ημέρα. Ο -φοιτητής τότε- Auster, βρισκόταν στο Mathematics Hall κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας κατάληψης της πανεπιστημιούπολης.

Όταν η διοίκηση κάλεσε την αστυνομία, ο Auster ήταν μεταξύ των φοιτητών που συνελήφθησαν από την αστυνομία της Νέας Υόρκης: «Με συνέλαβαν και με τράβηξε ένας αστυνομικός από τα μαλλιά μου προς το αστυνομικό φορτηγάκι, ενώ ένας άλλος αστυνομικός πατούσε το χέρι μου με την μπότα του», γράφει. Τότε, όπως και σήμερα, οι αντιδραστικοί όπως η αστυνομία κατέφυγαν στη βαρβαρότητα και τη βία ως απάντηση στα αιτήματα και τις διαμαρτυρίες των φοιτητών.

Τα υπόλοιπα τα έγραψε (και) η ιστορία