Κι αν το κλισέ του εφήβου που κάνει ωτοστόπ στους απέραντους δρόμους του οδικού δικτύου των ΗΠΑ για να πετύχει τον serial killer στη θέση του οδηγού δεν είναι τόσο κλισέ, τουλάχιστον για μερικές περιπτώσεις;

Αυτό το μοτίβο έρχεται να επιβεβαιώσει ο Steve Fishman, ο οποίος ήταν ακόμη στην εφηβεία του όταν ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν κατά συρροή δολοφόνο. Στα 19 του, έκανε ωτοστόπ από τη Βοστώνη με κατεύθυνση το Νόριτς του Κονέκτικατ, όπου ήταν οικότροφος σε μια εφημερίδα.

Ο Fishman δεν βρισκόταν μακριά από τον προορισμό του, όταν μία πράσινη σεντάν Buick σταμάτησε μπροστά στον σηκωμένο αντίχειρά του. Ο οδηγός τού είπε πως τον έλεγαν “Red” και του έκανε νόημα να μπει. Δεδομένου ότι είχε κόκκινα μαλλιά, ο λόγος για το παρατσούκλι του ήταν ευεξήγητος.

Όμως, όπως θα μάθαινε αργότερα ο Fishman, ο άνδρας έκρυβε ένα σκοτεινό μυστικό: Το όνομά του ήταν Robert Frederick Carr III και ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος που είχε βάλει στο στόχαστρό του πολλάκις νεαρούς που έκαναν ωτοστόπ.

Τρία χρόνια νωρίτερα, ο Carr είχε βιάσει και στραγγαλίσει δύο 11χρονα αγόρια και ένα 16χρονο κορίτσι που είχαν μπει στο αυτοκίνητό του, στην περιοχή του Μαϊάμι. Όταν συνάντησε τον Fishman, ήταν σε καθεστώς απόλυσης υπό όρους, αφότου είχε εκτίσει ποινή για βιασμό στο Κονέκτικατ.

Η βόλτα του Fishman διήρκεσε μόνο περίπου 15 λεπτά – ο Carr τον άφησε σώο – αλλά οι αναμνήσεις του από εκείνη τη συνάντηση του φθινοπώρου του 1975 τον στοιχειώνουν για δεκαετίες.

Περίπου έξι μήνες αργότερα, ο Carr συνελήφθη για απόπειρα βιασμού ενός εφήβου που έκανε ωτοστόπ στην περιοχή του Μαϊάμι και στη συνέχεια ομολόγησε ότι απήγαγε και βίασε περισσότερους από δώδεκα ανθρώπους, σκοτώνοντας τελικά τέσσερις από αυτούς. Η Edna Buchanan, η βραβευμένη με Πούλιτζερ αστυνομικός ρεπόρτερ του Μαϊάμι, που έγραψε ένα βιβλίο για τον Καρ, είπε κάποτε: «Ήταν το πιο κακό άτομο που γνώρισα ποτέ».

Ο Fishman έμεινε έκπληκτος όταν είδε τη φωτογραφία του Carr σε μια έκτακτη ειδοποίηση. Τον αναγνώρισε αμέσως ως τον φλύαρο άντρα που τον είχε πάει μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω.

Εκ των υστέρων, ο Fishman συνειδητοποίησε πως παρέβλεψε μεγάλες «κόκκινες σημαίες» εκείνη την ημέρα. Πρώτα, το χερούλι της πόρτας στην πλευρά του συνοδηγού μπλοκαρίστηκε ξαφνικά και ο Fishman έπρεπε να κατεβάσει το παράθυρο και να την ανοίξει απ΄ έξω.

Επίσης. ο Carr τού είχε αναφέρει τυχαία ότι είχε μόλις βγει από τη φυλακή, γεγονός που ο πρώτος ως άπειρος δημοσιογράφος, θεώρησε ευκαιρία. «Είμαι ασκούμενος σε μια τοπική εφημερίδα. Και σκέφτομαι, “Ουάου, αυτή θα μπορούσε να είναι μια καλή ιστορία για έναν άντρα που βγαίνει από τη φυλακή και προσπαθεί να επανενταχθεί στην κοινότητα”», εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος στο CNN. «Πραγματικά δεν σταμάτησα να σκεφτώ ή να τον ρωτήσω ποιο ήταν το έγκλημα. Δεν είχα ιδέα».

