Είναι από τα πιο εντυπωσιακά ιστορικά μνημεία της Καραϊβικής, ένας «θρησκευτικός» προορισμός για τους θαυμαστές του Johnny Cash, αλλά και για τους λάτρεις του γκολφ. Όταν ωστόσο ο ήλιος δύει πάνω από το Rose Hall Great House, η ατμόσφαιρα αλλάζει. Μερικοί υπάλληλοι αρνούνται να βγουν έξω όταν πέσει το σκοτάδι, μήπως και βρεθούν αντιμέτωποι με την τιμωρία της σκιερής φιγούρας που τριγυρνά καβαλώντας ένα άλογο.

Η αναβάτρια, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, είναι η Annie Palmer, γνωστή και ως «Λευκή Μάγισσα», Μια ιδιοκτήτρια φυτειών του 19ου αιώνα που δολοφόνησε τρεις από τους συζύγους της και τρομοκρατούσε τους σκλάβους του Ρόουζ Χολ πριν σκοτωθεί ως αντίποινα, καταδικάζοντας το πνεύμα της να στοιχειώνει τη γη όπου βρίσκεται σήμερα το γήπεδο γκολφ White Witch.

Είναι η πιο ξακουστή ιστορία φαντασμάτων της Τζαμάικα, που ψιθυρίζεται ευρέως σε όλη την Καραϊβική. Ακρογωνιαίος λίθος του τουρισμού στο Montego Bay, η σκιά της Palmer εκτείνεται από τη λαϊκή κουλτούρα, την οθόνη, και το θέατρο μέχρι το τραγούδι, ως ευγενική προσφορά του πρώην κατοίκου της περιοχής, Cash.

Ο «Άνδρας με τα Μαύρα» θα έγραφε μουσική μέσα από τους μεγάλους παλιούς τοίχους του Cinnamon Hill Great House, ενός κτήματος του 18ου αιώνα, ακριβώς έξω από το 14ο πέρασμα του δεύτερου γηπέδου γκολφ, συμπεριλαμβανομένης της επιτυχίας του 1973 «Η μπαλάντα της Annie Palmer».

«Τη νύχτα σε ακούω να καβαλάς και ακούω το κάλεσμα του εραστή σου», τραγούδησε ο Κας, «Και ακόμα μπορώ να νιώσω την παρουσία σου γύρω από τον Μεγάλο Οίκο στο Ρόουζ Χολ».

Ωστόσο, δεν είναι όλοι τόσο τρομοκρατημένοι. Και δεν αμφισβητούν απλώς την παρουσία της Πάλμερ σήμερα, αλλά ακόμα και αν υπήρξε ποτέ.

Διαβασε ακομα

Όλη η αλήθεια για τη φωτογραφία που στοίχειωσε τον 20ό αιώνα

Βασιλεία του τρόμου

Ο Keith Stein, διευθυντής επιχειρήσεων γκολφ στο Rose Hall Developments, είναι εξοικειωμένος με την ιστορία της Palmer.

Ο Καναδός τα έχει δει όλα από τότε που μετακόμισε μόνιμα από το Τορόντο στο Montego Bay το 1992, επιβλέποντας τη διοργάνωση του πρωταθλήματος White Witch – 18 τρύπες σε κεκλιμένο πράσινο που οριοθετείται από τιρκουάζ θάλασσες – πριν από τα μεγάλα εγκαίνια το 2000.

Από τότε που άνοιξε το γήπεδο, οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί στέλνουν συνεχώς συνεργεία με κάμερες που προσπαθούν να απαθανατίσουν κάθε είδους παραφυσικά φαινόμενα γύρω από το Rose Hall, συμπεριλαμβανομένου του “Ghost Hunters”, το οποίο το 2010 αναζήτησε στοιχεία για το πνεύμα της Palmer. (Το γήπεδο γκολφ Cinnamon Hill, η αδελφή πίστα της White Witch, έχει μια εξίσου απόκοσμη ιστορία. Ο καταρράκτης πίσω από τη 15η τρύπα χρησίμευσε ως σκηνικό για το τελετουργικό βουντού θυσίας του Baron Samedi στο κλασικό «Live and Let Die» του 1973 του James Bond.)

Ποια ήταν όμως η Πάλμερ; Η ιστορία, όπως θυμάται ο Stein, έχει ως εξής.

Γεννημένη στην Αϊτή από Βρετανούς γονείς, στις αρχές του 1800, η ​​Annie Mary Paterson μεγάλωσε με μια νταντά που της δίδασκε πνευματικές πρακτικές βουντού, γνωστές ως «Obeah» στην Τζαμάικα. Η Πάτερσον μετακόμισε στην Τζαμάικα μετά από οικονομικές δυσκολίες, ενώ εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε τον Τζον Πάλμερ, τον πλούσιο ιδιοκτήτη της μεγάλης φυτείας ζαχαροκάλαμου Rose Hall.

Η Annie υποτίθεται ότι δολοφόνησε τον σύζυγό της για να αναλάβει τα ηνία του Rose Hall, το οποίο συνέχισε να τρέχει με σιδηρά πυγμή. Η Πάλμερ θα καθόταν στο μπαλκόνι του κτήματός της στην κορυφή του λόφου, που πρόσφερε πανοραμική θέα στη φυτεία των 4.000 στρεμμάτων. Αν κάποιος θεωρούσε ότι δεν εκτελούσε οπως πρέπει τα καθήκοντά του, θα κατέβαινε έφιππη να τον τιμωρήσει.

«Τρομοκρατούσε τους σκλάβους της και έπαιρνε όποιους άντρες ήθελε για να την ικανοποιήσουν», είπε ο Στάιν. «Αν έβλεπε ανθρώπους να μην δουλεύουν, τους μαστίγωνε».
Η βασιλεία του τρόμου της Πάλμερ διήρκεσε μέχρι το 1834 – τη χρονιά που η δουλεία καταργήθηκε επίσημα στη βρετανική αποικία – όταν σκοτώθηκε από τον Τακού, έναν από τους σκλάβους της. (Η δολοφονία της με μαχαίρι αναπαράγεται ως μέρος του διαδραστικού νυχτερινού τουρ Great House, που πραγματοποιείται τέσσερις ημέρες την εβδομάδα).

Ο χώρος πυρπολήθηκε στον απόηχο του θανάτου της Πάλμερ, συνέχισε ο Στάιν, και παρέμεινε ερειπωμένος για περισσότερο από έναν αιώνα. Το κολοσσιαίο περίβλημά του δεν στλάθηκε εμπόδιο για τα ατρόμητα ντόπια παιδιά να περιφέρονται κάτω από τα θρυμματισμένα δοκάρια του. Οι παιδικές εξερευνήσεις έλαβαν τέλος τη δεκαετία του 1960, όταν ο επιχειρηματίας από το Ντελάγουερ, Τζον Ρόλινς, αγόρασε την τοποθεσία και έβαλε στόχο να επαναφέρει τον Μεγάλο Οίκο στην παλιά του δόξα.

Μέχρι τη δεκαετία του 1970, ένα ανακαινισμένο Rose Hall ήταν το επίκεντρο ενός τεράστιου σύγχρονου θέρετρου και κατοικιών. Ωστόσο, οι παλιές σκιές δεν έφυγαν ποτέ. Σήμερα, κάποιοι από το προσωπικό αρνούνται να βγουν έξω μετά το βράδυ, ενώ άλλοι είναι απρόθυμοι να ακολουθήσουν τον δρόμο κοντά στο παρακείμενο νεκροταφείο, μήπως και συναντηθούν με το φάντασμα της Πάλμερ.

«Είναι ένα τρομακτικό μέρος… υπάρχει ένα απόκοσμο συναίσθημα που σου δημιουργείται», είπε ο Στάιν. «Έχεις αυτή την αίσθηση που σε κυριεύει ότι κάτι τρομερό έχει συμβεί εδώ στο παρελθόν. Δεν μπορείς να το χάσεις».

Κρίση ταυτότητας

Ο Μπέντζαμιν Ράντφορντ έχει χτίσει την καριέρα του ακολουθώντας απόκοσμα προαισθήματα με μια χτένα με λεπτά δόντια.

Ο Αμερικανός συγγραφέας είναι ερευνητής παραφυσικών φαινομένων και αναπληρωτής συντάκτης του επιστημονικού περιοδικού Skeptical Inquirer. Ο Ράντφορντ σκόνταψε πάνω σε μια έρευνα για την Πάλμερ κατά τύχη. Στις διακοπές του στην Τζαμάικα το 2006, άκουσε για το ghost tour στο Rose Hall και δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Κέντρισε το ενδιαφέρον του και ο Ράντφορντ επέστρεψε για μια δεύτερη επίσκεψη, οπλισμένος με πολυήμερη έρευνα, προκειμένου να πραγματοποιήσει πιο αυστηρό έλεγχο στους ισχυρισμούς του οδηγού.

«Παρουσιάστηκε ως αληθινή ιστορία», είπε ο Ράντφορντ, ο οποίος δημοσίευσε την έρευνά του σε ένα περιοδικό το 2008 και αργότερα σε ένα βιβλίο.

Πρώτη στην ημερήσια διάταξη ήταν μια έρευνα σχετικά με τα υποτιθέμενα συναπαντήματα με το πνεύμα της Πάλμερ. Αυτό ήταν το εύκολο μέρος – τα περισσότερα στην περίπτωση του Rose Hall ήταν απλά το φλας μιας κάμερας που έκανε αντανάκλαση σε γυαλί ή κάποιο άλλο αντικείμενο, είπε.

Οπτικές ή φυσικές συναντήσεις, όπως ο ισχυρισμός ενός τουρίστα ότι ένιωσε μια ώθηση από τη Λευκή Μάγισσα, εμπίπτουν σε «μια πολύ μεγάλη ποικιλία ισχυριζόμενων φαινομένων» και θα μπορούσαν να εξηγηθούν από μια ψυχολογική έννοια που ονομάστηκε priming, εξηγεί ο Radford, ο οποίος έχει πτυχίο πανεπιστημίου στην ψυχολογία.

«Το Rose Hall είναι περιποιημένο, εκπληκτικό, παράξενο, κινηματογραφικό και έχει αυτή την αιματηρή ιστορία», συνέχισε. «Έτσι, όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν εκεί, είναι έτοιμοι να ερμηνεύσουν οποιοδήποτε τυχαίο πράγμα – οτιδήποτε δεν μπορεί να εξηγηθεί αμέσως – ως μέρος της ιστορίας φαντασμάτων».

Όσον αφορά στον Ράντφορντ, η όμορφη αλλά σαδιστική, ασκούμενη στο βουντού Άννι Πάλμερ δεν έζησε ποτέ. Αντίθετα, είναι απλώς ένα κράμα γεγονότων και μυθοπλασίας που έχει ενσωματωθεί στον θρύλο που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα.

Ανίχνευσε, δε, την προέλευση της ιστορίας της Πάλμερ σε μια αφήγηση του 1830 από έναν υπέρμαχο της κατάργησης της δουλείας, τον αιδεσιμότατο Waddell, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι μια κυρία Πάλμερ σκοτώθηκε από σκλάβους στην κοντινή Palmyra.

Το 1868, τα κουτσομπολιά πήραν σάρκα, οστά και μελάνι σε ένα έντυπο που δημοσιεύτηκε από τον Τζέιμς Καστέλο, ο οποίος περιέγραφε τη δολοφονία με δηλητηρίαση των δύο πρώτων συζύγων της Πάλμερ. Στη συνέχεια, το 1929, ο θρύλος γιγαντώθηκε με το μυθιστόρημα του Herbert G. de Lisser «The White Witch of Rosehall», που έδωσε στην Palmer το παρατσούκλι της, ενώ πρόσθεσε και τη δολοφονία ενός τρίτου συζύγου, θολώνοντας περαιτέρω τις γραμμές μεταξύ αλήθειας και φαντασίας.

Ο Geoffrey S. Yates, βοηθός αρχειοφύλακας των αρχείων της Τζαμάικα στα μέσα του 20ου αιώνα, μαζί με άλλους ιστορικούς, υποστήριξαν ότι μπορεί να μπέρδεψαν την Annie Palmer με τη Rosa Palmer (Kelly), την πρώτη αρχόντισσα του Rose Hall, η οποία πέθανε το 1790, 12 χρόνια πριν γεννηθεί η Annie Palmer (το γένος Paterson).

Η Πάτερσον παντρεύτηκε τον ανιψιό του αρχικού ιδιοκτήτη του Ρόουζ Χολ και δεν είχε σκλάβους όταν πούλησε τα δικαιώματά της το 1830, πριν πεθάνει στον οικισμό της Τζαμάικα, Μποναβίστα, το 1846, έγραψε ο Γέιτς.

«Κατηγορηματικά» καμία γυναίκα δεν δολοφονήθηκε από σκλάβους όπως η υποτιθέμενη «αποκρουστικά όμορφη» Πάλμερ, πρόσθεσε, σημειώνοντας πως «δεν υπήρχαν στοιχεία ότι κάποια από αυτές εμπλέκεται σε ασέβεια ή αφύσικη σκληρότητα».

