Πηγή: Aurea Del Rosario/El pais
Μεγέθυνση κειμένου
Tο Handshake Speakeasy στην Πόλη του Μεξικού βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των 50 καλύτερων μπαρ του κόσμου, ένα μέρος που μιμείται τα speakeasies των Roaring Twenties και μπορείς να κάτσεις μόνο για 90 λεπτά
Το μπαρ κρύβεται πίσω από μια πόρτα με τον αριθμό 13. Δεν είναι κακός οιωνός. Το Handshake Speakeasy αρέσκεται στο να κάνει πλάκα με την τύχη και παρά τις όποιες παρατεταμένες δεισιδαιμονίες, ανοίγει πλέον τις πόρτες του ως καλύτερο μπαρ στον κόσμο. Ή τουλάχιστον αυτό λέει η ετήσια κατάταξη The World’s 50 Best Bars.
Ο δρόμος που στεγάζει αυτό το κατάστημα δεν είναι ιδιαίτερα όμορφος ή λαμπερός. Βρίσκεται στη Zona Rosa, μια γειτονιά στο κέντρο της Πόλης του Μεξικού που γεμίζει με εργαζόμενους σε γραφεία κατά τη διάρκεια της ημέρας και φιλοξενεί πάρτι της LGBTQ+ κοινότητας τη νύχτα. Γύρω του υπάρχουν ένα σούπερ μάρκετ, μια καφετέρια με φωτισμό που μοιάζει με νοσοκομειακό, και ένα ξενοδοχείο.
Βρίσκεται στην είσοδο του ξενοδοχείου, η πόρτα με τον αριθμό 13 είναι εύκολο να μην τη δεις την πρώτη φορά που περνάς από μπροστά της. Δεν υπάρχουν πινακίδες που να υποδεικνύουν ότι πρόκειται για μπαρ. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να το επεξεργαστεί ο εγκέφαλος: ένα 13, ανάμεσα σε ένα 65 και ένα 67. Πόσο περίεργο.
Μια σερβιτόρα σας ανοίγει την πόρτα. Μπαίνετε σε μια μικρή, σκοτεινή είσοδο, αντικρίζοντας μια κουρτίνα και δεν μπορείτε να περάσετε μέχρι να σας την ανοίξει.
Όλοι οι εργαζόμενοι, με μαύρες ποδιές πάνω από λευκά πουκάμισα, φωνάζουν: Καλώς ήρθατε! Και να, αυτό είναι το καλύτερο μπαρ στον κόσμο.
Κανένα ίχνος του Αλ Καπόνε
Πρόκειται για ένα μικρό, σκοτεινό δωμάτιο χωρίς παράθυρα, ορθογώνιου σχήματος. Φωτίζεται από δώδεκα λάμπες που κρέμονται από το ταβάνι και ρίχνουν ένα απαλό, πορτοκαλί φως στα μινιμαλιστικά ασπρόμαυρα έπιπλα.
Στα δεξιά βρίσκεται το μπαρ, στα αριστερά ένας τεράστιος καθρέφτης με κάπως ροκοκό πλαίσιο. Στους τοίχους υπάρχουν μαύροι δερμάτινοι καναπέδες που πλαισιώνονται από μικρά τραπεζάκια με κεριά. Στο κέντρο του δωματίου υπάρχει ένα ψηλό τραπέζι και σκαμπό.
Είναι κάτι σαν το μπαρ όπου θα φανταζόσουν τον εαυτό σου να πίνει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες σαν τον Μεγάλο Γκάτσμπι, ή τουλάχιστον αυτή φαίνεται να είναι η ιδέα. Είναι σαν να βρίσκεσαι μέσα σε έναν πίνακα του Hopper.
Το στυλ είναι Art Deco, το είδος που είναι τόσο συνηθισμένο στα κλασικά κτήρια των πλούσιων γειτονιών της παλιάς Federal District, με μια πινελιά βικτοριανής Αγγλίας λόγω των πανταχού παρόντων μαύρων τόνων. Πείτε το chilango steampunk. Τα πάντα έχουν μελετηθεί μέχρι το τελευταίο χιλιοστό, ακόμη και η άψογη συμπεριφορά των σερβιτόρων, οι οποίοι ξαναγεμίζουν το ποτήρι σας πριν καν το τελειώσετε.
