Τα τελευταία χρόνια, η μόδα και οι εκπρόσωποί της φαίνονταν έτοιμοι να εγκαινιάσουν μια νέα εποχή συμπερίληψης και εκπροσώπησης: είδαμε γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών, με αναπηρίες και σώματα κάθε σχήματος και μεγέθους να ανεβαίνουν στις πασαρέλες, να κοσμούν εξώφυλλα περιοδικών και να εκπροσωπούν διάσημα brands. Η body positivity κουλτούρα είχε έρθει επιτέλους στο προσκήνιο – ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε… Και ύστερα, ήρθε το Ozempic.

Η Skye Standley, με το χαρακτηριστικό άφρο μαλλί και τις μοναδικές καμπύλες, κάποτε θεωρούνταν ανερχόμενο αστέρι της μόδας. Είχε εμφανιστεί σε καμπάνιες των Dolce & Gabbana, Ganni και Savage X Fenty.

Όμως το 2023, όλα άλλαξαν: «Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πραγματικά δύσκολα», λέει. Οι προτάσεις και οι ευκαιρίες για δουλειά είναι πολύ λιγότερες. «Ακόμa και τα brands που κάποτε συνεργάζονταν μαζί μου, μού γύρισαν την πλάτη τους». Μάλιστα, όπως αναφέρει ο Guardian, πριν από τρεις εβδομάδες, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το πρακτορείο της.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Skye Standley (@skyestandley)

Οι επιφανειακές στάσεις εγκαταλείπονται εύκολα

Η επιστροφή της «λεπτής ιδανικής σιλουέτας» δεν ήταν εντελώς απρόσμενη. Ο συνδυασμός της εμμονής με την «ευεξία», της αναγέννησης της μόδας των 90s και της έλευσης φαρμάκων απώλειας βάρους, όπως το Ozempic, έκανε αναπόφευκτη την αλλαγή κλίματος.

Σε όλα αυτά προστίθεται και η “αντι-woke” ρητορική, που στοχοποιεί την ποικιλομορφία ως απειλή. Όπως λέει η Standley: «Η αλήθεια είναι ότι μεγάλο κομμάτι της συμπερίληψης ήταν επιφανειακό. Και οι επιφανειακές στάσεις εγκαταλείπονται εύκολα».

Η Tess Holliday, που έχει ποζάρει για το Cosmopolitan και brands όπως η Chromat, μιλά με απογοήτευση: «Έμοιαζε με Αναγέννηση, με κάτι όμορφο που ερχόταν. Και ξαφνικά, όλα πήραν την κατιούσα. Είναι αποκαρδιωτικό».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη T E S S H🍒L L I D A Y (@tessholliday)

Παρόλο που η ίδια ήθελε να απομακρυνθεί, για λίγο, από το modeling για να εστιάσει στο πρώτο της βιβλίο Take Up Space Y’all, δεν κρύβει την πικρία της: «Νιώθω ότι με χρησιμοποίησαν για να δείξουν πως νοιάζονται. Και τώρα, σαν να μην υπήρξε ποτέ όλη αυτή η πρόοδος».

Από τη μεριά της, η Felicity Hayward, μοντέλο και ακτιβίστρια, παρακολουθεί στενά τη συμπερίληψη στις μεγάλες εβδομάδες μόδας μέσω του project Inside the Curve. Τα στοιχεία που έρχονται στο φως είναι απογοητευτικά: η Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης είχε 70 plus-size μοντέλα το 2023, ενώ το 2024, μόλις 23. Στο Λονδίνο, από 80 μοντέλα φτάσαμε στα 26 – και τα 17 εξ αυτών εμφανίστηκαν στο show της Sinéad O’Dwyer.

Το Μιλάνο ουδέποτε «αγκάλιασε» τη διαφορετικότητα, και το Παρίσι φέτος είχε μόλις 22 μοντέλα με καμπύλες. Πολλά από τα μοντέλα που κάποτε θεωρούνταν plus-size, τώρα είναι size 12 – αυτό που ονομάζουμε mid-size, δηλαδή μεσαίου μεγέθους.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη British GLAMOUR (@glamouruk)

Οι ευκαιρίες λιγοστεύουν δραματικά

Η Nyome Nicholas-Williams, που είχε δουλέψει με Adidas, H&M και Lululemon, λέει ότι οι ευκαιρίες έχουν λιγοστέψει δραματικά. Η ίδια έχει στραφεί σε δουλειές ως hand model και ψάχνει και part-time εργασία. Η ψυχική της υγεία έχει επηρεαστεί επίσης: «Έχω κουραστεί να παλεύω μόνο και μόνο για να βρω ρούχα που να μου κάνουν, ή για να με συμπεριλάβει ένας σχεδιαστής στη συλλογή του».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Nyome Nicholas – Williams (@curvynyome)

Για την Emma Matell, μια από τις πιο inclusive casting directors στον χώρο, το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Ακόμη και όταν θέλουν να συμπεριλάβουν plus-size μοντέλα σε περιοδικά, τα ρούχα των σχεδιαστών δεν υπάρχουν σε μεγάλα μεγέθη.

Η πραγματική τραγωδία, ωστόσο, είναι η οπισθοδρόμηση σε επίπεδο κοινωνικής στάσης. Όπως λέει η Hayward, το διαδικτυακό bullying έχει επιστρέψει σε επίπεδα προ 2016.

Η Snag, μια εταιρεία μόδας που ειδικεύεται στην παραγωγή ηθικών, βιώσιμων και πλήρως συμπεριληπτικών ρούχων, σχεδιασμένων για να εφαρμόζουν άνετα σε κάθε σωματότυπο, ανέφερε πρόσφατα ότι λαμβάνει πάνω από 100 παράπονα ημερησίως επειδή τα μοντέλα της θεωρούνται… υπέρβαρα.

Η ιδρύτρια της Snag, Brigitte Read, δεν πιστεύει ότι οι κοινωνικές στάσεις άλλαξαν ποτέ πραγματικά. «Το μίσος ήταν πάντα εκεί. Απλά το κάλυπταν λίγο καλύτερα».

Διαβασε ακομα

Νέα έρευνα συνδέει το Ozempic κι άλλα φάρμακα για το αδυνάτισμα με πολλαπλά οφέλη για την υγεία

Κι όμως, παρά τη γενική απογοήτευση, κάποιες φωνές δεν σιωπούν – όπως η Standley, που επιμένει να εκπροσωπεί τη δική της κοινότητα. «Δεν έχω το πιο εμπορικό σώμα. Δεν θέλω να αλλάξω για να χωρέσω σε καλούπια. Αν δεν με θέλεις όπως είμαι, τότε δεν με θέλεις πραγματικά».

Και ίσως αυτή η επιμονή να είναι η σπίθα για έναν νέο και ουσιαστικότερο γύρο αλλαγής.