Η ηχώ ενός θρυλικού εγκληματία

Σχεδόν πέντε δεκαετίες αργότερα, ο Fishman και η κόρη του Carr, Donna, ξετυλίγουν επίμονα ερωτήματα σχετικά με τον παιδόφιλο και δολοφόνο, σε μια νέα σεζόν του podcast “Smoke Screen” με τίτλο “My Friend, the Serial Killer”.

Στο podcast, εξερευνούν τα βάναυσα εγκλήματα και τις πολλαπλές εξαπατήσεις του Carr σκάβοντας τις κασέτες εξομολόγησης, ένα κουτί με προσωπικά του αντικείμενα από τη φυλακή και ακούγοντας ώρες συνεντεύξεων με ντετέκτιβ.

Αν και ο πατέρας της πέθανε σε φυλακή της Φλόριντα το 2007, η Donna συνεχίζει να παλεύει με το σκοτεινό παρελθόν της οικογένειάς της. Ο Fishman αναρωτιέται ακόμη πώς κατάφερε να βγει ζωντανός από το αμάξι του Carr.

Διαβασε ακομα

Αυτό είναι το επάγγελμα των περισσότερων serial killers

Στο podcast σημειώνεται μεταξύ άλλων πως τη δεκαετία του 1970, το ωτοστόπ θεωρούνταν ένας ασφαλής τρόπος για να φτάσετε από το σημείο Α στο Β. «Ήταν ένας αρκετά τακτικός τρόπος μεταφοράς τότε», είπε ο Fishman, ο οποίος ως ασκούμενος βασιζόταν συνεχώς σε τυχαίους αγνώστους για να τον οδηγήσει όπου ήθελε να πάει. «Ήταν τόσο ασφαλές, υπήρχαν μαμάδες που με πήραν κάνοντας ωτοστόπ, με τα παιδιά τους στο πίσω κάθισμα με είδη παντοπωλείου», συμπλήρωσε.

Επισκευαστής τηλεόρασης και πωλητής αυτοκινήτων, ο Carr ζούσε στο Νόριτς με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά του: την Donna και τον μικρότερο αδερφό της. Αλλά ταξίδεψε σε όλη τη χώρα για δουλειά και το εκμεταλλεύτηκε για να σκοτώνει, με θύματά του κατά κύριο λόγο ανήλικα παιδιά. Σχεδόν όλα τα εγκλήματά του, που συνέβησαν τη δεκαετία του 1970, αφορούσαν παιδιά κάτω των 18 ετών.

Μια κόρη αλλάζει το επίθετό της για να ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα της

Πέντε δεκαετίες αργότερα, η Donna εξακολουθεί να ζει στη σκιά της φρικτής κληρονομιάς του πατέρα της. Είναι παντρεμένη, με άλλο επίθετο και ζήτησε από το CNN να αποκρύψει το πλήρες όνομά της για λόγους ασφαλείας.

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο CNN, η Donna περιέγραψε δακρυσμένα μια εφηβεία γεμάτη εκφοβισμό και αστεία σχετικά με τον μπαμπά της. Μόλις και μετά βίας κοιτούσε τους ανθρώπους στα μάτια ως παιδί, εξομολογήθηκε. Όσοι ήξεραν ποια ήταν μιλούσαν για τον πατέρα της σε σιωπηλούς τόνους.

Η Donna είπε ότι έμαθε για πρώτη φορά για τη δολοφονική μανία του πατέρα της όταν ήταν 12 ετών. Αλλά δεν πίστευε ότι ήταν το τέρας που παρουσιαζόταν μέχρι που ο ίδιος ο δράστης οδήγησε την αστυνομία σε ένα ταξίδι οδικώς για να ανακαλύψει τα θαμμένα θύματά του στη Λουιζιάνα, τον Μισισιπή και το Κονέκτικατ.

