Μια διεθνής ομάδα ερευνητών μόλις έλυσε ένα ηλιακό μυστήριο 400 ετών! Από τότε που ο Γαλιλαίος Γαλιλέι παρατήρησε για πρώτη φορά τη μαγνητική δραστηριότητα του Ήλιου, οι αστρονόμοι προσπάθησαν να προσδιορίσουν από πού προέρχεται αυτή η διαδικασία, κυρίως υπεύθυνη για το γιγάντιο σημείο που έχει σχηματιστεί στην επιφάνειά του και που εξαπέλυσε τις τελευταίες ηλιακές καταιγίδες που επηρέασαν τον πλανήτη μας.

Ένας υπερυπολογιστής της NASA μόλις «είπε» στους ερευνητές ότι το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου προέρχεται μόλις 20.000 μίλια κάτω από την επιφάνεια, και όχι περίπου 130.000, όπως υποστήριζαν όλες οι προηγούμενες θεωρίες.

Η νέα ανακάλυψη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Nature, όχι μόνο θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των δυναμικών διεργασιών του ήλιου, αλλά θα χρησιμεύσει για την ακριβέστερη πρόβλεψη ισχυρών ηλιακών καταιγίδων. Εκτός από το ότι μας επιτρέπουν να δούμε το βόρειο σέλας σε απίθανα σενάρια όπως το Μεξικό ή η Ισπανία, οι ηλιακές εκρήξεις και οι εκτοξεύσεις μάζας που στέλνει το φωτεινό αστέρι μας προς τη Γη μπορούν να βλάψουν σοβαρά την ηλεκτρική και τηλεπικοινωνιακή υποδομή, συμπεριλαμβανομένων των εργαλείων πλοήγησης GPS, δορυφόρων, ηλεκτρικών δικτύων και ραδιοεπικοινωνιών.

Το 1612 ο Γαλιλαίος άρχισε να καταγράφει τις ηλιακές κηλίδες που προκαλούνται από το μαγνητικό του πεδίο. Για να το κάνει αυτό χρησιμοποίησε τα πρώτα τηλεσκόπια και μάλιστα το έκανε με γυμνό μάτι. Οι κηλίδες ποικίλλουν περίπου κάθε 11 χρόνια.

Εκείνη την εποχή, ο βόρειος και ο νότιος μαγνητικός πόλος του ήλιου ανταλλάσσαν θέσεις. Αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε στον Ηλιακό Κύκλο 25, ο οποίος ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2019 και θα ολοκληρωθεί το 2030. Αυτή η μαγνητική δραστηριότητα σχηματίζει ηλιακές κηλίδες και εκλάμψεις που διώχνουν μεγάλη ποσότητα ακτινοβολίας στους πλησιέστερους πλανήτες.

Καθώς περνούσαν οι αιώνες, οι αστρονόμοι έκαναν σημαντικές προόδους στην κατανόηση της φυσικής διαδικασίας που δημιούργησε το μαγνητικό πεδίο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το δυναμό του είχε πολύ βαθιά προέλευση. Τώρα μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Daniel Lecoanet, καθηγητή επιστημών μηχανικής και εφαρμοσμένων μαθηματικών στο Northwestern’s McCormick School of Engineering, και τον Geoffrey Vasil, καθηγητή μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, μπόρεσαν να εκτελέσουν αριθμητικές προσομοιώσεις τελευταίας τεχνολογίας λαμβάνοντας υπόψη για πρώτη φορά τις λεγόμενες στρεπτικές ταλαντώσεις, ένα κυκλικό μοτίβο του τρόπου με τον οποίο το αέριο και το πλάσμα ρέουν μέσα και γύρω από τον Ήλιο.

Δεδομένου ότι ο Ήλιος δεν είναι στερεός όπως η Γη και η Σελήνη, δεν περιστρέφεται ως ενιαίο σώμα. Η περιστροφή του ποικίλλει ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος. Ενώ οι πόλοι περιστρέφονται με περίοδο περίπου 34 ημερών , στην περιοχή του Ισημερινού απαιτούνται μόνο 24 ημέρες. Ακριβώς όπως το ηλιακό μαγνητικό πεδίο είναι 11 ετών, οι στρεπτικές ταλαντώσεις βιώνουν επίσης έναν κύκλο 11 ετών.

«Μας έδωσε μια ιδέα για να ανακαλύψουμε ότι οι στρεπτικές ταλαντώσεις συμβαίνουν μόνο κοντά στην επιφάνεια του ήλιου. Η υπόθεσή μας είναι ότι ο μαγνητικός κύκλος και οι στρεπτικές ταλαντώσεις είναι διαφορετικές εκδηλώσεις της ίδιας φυσικής διαδικασίας» λέει ο Lecoanet.

Οι ερευνητές θεωρούν την πιο ισχυρή ηλιακή καταιγίδα που έχει καταγραφεί ποτέ, αυτή που έπληξε τον Καναδά τον Σεπτέμβριο του 1859, ως προειδοποίηση. Το λεγόμενο συμβάν Κάρινγκτον κατέστρεψε το νεοσύστατο τηλεγραφικό σύστημα της χώρας τότε. Οι μηχανικοί θα μπορούσαν να λάβουν μέτρα για να αποτρέψουν καταστροφικές ζημιές στο μέλλον.

«Ανησυχούμε για το ενδεχόμενο καταιγίδων ακόμη πιο ισχυρών από το γεγονός του Κάρινγκτον» είπε ο Lecoanet. «Αν μια καταιγίδα παρόμοιας έντασης χτυπούσε σήμερα τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα προκαλούσε ζημιά μεταξύ 1 και 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων».

Με πληροφορίες από 20 Minutos