Η υπόθεση του αστυνομικού της Βουλής, ο οποίος βίαζε και κακοποιούσε για χρόνια τα τέσσερα παιδιά του, με τη συμμετοχή της συζύγου του και τρόπους που θα έβαζαν σε δοκιμασία και την πιο νοσηρή φαντασία, θεωρείται πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Και είναι, αν αναλογιστεί κανείς τις ιδιαζόντως ειδεχθείς λεπτομέρειες που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας, ταΐζοντας το πάντα ανικανοποίητα διψασμένο για αίμα βαμπίρ που στήνεται λοβοτομημένο μπροστά από την οθόνη για να πάρει τη δόση του, με μία ακόμα σοκαριστικά σοκαριστική αποκάλυψη που δεν χωράει ανθρώπινος νους.

Τι ακριβώς ωστόσο δεν χωράει ο νους μας; Ότι ένας άνδρας με εξουσία, με σωρεία καταγγελιών εις βάρος του, με «ψυχολογικά προβλήματα», με μια πρώην σύζυγο θύμα ενδοοικογενειακής βίας και έναν γιο να έχει πηδήξει από το μπαλκόνι, δεν ήταν ικανός να τα κάνει όλα αυτά;

Η ιστορία έχει επιβεβαιώσει πως κάποιοι άνθρωποι με τους οποίους κάτι έχει πάει λάθος στη διαδικασία της εξέλιξης, είναι ικανοί για τα πάντα, όσο φρικώδη και αρρωστημένα μπορεί να σου φαίνονται. Ορισμένους από αυτούς είναι σίγουρα αδύνατον να τους αναγνωρίσεις γύρω σου, ωστόσο ο 45χρονος αστυνομικός θα ήταν σίγουρα πολύ ψηλά στη λίστα των υποψήφιων για να διαπράξει όλα αυτά που ακούμε κι ακόμα χειρότερα. Αν όχι αυτός, ποιος δηλαδή;

Αυτό που δεν θα έπρεπε να χωρά ανθρώπινος νους είναι ότι κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους όχι απλά φαίνονται, αλλά κραυγάζουν, ωστόσο εμείς δεν τους βλέπουμε ή κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε.

Αυτό που δεν θα έπρεπε να χωρά ανθρώπινος νους είναι πως αυτός ο άνθρωπος συνέχιζε κανονικά τη ζωή του, ελεύθερος να βιάζει και να κακοποιεί, υπηρετώντας μάλιστα στην Ελληνική Αστυνομία η οποία υποτίθεται πως να μας προστατεύει από τέρατα του είδους του. Τέρατα που όπως απέδειξε και η υπόθεση των μαζικών βιασμών της Ζιζέλ Πελικό, μπορεί να βρίσκονται παντού δίπλα μας, ακόμα και μέσα στην οικογένειά μας, κρυμμένοι πίσω από το προσωπείο του καλού οικογενειάρχη, του καλού πατέρα, του καλού συζύγου, του καλού γενικά.

Αυτό που δεν θα έπρεπε να χωρά ανθρώπινος νους είναι ότι κανείς δεν έκανε το παραμικρό για να προστατέψει τις αθώες ψυχές αυτών των παιδιών, αν και γνώριζε. Ότι οι ευλογίες κάποιων άφησαν τον αστυνομικό να κυκλοφορεί ατιμώρητος στην κοινωνία, περιφέροντας την εικόνα του τέλειου άνδρα, ενώ πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού του ικανοποιούσε διεστραμμένες σεξουαλικές ορέξεις πάνω στα παιδιά του.

Και γιατί να μην το κάνει αφού κάποιοι φρόντισαν να του μπολιάσουν την πεποίθηση ότι κανείς δεν πρόκειται να τον ακουμπήσει; Ότι με την ανοχή των αρμοδίων θα παρέμενε ατσαλάκωτος να τσαλακώνει τις ζωές αυτών για των οποίων θα έπρεπε κανονικά να δίνει τη δίκη του.

Διαβασε ακομα

Η Ζιζέλ Πελικό είπε την πιο σκληρή αλήθεια για την πατριαρχία και τον βιασμό

Όταν άνθρωποι σαν αυτόν έχουν τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις ώστε να μην τους αγγίζει τίποτα ό,τι κι αν κάνουν, ενώ το μόνο εμπόδιο της διαστροφής τους είναι η ανύπαρκτη συνείδηση, τότε τίποτα δεν μπορεί να προστατέψει τα εύκολα θύματα. Και τα παιδιά είναι πάντα τα πιο εύκολα θύματα.

Αλλά όσες ΕΔΕ και να γίνουν πλέον, όση στήριξη και να έχουν αυτά τα τέσσερα ανεπανόρθωτα τραυματισμένα παιδιά, όση συμπόνια και στοργή να πάρουν, τίποτα δεν είναι ικανό να επουλώσει τις πληγές τους και να σβήσει όλα αυτά που έζησαν.

Αυτό που δεν θα έπρεπε να χωρά ανθρώπινος νους είναι ότι οι πραγματικοί συνένοχοι θα μείνουν για ακόμα μία φορά ατιμώρητοι. Αυτοί που του επέτρεψαν να συνεχίσει να υπηρετεί. Αυτός που τον έριξε στα μαλακά μετά τις κατηγορίες εναντίον του. Αυτός που δεν ίδρωσε το αφτί του όταν ξυλοκοπούσε την πρώην σύζυγό του ή όταν ο γιος του έπεφτε από το μπαλκόνι. Αυτός που τον άφησε να έχει κινητό στο ψυχιατρείο ώστε να μπορεί να εκφοβίζει τη γυναίκα και τα παιδιά του για να μην μιλήσουν. Αλλά γιατί όλοι αυτοί να κάνουν κάτι διαφορετικό, όταν η ίδια η υπηρεσία του έκανε τα στραβά μάτια; Ίσως κάτι να ήξερε και η γυναίκα του – ο ρόλος της οποίας ερευνάται – που δεν τον είχε καταγγείλει νωρίτερα, υπηρετώντας στο ίδιο Σώμα.

Η Πελικό μάς έμαθε πως η ντροπή των θυμάτων, πίσω από την οποία, πολλές φορές, έβρισκαν καταφύγιο τα τέρατα, έχει αλλάξει πια στρατόπεδο. Μόνο που τώρα ανήκει αποκλειστικά σε όλους όσοι κάλυπταν τον αστυνομικό της Βουλής. Και αυτό είναι που δεν χωράει ο νους μας.