Τη δεκαετία του 1970, η εμφάνιση των slasher movies, ένα υποείδος ταινιών τρόμου, γέμισε τις οθόνες με μία στρατιά μασκοφόρων δολοφόνων που κατακρεουργούσαν ολόκληρες ομάδες ανθρώπων – κατά προτίμηση νέων σε ηλικία – με διάφορα εργαλεία και κοφτερά μαχαίρια.

Οι συγκεκριμένοι serial killers άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στην ποπ κουλτούρα, καθώς έκρυβαν την πραγματική τους ταυτότητα πίσω από αλλόκοτες ή γκροτέσκες μάσκες, που τους έκαναν να μοιάζουν ακόμη πιο τρομακτικοί.

Από τον Michael Myers στο “Halloween” μέχρι το Ghostface από το “Scream“, οι ταινίες τρόμου έχουν χαρίσει στο κοινό μία πληθώρα από ανατριχιαστικές μάσκες – πολλές από τις οποίες τιμούν ιδιαιτέρως οι νεότεροι, κατά τη διάρκεια του Halloween.

Γιατί φοβόμαστε τις μάσκες;

Ακριβώς όπως και με τους κλόουν που βάφουν τα πρόσωπά τους με έντονα χρώματα για να κρύψουν την πραγματική τους ταυτότητα, έτσι και με τις μάσκες, υπάρχει κάτι ανησυχητικό στο να μην ξέρουμε ποιος κρύβεται πίσω από μια μεταμφίεση. Αυτόματα, ο ανθρώπινος νους σκέφτεται: «Μπορώ να τον εμπιστευθώ αυτόν; Μάλλον όχι».

Για πολλούς, οι χειρότερες μάσκες, βέβαια, είναι αυτές που διατηρούν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά – κάτι που φαίνεται αλλόκοτο και είναι συχνά δύσκολο να το επεξεργαστεί κάποιος.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, το κοινό φαίνεται να παθιάζεται και με αυτά τα «προσωπεία» – τόσο πολύ μάλιστα που, αρκετές από αυτές, έχουν αναδειχθεί στις διαχρονικά πιο αγαπημένες των κινηματογραφόφιλων.

Διαβασε ακομα

Τι κάνει κάποιον κατά συρροή δολοφόνο κι άλλες επτά ερωτήσεις για τους serial killers

Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι (Tobe Hooper, 1974)

Ένα από τα πρώτα slashers, το “The Texas Chainsaw Massacre“, σίγουρα αποτέλεσε έμπνευση για πολλές τρομακτικές μάσκες στον κινηματογράφο. Συνολικά, ο Leatherface, με το αλυσοπρίονο και την ποδιά, φορά κατά τη διάρκεια της ταινίας τρεις διαφορετικές μάσκες – όλες φτιαγμένες από ανθρώπινη σάρκα.

Μάλιστα, ο σκηνοθέτης Tobe Hooper ήθελε αυτά τα διαφορετικά «πρόσωπα» να φέρνουν στο νου των θεατών τις μάσκες από Αρχαία Ελληνική τραγωδία, ενώ ο Hooper εμπνεύστηκε και από τον πραγματικό κατά συρροή δολοφόνο Ed Gein, ο οποίος συνήθιζε να φοράει ανθρώπινο δέρμα.

Halloween (John Carpenter, 1978)

Ένα άλλο κλασικό έργο τρόμου, το “Halloween“, βρίσκεται επίσης στη λίστα, αφού η μάσκα του Michael Myers αποτελεί «εφιάλτη» από μόνη της. Ο χαρακτήρας παραμονεύει πίσω από θάμνους και εμφανίζεται μέσα σε σπίτια πριν καν οι κάτοικοι προλάβουν να ξεφύγουν, ενώ το γεγονός ότι εμφανίζεται κρατώντας ένα τεράστιο μαχαίρι με την ταυτότητά του καλυμμένη από τη μάσκα τον κάνει ακόμα πιο τρομακτικό.

Η ψυχρή, χωρίς συναισθήματα φύση της μάσκας τονίζει την απρόβλεπτη παρουσία του, κάνοντάς τον έναν από τους πιο εμβληματικούς κακούς του τρόμου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι το «προσωπείο» του Michael Myers φτιάχτηκε από μία φτηνή μάσκα του William Shatner (του ίδιου ως Captain Kirk στο Star Trek), με μερικές τροποποιήσεις. Συγκεκριμένα, ψεκάστηκε με λευκό σπρέι, οι οπές των ματιών έγιναν μεγαλύτερες και προστέθηκαν περισσότερα μαλλιά για να επιτευχθεί η εμφάνιση του serial killer.

