Πολύ μικρότερα σε μέγεθος από τη διάμετρο μιας μέσης ανθρώπινης τρίχας, τα νανοπλαστικά είναι αόρατα με γυμνό μάτι. Συνδέονται, ωστόσο, με καρδιαγγειακές και αναπνευστικές παθήσεις στους ανθρώπους, και συνεχίζουν να συσσωρεύονται, σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητα, στα υδάτινα σώματα του κόσμου, με δραματικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, τους ανθρώπους και την άγρια ζωή.

Για τους επιστήμονες, τα τελευταία χρόνια, παραμένει πρόκληση η ανάπτυξη μιας οικονομικά αποδοτικής λύσης για την απαλλαγή από τα νανοπλαστικά, που θα αφήνει πίσω καθαρό το νερό.

Έτσι, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση ACS Applied Engineering Materials, οι επιστήμονες δημιούργησαν μια μέθοδο με βάση το υγρό που εξαλείφει πάνω από το 98% αυτών των μικροσκοπικών πλαστικών σωματιδίων από το νερό.

Κίνδυνοι για την άγρια ζωή και τον άνθρωπο

«Τα νανοπλαστικά μπορούν να διαταράξουν τα υδάτινα οικοσυστήματα και να εισέλθουν στην τροφική αλυσίδα, εγκυμονώντας κινδύνους τόσο για την άγρια ζωή όσο και για τον άνθρωπο», λέει η Piyuni Ishtaweera, που ηγήθηκε της μελέτης.

Χρησιμοποιώντας διαλύτες που απωθούν το νερό και είναι κατασκευασμένοι από φυσικά συστατικά, η μέθοδος αυτή όχι μόνο προσφέρει μια πρακτική λύση στο πιεστικό ζήτημα της ρύπανσης από νανοπλαστικά, αλλά ανοίγει επίσης τον δρόμο για περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη προηγμένων τεχνολογιών καθαρισμού του νερού.

Διαβασε ακομα

Θα έτρωγες τα μικρόβια που τρέφονται με πλαστικά απόβλητα για να σώσεις τον πλανήτη;

Με τη βοήθεια των διαλυτών

«Η μέθοδός μας χρησιμοποιεί μια μικρή ποσότητα σχεδιασμένου διαλύτη για την απορρόφηση πλαστικών σωματιδίων από μεγάλο όγκο νερού», λέει ο Gary Baker, καθηγητής στο τμήμα χημείας του Πανεπιστημίου του Μιζούρι.

«Προς το παρόν, η ικανότητα αυτών των διαλυτών δεν είναι καλά κατανοητή. Σε μελλοντικές εργασίες, σκοπεύουμε να προσδιορίσουμε τη μέγιστη χωρητικότητα του διαλύτη. Επιπλέον, θα διερευνήσουμε μεθόδους για την ανακύκλωση των διαλυτών, επιτρέποντας την επαναχρησιμοποίησή τους πολλές φορές, αν χρειαστεί».

Αρχικά, ο διαλύτης κάθεται στην επιφάνεια με τον τρόπο που το πετρέλαιο επιπλέει στο νερό. Μόλις αναμιχθεί με το νερό και αφεθεί να διαχωριστεί εκ νέου, ο διαλύτης επιπλέει ξανά στην επιφάνεια, μεταφέροντας τα νανοπλαστικά μέσα στη μοριακή του δομή.

Διαβασε ακομα

Πάνω από 4,4 δισ. άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό

Μία βιώσιμη λύση

Στο εργαστήριο, οι ερευνητές χρησιμοποιούν απλώς μια πιπέτα – ένα εργαστηριακό εργαλείο που χρησιμοποιείται για την ακριβή μέτρηση και μεταφορά όγκου υγρού – για να απομακρύνουν τον φορτωμένο με νανοπλαστικά διαλύτη, αφήνοντας πίσω καθαρό νερό χωρίς πλαστικά.

Ο Baker αναφέρει, ωστόσο, ότι οι μελλοντικές μελέτες θα εργαστούν για την αναβάθμιση της όλης διαδικασίας, ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί σε μεγαλύτερα υδάτινα σώματα, όπως λίμνες και, τελικά, ωκεανούς.

Η Ishtaweera σημειώνει ότι η νέα μέθοδος είναι αποτελεσματική τόσο σε γλυκό όσο και σε αλμυρό νερό. «Αυτοί οι διαλύτες κατασκευάζονται από ασφαλή, μη τοξικά συστατικά και η ικανότητά τους να απωθούν το νερό αποτρέπει την πρόσθετη μόλυνση των υδάτινων πηγών, καθιστώντας τους μια εξαιρετικά βιώσιμη λύση», λέει.

Διαβασε ακομα

Η Κόστα Μπλάνκα στην Ισπανία στεγνώνει. «Βουλιάζει» από τουρίστες, αλλά δεν έχει ούτε σταγόνα πόσιμου νερού

«Από επιστημονική άποψη, η δημιουργία αποτελεσματικών μεθόδων απομάκρυνσης προάγει την καινοτομία στις τεχνολογίες διήθησης, παρέχει γνώσεις σχετικά με τη συμπεριφορά των νανοϋλικών και υποστηρίζει την ανάπτυξη ενημερωμένων περιβαλλοντικών πολιτικών».

Οι ερευνητές δοκίμασαν πέντε διαφορετικά μεγέθη νανοπλαστικών με βάση το πολυστυρένιο, έναν κοινό τύπο πλαστικού που χρησιμοποιείται στην κατασκευή ποτηριών από φελιζόλ. Έτσι, τα αποτελέσματά τους ξεπέρασαν προηγούμενες μελέτες που είχαν επικεντρωθεί, σε μεγάλο βαθμό, σε ένα μόνο μέγεθος πλαστικών σωματιδίων.

Με πληροφορίες από Futurity