icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Είτε σερβιρισμένο σε κάποιο εστιατόριο με αστέρι Michelin, είτε «στο χέρι» φτιαγμένο σε μια ταπεινή κουζίνα στην άκρη του δρόμου, το φαγητό μπορεί πάντα να σε εκπλήξει

Ο Chris Dwyer είναι δημοσιογράφος που ειδικεύεται στα ταξίδια και τη γαστρονομία. Λόγω της φύσης του επαγγέλματός του, έχει φάει σε αμέτρητα εστιατόρια, από τους πιο ταπεινούς πάγκους που στήνονται στον δρόμο από πλανόδιους πωλητές φαγητού, μέχρι τους ναούς της γαστρονομίας που έχουν βραβευτεί με αστέρια Michelin.

Όμως όταν το CNN του ζήτησε να γράψει για τις γαστρονομικές του εμπειρίες και να ξεχωρίσει την πιο δυνατή απ’ αυτές, έκανε την έκπληξη. Όχι δεν επέλεξε κάποιο φαγητό από τα βραβευμένα εστιατόρια που έχει επισκεφθεί.

Ορισμένα από τα πιάτα που έχει δοκιμάσει (στο πλαίσιο της δουλειάς πάντα) έχουν φτιαχτεί από τους καλύτερους σεφ του κόσμου και οι τιμές τους είναι αστρονομικές.

Άλλα αντανακλούν απίστευτη αξία– εξαιρετικά νόστιμα φαγητά που σερβίρει ο εξαντλημένος ιδιοκτήτης μιας ταπεινής κουζίνας που έχει στηθεί σε ένα τροχήλατο καρότσι στην άκρη του δρόμου.

Όπως λέει, αν πεινάς, το φαγητό έχει πάντα καλύτερη γεύση. Αν έχεις καλή διάθεση, συχνά είσαι πιο επιεικής με το πιάτο που έχεις μπροστά σου.

Μερικές φορές η ευφυής καινοτομία είναι αυτή που σου τρελαίνει το μυαλό. Πώς σκέφτηκε αυτός ο σεφ μια τόσο απίστευτη ιδέα και μετά την εκτέλεσε για να καταλήξει στο πιάτο ένα τόσο νόστιμο φαγητό;

Αντίστοιχα, είναι η ανακάλυψη του πώς ένα απλό, οικείο συστατικό μπορεί να έχει γεύση σαν να το μαγείρεψαν και να το έβαλαν σε πιάτο οι θεοί.

Η παρουσίαση είναι επίσης κρίσιμη – συχνά τα μάτια σου, όχι η γλώσσα σου, είναι ο κριτής, υποστηρίζει, περιγράφοντας την εμπειρία του σε ένα εστιατόριο με αστέρι Michelin στην Ισπανία, όπου τού σέρβιραν ένα πιάτο όπου μια καφέ κηλίδα είχε διασπαστεί σε μια λίμνη γκρίζου νερού.

Δεν ήταν ακριβώς ένα πιάτο που θα συγκέντρωνε τα likes στο Instagram. Αλλά ήταν απίστευτης νοστιμιάς.

Όμως ένα πιάτο, από τα αμέτρητα που έχει δοκιμάσει σε όλο τον κόσμο, είναι αυτό που τού έχει κλέψει την καρδιά. Είναι το μοσχάρι guokui, το οποίο έφαγε στην Κίνα.

Όπως γράφει στο σχετικό άρθρο του στο CNN, «τα μαγαζιά που προσφέρουν φαγητό για takeout προσφέρουν εξίσου μεγάλη γαστρονομική απόλαυση – αν όχι περισσότερη – με τα εστιατόρια με καλή κουζίνα. Πουθενά αυτό δεν ήταν πιο ξεκάθαρο για μένα από ό,τι στην πόλη Τσενγκντού στην επαρχία Σιτσουάν της Κίνας.

Είναι γνωστή ως μία από τις πιο χαλαρές και φιλικές πόλεις της χώρας και φημίζεται επίσης για την ενίοτε φλογερή, αλλά πάντα πολυεπίπεδη κουζίνα της. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα ήρθε από τη “Grandma Yan”, μια γυναίκα που πουλάει γεμιστά flatbreads guokui εδώ και χρόνια για να ταΐσει τη συνεχή ουρά που σχηματίζεται έξω από τη μικροσκοπική βιτρίνα του καταστήματός της.

Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε πολλές γεμίσεις, αλλά το καλύτερο – όπως μου είπαν – είναι το μοσχαρίσιο κρέας με ζυμαρικά από άμυλο φασολιών που έχουν περιχυθεί με πικάντικη, γλυκιά και καπνιστή σάλτσα. Αυτά τα ζυμαρικά, που αναβλύζουν μυρωδάτο πιπέρι Σιτσουάν, είναι στη συνέχεια ντυμένα με πικάντικα κομμάτια καρότου, κρεμμυδάκια και MSG, στα ελληνικά γλουταμινικό μονονάτριο (που ακούγεται κακό, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς δεν είναι).

Καθώς στεκόμουν στην άκρη του δρόμου, το στόμα μου βούιζε απαλά με κάθε μπουκιά, φτάνοντας στο κρεσέντο της τελευταίας μπουκιάς. Γιατί αυτή η τελευταία είναι η καλύτερη; Επειδή το μεγαλύτερο μέρος της ειδικής σάλτσας έχει καταλήξει εκεί. Απλό και συγκλονιστικό – και όλα αυτά με λιγότερο από 2 δολάρια».