Μάτια Ερμητικά Κλειστά (Stanley Kubrick, 1999)

Παρόλο που το “Eyes Wide Shut” δεν είναι ταινία τρόμου, υπάρχουν πολλές στιγμές που προκαλούν ανατριχίλα στους θεατές, ιδιαίτερα στη σκηνή με το ομαδικό όργιο με τις μάσκες στο οποίο βρίσκεται παρών και ο πρωταγωνιστής, Τομ Κρουζ.

Η ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ ρίχνει μια ματιά στις παράξενες τελετουργίες που εφαρμόζουν ορισμένα «ανώτερα» μέλη της κοινωνίας, και σε αυτή την περίπτωση, μας μεταφέρει σε έναν διεφθαρμένο αλλά και άκρως ερωτικό κόσμο γεμάτο κινδύνους.

Όταν ο Κρουζ εισέρχεται στη μυστική τοποθεσία, τον υποδέχεται μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που όλοι φορούν μανδύες – εκτός από τις γυναίκες που είναι μόνο με τα εσώρουχα – και περίτεχνες μάσκες.

Donnie Darko (Richard Kelly, 2001)

Και πάλι, αν και το “Donnie Darko” δεν είναι ταινία τρόμου, η χρήση ενός μασκοφόρου χαρακτήρα δεν μπορεί παρά να κάνει το κοινό να ανατριχιάζει. Τον ομώνυμο χαρακτήρα του Jake Gyllenhaal επισκέπτεται ένας άντρας με στολή κουνελιού.

Η μάσκα φαίνεται να είναι φτιαγμένη από ασημένιο μέταλλο, με γιγαντιαία αυτιά και δόντια, καθώς και κενά λευκά μάτια. Ο Frank, τον οποίο υποδύεται ο James Duval, εμφανίζεται ξανά και ξανά, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, ενθαρρύνοντας τον Donnie να ενεργήσει με τρόπους που αρχικά δεν θα έκανε.

Παρόλο που δεν είναι ένας slasher δολοφόνος, η απειλητική παρουσία του, τον κάνει μια αγχωτική φιγούρα που σίγουρα δεν θα ήθελες να συναντήσεις όταν περπατάς μόνος μέσα στη νύχτα.

Σε βλέπω (James Wan, 2004)

Αδιαμφισβήτητα, το “Saw” με το απίστευτο σενάριο και την τρομερή ανατροπή στο τέλος, προκάλεσε επανάσταση στα horror movies του 21ου αιώνα, αφού κατάφερε να τρομάξει ακόμη και τους καλά μυημένους στα horror movies.

Μία από τις πιο ανατριχιαστικές στιγμές είναι φυσικά όταν ένα ομοίωμα παιδιού με τη λευκή μάσκα του Jigsaw, με τα προεξέχοντα ζυγωματικά, τα μηχανικά κινούμενα μάτια και το στόμα από τις κούκλες των εγγαστρίμυθων εισβάλλει πάνω σε ένα ποδήλατο, μεταφέροντας το μήνυμα του serial killer στο επόμενο θύμα του.

@fatalfive BICYCLE!! #billythepuppet #billythepuppetedit #billysaw #jigsaw #jigsawedit #saw #sawedit #horror #horrortok #sawtok #edit #fyp ♬ original sound – eli 🪚

Η Κάθαρση (James DeMonaco, 2013)

Το 2013, το “The Purge” εισήγαγε στο ευρύ κοινό μια τρομακτική ιδέα: Την ύπαρξη μιας νύχτας μία φορά τον χρόνο όπου κάθε έγκλημα είναι νόμιμο: Τα πάντα επιτρέπονται, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών, ενώ στην ταινία, μια οικογένεια γίνεται στόχος μασκοφόρων.

Παρόλο που το φιλμ έλαβε ανάμεικτες κριτικές, κατέληξε να γίνει απίστευτα δημοφιλές ίσως γιατί πολλοί «φιλήσυχοι πολίτες» που μετατρέπονται σε δολοφόνοι – έστω και για μία βραδιά – εμφανίζονται με μια σειρά από τρομακτικές μάσκες, πολλές από τις οποίες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μια θέση σε αυτή τη λίστα.