Η μόδα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς έχουν ελάχιστα κοινά στοιχεία. Ωστόσο ίσως βρίσκουν σημείο επαφής στο γνωμικό που λέει πως μπορεί να περιμένεις ένα λεωφορείο για ώρες και στο τέλος να φθάνουν τρία ταυτόχρονα.

Κάτι τέτοιο συνέβη με τη μόδα και τη μικρή οθόνη. Τον Ιανουάριο έκανε πρεμιέρα στο Disney+ μια δραματική σειρά για τον Ισπανό σχεδιαστή Cristóbal Balenciaga και τα 30 χρόνια που εργάστηκε στο Παρίσι. Αμέσως μετά έρχεται το δράμα The New Look της Apple TV+, το οποίο κάνει πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα και παρουσιάζει το χρονικό του Christian Dior και των συγχρόνων του, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα φέτος, ο Daniel Brühl (Good Bye, Lenin!, All Quiet on the Western Front) θα υποδυθεί τον Karl Lagerfeld σε μια σειρά με τον τίλο Kaiser Karl που θα καταγράφει την άνοδο του εκλιπόντος σχεδιαστή στον κόσμο της μόδας στο Παρίσι τη δεκαετία του 1970.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εμφανίζεται στις οθόνες μας μια πληθώρα τηλεοπτικών σειρών για τον μαγικό κόσμο της υψηλής ραπτικής. Από τη μία, οι λόγοι είναι προφανείς. Χαρακτήρες δημιουργικοί και εκκεντρικοί, ρούχα εντυπωσιακά σαν έργα τέχνης και ένας συνδυασμός που σφράγισε ολόκληρες εποχές. Από την άλλη, εφόσον ήταν τόσο προφανείς οι λόγοι, γιατί δεν είχε συμβεί νωρίτερα;

Μια νέα εποχή

Αυτό το είδος τηλεόρασης εγκαινιάζει μια νέα εποχή. Μέχρι σήμερα, η μόδα στην τηλεόραση σήμαινε συχνά ριάλιτι ή αυτό που η συγγραφέας μόδας Justine Picardie συνοψίζει ως η «γυαλιστερή τηλεόραση του Σαββατόβραδου». Από το America’s Next Top Model μέχρι το Project Runway και το Next in Fashion ή τα talkshows που ουσιαστικά δεν αφορούν τη μόδα, αλλά το ντύσιμο.

Το γεγονός ότι η μόδα της δεκαετίας του 50’ βρίσκεται στο επίκεντρο των νέων τηλεοπτικών σειρών, συνδέεται με αυτό που η Helen Warner, λέκτορας στο πανεπιστήμιο της East Anglia και συγγραφέας του βιβλίου Fashion on Television, βλέπει ως μια «γενικότερη ενασχόληση με αυτή την περίοδο σε ό,τι αφορά την ιστορία της μόδας».

ΟΘΟΝΗ Netflix: Η Sofia Vergara μεταμορφώνεται στην αδίστακτη νονά της κοκαΐνης Griselda και αποθεώνεται

«Έχουμε περάσει από τις ελίτ της κοινωνίας που υπαγόρευαν το στυλ, όπως συνέβαινε το 1800, σε ένα σύστημα όπου συγκεκριμένοι σχεδιαστές καθορίζουν τις τάσεις» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Υπάρχει λοιπόν μια μυθολογία γύρω από αυτό το θέμα, αλλά και μυσταγωγία γύρω από αυτές τις μορφές».

Πάρτε για παράδειγμα την Gabrielle “Coco” Chanel. Σύμφωνα με τον Picardie ο οποίος πέρασε μια δεκαετία μελετώντας την για το βιβλίο του με τίτλο Coco Chanel: The Legend and the Life (2010) πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες μορφές στο κόσμο της γυναικείας μόδας.

Επιπλέον,ο Christian Dior «δεν ήταν μόνο ο πιο διάσημος Γάλλος στον κόσμο» αλλά, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, «το όνομά του θα ήταν πιο αναγνωρίσιμο πιθανώς ακόμη και από τον Charles De Gaulle ή τον Jean-Paul Sartre, επειδή γίνεται αυτή η τεράστια οικονομική ανάκαμψη».

Η σχέση της μόδας με την κοινωνική συγκυρία

Οι νέες τηλεοπτικές σειρές για την υψηλή μόδα αναδεικνύουν αυτό που πολλοί οπαδοί της μόδας γνωρίζουν εδώ και καιρό: ότι η μόδα διαμορφώνεται μέσα από το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτικό της πλαίσιο.

Τι συμπέρασμα βγήκε από τη δημοφιλή σειρά The Crown; Απέδειξε ότι ο κόσμος μπορεί να ενδιαφέρεται για μια διαφορετική, εναλλακτική άποψη της ιστορίας. Στη σειρά, η ιστορία παρουσιάζεται μέσα από το πρίσμα της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, αλλά και μέσα από το πρίσμα της υψηλής ραπτικής. Ο φακός εναλλάσσεται μεταξύ των λεπτομερειών για τη βασιλική οικογένεια και τον κόσμο της μόδας.

Αντίστοιχα στη σειρά The New Look μάς παρουσιάζεται η ζωή στο Παρίσι υπό την ναζιστική κατοχή, με τον χαρακτήρα της Catherine Dior, της αδελφής του Christian, να εμβαθύνει στην ιστορία της γαλλικής αντίστασης, ενώ μάλιστα η συμμετοχή της σε αυτήν την οδηγεί στη φυλακή, πριν βασανιστεί και μεταφερθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης γυναικών Ravensbrück.

Γιατί τώρα;

Σε ό,τι αφορά τη χρονική συγκυρία δημιουργίας των νέων αυτών σειρών, η Helen Warner, λέκτορας στο πανεπιστήμιο της East Anglia επισημαίνει ότι οι αιχμές στον κινηματογράφο και την τηλεόραση της μόδας συχνά συμπίπτουν με περιόδους της οικονομικής κρίσης. Σημειώνει μάλιστα ότι μια σειρά από ταινίες του Χόλιγουντ που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης, όπως οι ταινίες Mannequin και Stolen Holiday, σχεδιάστηκαν ουσιαστικά για να υπάρξει μια προσπάθεια σύνδεσης των τηλεθεατών με τα πολυκαταστήματα, ώστε να τονωθεί η οικονομία.

«Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε σε μια κρίση ακρίβειας και σε μια κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεδομένου ότι η συμβολή της βιομηχανίας της μόδας στις παγκόσμιες εκπομπές ρύπων είναι καλά τεκμηριωμένη, δεν θα απέκλεια την ιδέα ότι αυτές οι σειρές αποτελούν μια απάντηση και εν μέρει μια προσπάθεια διαχείρισης της εικόνας της βιομηχανίας της μόδας» αναφέρει.

Με πληροφορίες από Guardian