Ο Ε.Τ. δεν επισκέφθηκε τη Γη μόνο στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ – πέρασε και από τη Νότια Αφρική, την Τουρκία, αλλά και πάλι τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και από άλλες χώρες. Διάφορα εξωγήινα πλάσματα πρωταγωνίστησαν σε ταινίες, όπως το “Nukie” και το “Mac and Me”, δύο μόνο από τις πιο εξωφρενικές αντιγραφές της κλασικής ταινίας των τεσσάρων όσκαρ.

«Δεν προβάλαμε μόνο την πρώτη τουρκική εκδοχή [του E.T.] – το “Badi” – αλλά και μία άλλη που επίσης γυρίστηκε στη χώρα, στην οποία ο E.T. ερωτεύεται τον άντρα, στο σπίτι του οποίου βρίσκει καταφύγιο», εξηγεί ο Carlos Palencia, επικεφαλής του CutreCon, ενός ισπανικού φεστιβάλ, που είναι αφιερωμένο στις trash ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Trash ταινίες και B movies

Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ο όρος: Το trash σινεμά δεν είναι το ίδιο με το κακό σινεμά. Η ομορφιά των trash ταινιών, εξηγεί ο κριτικός κινηματογράφου Fausto Fernández, είναι ότι «για να το αναγνωρίσεις πρέπει να έχεις δει πολύ καλές ταινίες».

Οι trash ταινίες επίσης δεν είναι ίδιες με τις B movies (Β’ διαλογής). «Μερικοί άνθρωποι μπερδεύονται», λέει ο Palencia, αλλά υπάρχουν μικρά «θαυματάκια» τα οποία θεωρούνται β’ διαλογής μόνο και μόνο επειδή η παραγωγή δεν είχε αρκετά χρήματα να επενδύσει.

Όσον αφορά, ωστόσο στο φεστιβάλ και τις trash ταινίες, οι υπέυθυνοι επιλέγουν να προβάλλουν έργα που κάνουν τους θεατές να γελούν, παρόλο που οι δημιουργοί τους δεν είχαν σκοπό να γυρίσουν κωμωδία. Αυτό μπορεί να οφείλεται στους ηθοποιούς, τα άθλια special effects, το κακό μοντάζ, ακόμη και στο τρελό σενάριο.

Διαβασε ακομα

Από το Dirty Dancing στο Call Me by Your Name: Τα 10 πιο καυτά καλοκαιρινά ειδύλλια στην οθόνη

Οι ντεμέκ Rambo και οι wannabe Bruce Lee

Παρόλο που ο trash κινηματογράφος δεν περιλαμβάνει μόνο αντιγραφές γνωστών και επιτυχημένων ταινιών, η πλειοψηφία αποτελεί μία κακή εκδοχή blockbusters, όπως το “Dünyayi Kurtaran Adam” (1982), μια τουρκική εκδοχή του «Πολέμου των Άστρων», την κινεζική εκδοχή του «Δράκουλα», το διαστημικό τέρας “Gwangmagwi” (1967), μια νοτιοκορεατική εκδοχή του “Godzilla”, η οποία ήταν η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας της χώρας, αλλά και το “Lady Terminator” (1989), την ινδονησιακή αντιγραφή της κλασικής ταινίας του Τζέιμς Κάμερον.

Ειδική μνεία οφείλουμε να κάνουμε στον μακρύ κατάλογο με τις εκατοντάδες απομιμήσεις του “Rambo”, όπως το “Deadly Prey”, αλλά και στο φαινόμενο “Brucexploitation”, που γέννησε ένα ολόκληρο υποείδος ταινιών που περιλαμβάνει ηθοποιούς που μοιάζουν με τον Bruce Lee σε ταινίες απομίμησης πολεμικών τεχνών.