Πρώτα, σας φέρνουν ζεστές, υγρές πετσέτες σε ένα ξύλινο κουτί για να καθαρίσετε τα χέρια σας. Στη συνέχεια έρχονται νερό και ένα πιάτο με ξηρούς καρπούς με λεπτό καρύκευμα. Στη συνέχεια έρχεται το μενού κοκτέιλ, σχεδιασμένο από τον Ολλανδό Eric Van Beek, με ποτά με ονόματα όπως Once upon a time in Oaxaca. Πριν το πιείτε, προτεραιότητα είναι να τραβήξετε μια καλή φωτογραφία του ποτηριού που αχνίζει ακόμα για το Instagram.
Κάθε πελάτης μπορεί να παραμείνει στο μπαρ για μιάμιση ώρα. Τα ποτά κυμαίνονται από 200 έως 300 πέσος (περίπου 10 έως 15 δολάρια), όσο περίπου βγάζει ο μέσος Μεξικανός την ημέρα.
Η Nandini, 29 ετών, είναι από το Λος Άντζελες και η φίλη της Anya, 28 ετών, από το Νιου Τζέρσεϊ. Σπουδάζουν ιατρική και βρίσκονται στην πόλη για ένα πενθήμερο ταξίδι. Φίλοι τους γνώριζαν ήδη για το Handshake πριν γίνει πρωτοσέλιδο και τους είχαν πει ότι δεν έπρεπε με τίποτα να το χάσουν. Έκλεισαν θέση πριν από ένα μήνα. «Τα ποτά είναι καταπληκτικά. Αισθάνεσαι σαν ένα πραγματικό speakeasy – δεν το βρίσκεις αμέσως, στην αρχή περνάς δίπλα του και δεν το βλέπεις. Υπάρχουν πολλά speakeasies στις ΗΠΑ που δεν έχουν πραγματικά τη σωστή ατμόσφαιρα, απλώς τα αποκαλούν έτσι επειδή είναι μοντέρνο. Εδώ όντως το νιώθεις», συμφωνούν.
Τα speakeasies γεννήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στον καύσωνα της εποχής της ποτοαπαγόρευσης, η οποία απαγόρευσε το αλκοόλ κατά τη δεκαετία του 1920. Ήταν άθλια καταγώγια που κρύβονταν πίσω από την πρόσοψη άλλων επιχειρήσεων, κρυμμένα από την αστυνομία σε κοινή θέα και τροφοδοτούνταν από το λαθρεμπόριο. Ήταν η οικονομική μηχανή πίσω από τον Αλ Καπόνε και όλους εκείνους τους πρώτους γκάνγκστερ με τα ιταλικά κοστούμια και τα Thompson κρυμμένα σε θήκες βιολιών. Τίποτα δεν έχει μείνει από αυτό, εκτός από το όνομα – αλλά, σε ποιον δεν αρέσει να νιώθει μια μικρή έξαρση μυστικής ψευδο-αδρεναλίνης από καιρό σε καιρό, πίνοντας σε κάτι που μοιάζει με το σκηνικό μιας γκανγκστερικής ταινίας;
Το Handshake Speakeasy σέρβιρε το πρώτο του ποτό στη γειτονιά Polanco το 2019, αλλά μετακόμισε στη Zona Rosa το 2021. Λιγότερο από δύο χρόνια πριν, ο χώρος έγινε πολύ μικρός και άνοιξαν μια άλλη αίθουσα στο γκαράζ του ξενοδοχείου με χώρο για 50 άτομα και την ίδια αισθητική. Στο υπόγειο, τα ποτά και η μουσική είναι πιο τολμηρά, πιο βιταλιστικά, για να «απολαμβάνεις το ποτό» αντί να ακουμπάς πικραμένος στον πάγκο του μπαρ ενώ παίζει θλιβερή τζαζ, αστειεύεται ο Javier Rodríguez, 31 ετών, ενώ ετοιμάζει ένα κοκτέιλ εμπνευσμένο από ένα σάντουιτς με φυστικοβούτυρο και ζελέ.
Παίζει τραπ και ποπ μουσική, αναμεμειγμένη με τον μεταλλικό ήχο από τα σέικερ κοκτέιλ που ανακινούνται, τα παγάκια που κροταλίζουν στο ποτήρι και το μουρμουρητό των συζητήσεων. Η μιάμιση ώρα έχει περάσει. Ένας σερβιτόρος σας συνοδεύει προς την έξοδο. Όλοι οι εργαζόμενοι σας αποχαιρετούν με μια φωνή εν χορώ: See you later!
Με πληροφορίες Elpais
Ακολουθήστε το pride.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι
