Περίπου 1.300 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό Πρύμνη (Puppis), ένα φανταστικό χέρι φαίνεται να αναδύεται και να απλώνεται στο σύμπαν. Αυτή η νεφελώδης δομή είναι το CG 4, ένα σφαιρικό κομήτη στο οποίο έχει δοθεί η ονομασία «Χέρι του Θεού».

Το CG 4 είναι ένα από τα πολλά σφαιρίδια κομητών που υπάρχουν στον Γαλαξία μας, ωστόσο πώς αυτά τα αντικείμενα αποκτούν το χαρακτηριστικό τους σχήμα παραμένει θέμα συζήτησης μεταξύ των αστρονόμων.

Ενώ μοιράζεται τα χαρακτηριστικά ενός τυπικού νέφους αερίου και σκόνης όπου λαμβάνει χώρα η γέννηση αστέρων, το ιδιόμορφο σχήμα του το κάνει να ξεχωρίζει.

Οι αστρονόμοι απαθανάτισαν μια νέα εικόνα του «Χεριού του Θεού» που διασχίζει τον κόσμο από το όρος Tololo.

Τα χαρακτηριστικά που ταξινομούν το CG 4 ως σφαιρικό κομήτη είναι δύσκολο να φανούν σε αυτήν την εικόνα που τραβήχτηκε στη Χιλή με την κάμερα σκοτεινής ενέργειας του Υπουργείου Ενέργειας (DECam), η οποία είναι τοποθετημένη στο 4μετρο τηλεσκόπιο Victor M. Blanco των ΗΠΑ στο Cerro Tololo.

Τα κομητικά σφαιρίδια είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες διαστημικών αντικειμένων που ονομάζονται σφαιρίδια Μποκ: μικρά, σκοτεινά νεφελώματα που αποτελούνται από νέφη πυκνών αερίων και σκόνης. Πρόκειται για περιοχές όπου συχνά σχηματίζονται αστέρια στο διάστημα, τα οποία αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο, οξείδια του άνθρακα και ήλιο και τείνουν να έχουν μάζα μεταξύ 2 και 50 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου μας.

Τα σφαιρίδια Μποκ περιβάλλονται συνήθως από καυτό, ιονισμένο αέριο και σκόνη, τα οποία μπορεί μερικές φορές να αρχίσουν να απογυμνώνονται, σχηματίζοντας ίχνη που μοιάζουν με την ουρά ενός κομήτη. Αυτοί οι τύποι σφαιριδίων Μποκ ειδικότερα είναι γνωστοί ως κομητικά σφαιρίδια, τα οποία ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1976.

Ενώ οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει αυτές τις δομές σε όλο τον Γαλαξία μας, η συντριπτική πλειοψηφία τους, συμπεριλαμβανομένου του CG 4, βρίσκονται μέσα σε ένα τεράστιο κομμάτι φωτεινού αερίου που ονομάζεται Νεφέλωμα Καουτσούκ .

Στις εικόνες που καταγράφηκαν φαίνεται ότι ο CG 4 πρόκειται να «καταβροχθίσει» τον σπειροειδή γαλαξία ESO 257-19 (PGC 21338), ο οποίος φαίνεται τόσο ανυπεράσπιστος απέναντί του. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτός ο Γαλαξίας είναι περισσότερο από εκατό εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από το CG 4 και φαίνεται να είναι κοντά μόνο λόγω μιας τυχαίας ευθυγράμμισης.

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το CG 4 περιέχει αρκετό αέριο για να γεννήσει αρκετά αστέρια στο μέγεθος του ήλιου μας, αν και η ακτινοβολία που απελευθερώνεται από αυτά τα νεαρά αστέρια διαβρώνει αργά την κεφαλή της σφαίρας.