Είναι πραγματικά αδύνατο για όλες τις γυναίκες να σερφάρουν στο διαδίκτυο χωρίς να έρθουν αντιμέτωπες με σεξιστικές, μισογυνιστικές και κακοποιητικές εκφράσεις, εικόνες και μηνύματα.

Γιατί η εμπειρία στο διαδίκτυο διαφέρει για τους άνδρες και τις γυναίκες; Την απάντηση έχουν δώσει επιστήμονες όπως η Eugenia Siapera, η οποία στο κεφάλαιο “Online Misogyny as Witch Hunt: Primitive Accumulation in the Age of Techno-capitalism” του βιβλίου “Gender Hate Online: Understanding the New Anti-Feminism” εξήγησε ότι μέσα στο ιλιγγιώδες πεδίο της σοσιαλμιντιακής ανάπτυξης, επανεμφανίζεται ένας αντιφεμινισμός που κινείται πέρα από τις συντηρητικές απόψεις περί οικογενειακών αξιών, τις οποίες, όμως, αξιοποιεί.

Πρόκειται για την κυριαρχία μισογυνιστικών λόγων και εικόνων που διακινούνται μαζικά και αντιλαμβάνονται τα γυναικεία σώματα ως μηχανές του σεξ.

Για να περιγράψει κάθε αρνητική εμπειρία που βιώνουν οι γυναίκες στο διαδίκτυο εξαιτίας του φύλου τους, από παρενόχληση μέχρι και απειλές βιασμού, η Eugenia Siapera χρησιμοποίησε τον όρο διαδικτυακός μισογυνισμός, τον οποίο παραλληλίζει με τα κυνήγια μαγισσών.

Όπως το κυνήγι μαγισσών χρησιμοποιήθηκε, ανάμεσα σε άλλους λόγους, για τον εξαναγκασμό των γυναικών να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του τότε αναδυόμενου βιομηχανικού καπιταλισμού, έτσι ο διαδικτυακός μισογυνισμός προσπαθεί να μπλοκάρει τις γυναίκες από το να συμμετέχουν στην οικοδόμηση το τεχνολογικού μέλλοντος.

Διαβασε ακομα

Θα έμενες μόνη με έναν άνδρα ή μια αρκούδα; Ένα debate στο TikTok είπε τα πάντα για την έμφυλη βία

Σεξιστικά αστεία, ειρωνικά σχόλια, memes και εκφράσεις απαρτίζουν τον κανονικοποιημένο μισογυνισμό που συχνά σε έχει κάνει να αναρωτηθείς «Αλήθεια, γιατί να το λέει κάποιος αυτό το 2024;».

Από το «οι γυναίκες πρέπει να επιστρέψουν στην κουζίνα» μέχρι την αμφισβήτηση του δικαιώματος στην άμβλωση, το victim blaming, τον βιασμό και τη γυναικοκτονία, ο κανονικοποιημένος σεξισμός, ενταγμένος στη γλώσσα, στις συνήθειες και την κοινωνική οργάνωση, φανερώνει την ίδια πατριαρχική δυναμική. Εκείνη τη δυναμική που θέλει τους άνδρες ισχυρούς και τις γυναίκες κτήμα τους.

Μια παραβιαστική γλώσσα

Κι όμως, αυτή η διάλεκτος που κακοποιεί τις γυναίκες που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και επισκέπτονται τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, έχει όνομα. Πρόκειται γι’ αυτό που η επιστήμονας Emma Jane, στο άρθρο της που δημοσιεύτηκε το 1017, “Systemic misogyny exposed:Translating Rapeglish from the Manosphere with a Random Rape Threat Generator”, ονομάζει “Rapeglish” [rape (βιασμός) και English (αγγλικά)].

Η Jane ορίζει ως “Rapeglish” μια αναδυόμενη αλλά ολοένα και πιο κυρίαρχη διάλεκτο στο διαδίκτυο, η οποία ως χαρακτηριστικό γνώρισμα έχει τις γραφικές και σεξουαλικά βίαιες εικόνες. Συχνά συνοδεύεται από μομφές προς τις γυναίκες ότι είναι υπέρβαρες ή μη ελκυστικές, απαιτήσεις για κοινοποίηση γυμνών φωτογραφιών, αλλά και έντονη άρνηση πως όλα τα παραπάνω είναι μισογύνικα.

Διαβασε ακομα

Πώς ο sex-positive φεμινισμός έδωσε τη θέση του στη σεξουαλική αγαμία

Η διάλεκτος αυτή αναπτύσσεται κατά κύριο λόγο σε εφαρμογές και ιστοσελίδες διαδικτυακών γνωριμιών και αποτελεί συνήθως απάντηση στις γυναίκες που απορρίπτουν κάποιον άνδρα. Ωστόσο, πεδίο δόξης λαμπρό για τα Rapeglish δεν παύουν να είναι και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Οι διαδικτυακές τεχνικές με τις οποίες εκφράζεται περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων «πειραγμένες» με φώτοσοπ εικόνες, revenge porn, χακαρίσματα λογαριασμών και απειλές βιασμού.

Γενιές και γενιές γυναικών έχουν στις ζωές τους τα social media, είτε παράγουν περιεχόμενο είτε απλώς παρακολουθούν. Γενιές και γενιές γυναικών που μιλούν τη γλώσσα τους, αλλά η απάντηση που παίρνουν συνήθως είναι σε Rapeglish.