Αντοχή

Ωστόσο, για τον Ράντφορντ, η αποκάλυψη των γεγονότων πίσω από τον θρύλο της Πάλμερ είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα από το πώς διαδόθηκε και διατηρήθηκε. Γιατί η ιστορία της Λευκής Μάγισσας είναι τόσο διαδεδομένη που δεν έχει γνωρίσει ακόμη έναν Τζαμαϊκανό που δεν την ξέρει;

Ο Ράντφορντ δεν στερείται θεωριών. Πρώτον, «υπάρχει μια μακρά παράδοση να αγαπάς τρομερούς κακούς», είπε. Είναι ένα παραμύθι διακοσμημένο με τροπάρια ταμπού – «σεξ, θάνατος, βουντού… και μαύρη μαγεία» – συνηθισμένα στη λαογραφία της Καραϊβικής. Υποστήριξε επίσης ότι η γέννηση, ο τρόμος και ο θάνατος της Πάλμερ «ταιριάζουν απόλυτα με την ιστορία της Τζαμάικα», αντικατοπτρίζοντας την εποχή της βρετανικής κυριαρχίας και του δουλεμπορίου, πριν την τελική κατάργησή της.

«Είναι ρητά μεταφύτευση», είπε ο Ράντφορντ. «Είναι μια λευκή γυναίκα – μια πλούσια, ισχυρή, σκληρή, σαδιστική λευκή γυναίκα – που αντιπροσωπεύει όσους είχαν σκλάβους εκείνη την εποχή».

Τέτοιες ιστορίες είναι επίσης «αυτοδιαιωνιζόμενες» πρόσθεσε, με τουρίστες και κυνηγούς φαντασμάτων να συνεχίζουν να συρρέουν στην τοποθεσία, δημιουργώντας τα δικά τους παραφυσικά στοιχεία και διατηρώντας έτσι τον μύθο.

Η ουσία ωστόσο είναι πως, στο τέλος, ο θρύλος κάνει καλό στο Rose Hall.

«Έρχεται προσυσκευασμένος με το μέρος», είπε ο Ράντφορντ. «Αν έχετε μια επιχείρηση με σκάφη στο Ινβερνές, δεν θα κάνετε εκδρομές να δουν τη Nessie; (το τέρας του Λοχ Νες)». Για τους ιδιοκτήτες και τους διαχειριστές του θέρετρου «απλώς δεν είναι προς το συμφέρον τους να το δουν πολύ προσεκτικά (με σκεπτικισμό) – έτσι θα το έθετα».

Εκτός πάντως από τα φαντάσματα, το Rose Hall πέρασε δύσκολες στιγμές. Aκμάζουσα τοποθεσία για τον τουρισμό και real estate k;apote, το Montego Bay χτυπήθηκε από την οικονομική κρίση του 2008, θυμάται ο Stein. Το γήπεδο White Witch – του οποίου η κατασκευή είχε κοστίσει περίπου 8,5 εκατομμύρια δολάρια – αναγκάστηκε να ακολουθήσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης, ωστόσο ανέκαμψε την επόμενη δεκαετία.

Τα πράγματα πήγαιναν καλά μέχρι να αρχίσει η πανδημία του Covid-19, που κόστισε εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τον Stein. Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων προερχόταν κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο, ενώ, μέχρι σήμερα, παραμένει ανοιχτό μόνο αυτούς τους μήνες για να βοηθήσει στην κάλυψη των λειτουργικών εξόδων.

Το Montego Bay παραμένει κόμβος για τον τουρισμό της Τζαμάικα, και παρόλο που οι περιηγήσεις στην πρώην κατοικία του Cash έχουν ενδιαφέρον, είναι η διαρκής γοητεία της White Witch που κεντρίζει το ενδιαφέρον για την περιοχή.

«Είναι μια ακόμα περίπτωση όπου ο θρύλος έχει επιλεγεί από διαφορετικούς ανθρώπους για διαφορετικούς σκοπούς», κατέληξε ο Radford.

«Ο αιδεσιμότατος Waddell επέλεξε τον θρύλο για να υποστηρίξει την προσπάθεια να τερματιστεί η δουλεία. Οι ιδιοκτήτες του Rose Hall, σε διαφορετικές εποχές, έχουν επιλέξει τον θρύλο για την προώθηση του τουρισμού. Οι ντόπιοι έχουν επιλέξει τον μύθο ως ένα από τα πολλά αμφίβολα και τρομακτικά πράγματα που πρέπει να φοβάσαι τη νύχτα, έτσι ταιριάζει απόλυτα».

Αν δεν υπήρχε η Annie Palmer, κάποιος θα έπρεπε να τη δημιουργήσει…

Με πληροφορίες από CNN