«Τι έγινε; Μήπως τελείωσες και δεν μπορείς να τρέξεις;». Το μοτίβο στη ζωή του από όταν ήταν ακόμα παιδί, είχε μία δόση αμφισβήτησης. Τον αμφισβήτησε η δασκάλα του, άθελά της, όταν άρχισε να αντιμετωπίζει πρόβλημα όρασης, λέγοντάς του ότι δεν την προσέχει.

Τον αμφισβήτησαν οι συμμαθητές του, θεωρώντας ότι έκανε «πλάκα» και αδυνατώντας να καταλάβουν γιατί έδινε λάθος πάσες, ενώ μέχρι πρότινος έπαιζε τόσο καλή μπάλα.

Τον αμφισβήτησαν άνθρωποι του αθλητισμού, παρότι είχε ήδη φέρει διακρίσεις και μάλιστα με ρεκόρ. Ο ίδιος όμως δεν αμφισβήτησε ποτέ τον εαυτό του κι αυτό συνιστά εδώ και χρόνια το μεγάλο του όπλο για να φτάσει στην κορυφή. Και πολύ περισσότερο, να διατηρηθεί σε αυτή.

Διαβασε ακομα

Ο Εμμανουήλ Καραλής δεν πηδάει για το χρυσό

Γεννημένος στην Αθήνα, τέτοιες μέρες πριν 25 χρόνια (19 Δεκεμβρίου του 1999), ο Νάσος Γκαβέλας μεγάλωσε στο Ψυχικό και τελείωσε εκεί το σχολείο. Μέχρι τα 10 του χρόνια, οι έννοιες του περιορίζονταν σε αυτές που έχει κάθε παιδί της ηλικίας του. Χωρίς να έχει ιδέα γιατί, σταδιακά πέρασαν σε άλλο, πολύ πιο σύνθετο επίπεδο.

Η πρώτη ένδειξη ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά ήρθε με την ξαφνική δυσκολία του να διαβάσει. Η δεύτερη, με την αδυναμία του να διακρίνει τους συμπαίκτες του στο ποδόσφαιρο που τόσο λάτρευε. Η διάγνωση θα του άλλαζε τη ζωή.

Η νόσος Στάργκαρντ είναι μια γονιδιακή ασθένεια, επηρεάζει τον αμφιβληστροειδή χιτώνα και οδηγεί σε σταδιακή απώλεια όρασης. Μια κατάσταση δύσκολη να τη διαχειριστεί ένα παιδί, πόσω μάλλον όταν ξαφνικά βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής των συμμαθητών του για τους λάθος λόγους και δέχεται bullying στο σχολείο.

Ο Νάσος δεν ήταν ποτέ από αυτούς που θα λύγιζαν. Ούτε τη μπάλα σταμάτησε, ζητώντας από τους φίλους του να του μιλούν μέσα στο γήπεδο για να μπορεί να τους πασάρει, ούτε από τον αθλητισμό απομακρύνθηκε όταν πια η όρασή του χειροτέρεψε.

Στα 17 του άρχισε να ασχολείται με τον στίβο, βρήκε στο πρόσωπο του Νέστορα Κολοβού τον προπονητή που θα τον καθοδηγούσε και αποφάσισε ότι θα φτάσει μέχρι το τέλος.

Θα γίνει Ολυμπιονίκης.

Με συμμάχους τη μητέρα του, που αφιερώθηκε στο όνειρο ζωής του, τον Κολοβό και την πολλή προπόνηση, έδειξε με το «καλημέρα» τις διαθέσεις του.

Χρυσός στα 100μ. και αργυρός στα 200μ. στο Πανευρωπαϊκό του Βερολίνου το 2018, πρωταθλητής Ελλάδος στα 100μ. το 2020 με την καλύτερη επίδοση στον κόσμο, χρυσός και στο Πανευρωπαϊκό του Μπίντγκοστς (100μ.) το 2021. Τι έμενε; Να κάνει πράξη την υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του ξεκινώντας τον στίβο.

Το ταξίδι στο Τόκιο για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2021 σημαδεύτηκε από έναν προσωπικό θρίαμβο. Ο Νάσος Γκαβέλας έγινε χρυσός Παραολυμπιονίκης στα 100μ. με χρόνο 10.82 και παγκόσμιο ρεκόρ.

Χαιρέκακοι και τοξικοί άνθρωποι υπάρχουν πάντα και το μοτίβο της αμφισβήτησης επέστρεψε λίγο πριν τους Παραολυμπιακούς του Παρισιού, όταν τραυματίστηκε ο οδηγός του, Δημήτρης Χρυσάφης.

«Δεν θα μιλήσω για τον εαυτό μου αλλά για αυτούς που με βοήθησαν. Κι ένας από όλους είναι αυτός εδώ ο βλάκας», είπε στις κάμερες λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση του δεύτερου διαδοχικού χρυσού στα 100μ. στους φετινούς Παραολυμπιακούς του Παρισιού. Η αναφορά ήταν για τον Έλληνα πρωταθλητή των 100μ. Γιάννη Νυφαντόπουλο, συναθλητή και οδηγού του στην κούρσα.

«Ήρθαμε εδώ για να δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό, ήρθαμε για να κερδίσουμε. Δύο μήνες ήμουν σε πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση, μετά τον τραυματισμό του Δημήτρη, όταν μου έλεγαν όλοι ‘τι έγινε Γκαβέλα, μήπως τελείωσες, μήπως δεν μπορείς να τρέξεις’.

Όχι μάγκες, δεν είναι ότι δεν μπορώ να τρέξω, είναι ότι θέλω χαμόγελο και ανθρώπους να το πιστεύουν παραπάνω από δύο φορές για να κερδίσουμε. Ο Γιάννης μου είπε ‘εγώ θα τρέξω, αν θέλεις πέσε κάτω να συρθείς, πονάει, θα βγάλεις δέρμα’. Κι έλεγα ‘όχι ρε φίλε μην κάτσω να σκοτωθώ, θα σκοτωθώ στον τερματισμό και θα τους κερδίσουμε με τρία εκατοστά’. Κι έτσι έγινε».

Ο Νάσος Γκαβέλας έγινε φέτος ο τρίτος Έλληνας που κατακτά back to back χρυσό σε Παραολυμπιακούς και ο πρώτος που το καταφέρνει σε αγώνισμα του στίβου.

Και το ένα από τα δέκα πρόσωπα της χρονιάς στο Pride 10.