«Όταν συμφώνησε να οδηγήσει τους ντετέκτιβς στα πτώματα, η άρνηση δεν μπορούσε πλέον να είναι ψέμα. Βάλτε με το νου σας όλο το φάσμα των συναισθημάτων που θα μπορούσε να βιώσει ένα 12χρονο κορίτσι», είπε η 60χρονη Donna, η οποία ζει σήμερα στη Δυτική Βιρτζίνια.

«Τότε άρχισα να αποσύρομαι από τη ζωή του» είπε η ίδια και εξέφρασε την επιθυμία τα παιδιά των δολοφόνων να μην συνδέονται με τη φρίκη των γονέων τους. «Μεγάλωσα την κόρη μου λέγοντάς της την αλήθεια, δεν ήθελα να της πω ψέματα, θα ήταν ανώριμο» προσθέτει και καταλήγει τονίζοντας πως ο περίγυρος όσων ανθρώπων διέπραξαν ζοφερά εγκλήματα όπως ο πατέρας της, είναι με μια άλλη έννοια θύματα και αυτοί.

Η μέγιστη κακία;

Η Donna πέρασε δεκαετίες διερωτώμενη τι έφταιξε στον πατέρα της. Μήπως σκότωνε ανθρώπους επειδή ήταν ψυχικά άρρωστος και δεν είχε πρόσβαση σε ψυχιατρική θεραπεία — όπως είχε γράψει κάποτε ο Fishman; Ή ήταν απλώς ένας εγγενώς κακός άνθρωπος;

Είχε προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τον Fishman όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα είχε τηλεφωνήσει στην εφημερίδα Norwich. Αλλά όπως λέει και η ίδια, η απόφαση να συμμετάσχει στο podcast δεν ήταν εύκολη.

News Serial Killer την εποχή του Tik Tok: Ο Dinamita Montilla πιάστηκε λίγο μετά το τελευταίο του ποστάρισμα

«Ήμουν διστακτική, γιατί πραγματικά δεν έχω μιλήσει πολύ για αυτό. Πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το κομμάτι της ζωής μου», είπε. «Μου πήρε λίγο χρόνο για να πάρω αυτή την απόφαση και μετά αποφάσισα ότι αν θα το έκανα με κάποιον, αυτός θα ήταν ο Steve».

Η Donna πιστεύει ότι ο πατέρας της είχε χειραγωγήσει τον Fishman, όπως έκανε με όλους στη ζωή του. Έτσι, αυτή και ο Fishman συμφώνησαν να συναντηθούν στη φάρμα της στη Δυτική Βιρτζίνια για να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα της ιστορίας από μια νέα οπτική γωνία.

Κοίταξαν μέσα στα κουτιά που ήταν γεμάτα με αντικείμενα του Carr από τη φυλακή, συμπεριλαμβανομένων των επιστολών που του είχε στείλει η κόρη του σε ηλικία 15 ετών. «Αγαπητέ μπαμπά, σε αγαπώ. Λυπάμαι που δεν έγραψα τόσο καιρό», έγραφε ένα εξ αυτών. Ο πατέρας της απάντησε με επιστολές που την προέτρεπε να βρει τον δρόμο του Ιησού. Ισχυρίστηκε ότι είχε κάνει το ίδιο.

Η Donna ανέφερε στο CNN πως ήξερε ότι ο πατέρας της ήταν ένα τέρας, αλλά κρατούσε το παιδικό όνειρο της φυσιολογικής οικογένειας. Ανάμεσα στις αναλαμπές τρόμου και θυμού, υπήρχαν χαρούμενες αναμνήσεις από οικογενειακά ταξίδια στο θερινό κάμπινγκ και τα Χριστούγεννα, όταν ο πατέρας της ξετύλιξε ένα μεγάλο στερεοφωνικό που είχε αγοράσει για την οικογένεια.

«Τα κράτησα τα πάντα στο κουτί για τόσα χρόνια. Απλώς τα πίεζα όλα προς τα κάτω», είπε. «Ήταν ωραίο που επιτέλους μιλήσαμε για αυτό ελεύθερα» καταλήγει η ίδια και καταλήγει αναφερόμενη στη συνάντηση με τον Fishman ως «θεραπευτική εμπειρία».

Mε πληροφορίες από CNN