H περίπτωση του “The Room”

Το παράδοξο με τις καλύτερες και πιο επιτυχημένες trash ταινίες είναι ότι δεν στοχεύουν εξ αρχής να μπουν στη συγκεκριμένη κατηγορία. Για παράδειγμα, το “The Room” (2003) του Tommy Wiseau – το οποίο έχει γίνει cult, με τους απανταχού fans να γνωρίζουν απ έξω κάθε ατάκα του πρωταγωνιστή Johny, που υποδύεται ο ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, παραγωγός – τα κάνω όλα και συμφέρω – Wiseau, είχε τόσο μεγάλη τελικά επιτυχία ως trash movie, που ο James Franco σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ταινία “The Disaster Artist” (2017) που πραγματευόταν το πώς γυρίστηκε το “The Room”, και η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου.

Επιπλέον, σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα αφιέρωμα στην ταινία, το “The Room Returns!” με πρωταγωνιστή τον Bob Odenkirk από το “Better Call Saul”.

Πάντα υπήρχαν κακές ταινίες

Ένας διαρκώς αυξανόμενος αριθμός κινηματογραφόφιλων αγαπάει τις trash ταινίες και τις B-movies. «Πάντα υπήρχαν κακές ταινίες», λέει ο Fernández. «Τη δεκαετία του 1940 στο Χόλιγουντ, η εταιρεία παραγωγής Monogram ήταν αφιερωμένη στην παραγωγή τους».

Και στις μέρες μας, ωστόσο, υπάρχουν εταιρείες, όπως η The Asylum – δημιουργοί του φαινομένου “Sharknado” (ταινία του 2013 με ελληνικό τίτλο «Ο Καρχαριοστρόβιλος» – που επενδύουν στις κακές ταινίες εν γνώσει τους.

Για τον Fernández, ωστόσο, αυτό δεν είναι trash. «Σε αυτούς τους καιρούς της πολιτικής ορθότητας, όπου δεν μπορείς να γελάσεις με κάποιον, το να το κάνεις σε αυτές τις ταινίες είναι μια πράξη εξέγερσης. Και επιπλέον, πρόκειται για έναν ζωντανό κινηματογράφο. Όχι σαν αυτόν που βλέπουμε στους κινηματογράφους: Ανόητα αντίγραφα που βγαίνουν από σχολές κινηματογράφου και εργαστήρια φεστιβάλ. Σε αυτές τις ταινίες, τουλάχιστον κάποιος έχει δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Το trash σινεμά είναι επίσης εκεί για να μας θυμίζει ότι ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο για ιδιοφυΐες ή υπαλλήλους γραφείου που τα κάνουν όλα καλά», προσθέτει ο Fernández.

Τα μηνύματα

Για τον Palencia, από την άλλη, υπάρχει και άλλος ένας λόγος που οι trash ταινίες έχουν τόσο μεγάλη επιτυχία. Εκτός από το διαδίκτυο, όπου τα φεστιβάλ cult ταινιών έχουν την τιμητική τους, ο επικεφαλής του CutreCon εστιάζει και στα μηνύματα που περνά αυτού του είδους ο κινηματογράφος.

Το 1988 γυρίστηκε το τουρκικό E.T., όπου το εξωγήινο πλάσμα ερωτεύεται έναν άνδρα. Η ταινία δεν ήθελε να «κοροϊδέψει» τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα – το αντίθετο μάλιστα. «Οι gay [στην ταινία] αντιμετωπίζονται με μεγάλο σεβασμό. Ο σκηνοθέτης κάνει τον εξωγήινο ειρηνικό, ώστε το κοινό να δει τον ειρηνισμό και την ομοφυλοφιλία με τις καλύτερες προθέσεις», λέει ο Palencia.

Διαβασε ακομα

Ζήτω ο καουμπόι: Η επιστροφή του γουέστερν στον 21ο αιώνα

Ο Fausto Fernández θυμάται και κάτι άλλο: «Μια μαλαισιανή ταινία για ένα κορίτσι που μετατρέπεται σε τίγρη και, ως ζώο, πηδάει για να σκαρφαλώσει σε φοίνικες. [Η ταινία] ήταν επιτυχημένη επειδή είχε ένα φεμινιστικό-οικολογικό μήνυμα, κι ας είχε κακό τέλος. Ελπίζω μόνο ότι το κοινό, βλέποντας trash ταινίες, να ξυπνήσει και να αντιδράσει στην τρέχουσα ανία του κινηματογράφου».

Με πληροφορίες από El Pais