Μεγέθυνση κειμένου
Το Saklikent βρίσκεται κοντά στην «Τιρκουάζ Ακτή» νοτιοδυτικά της Τουρκίας, γεμάτο περιπέτεια και κινδύνους
Μερικές φορές στα πιο ηλιόλουστα, ζεστά και χαλαρωτικά μέρη, αναζητούμε μία δόση κινδύνου. Αν μάλιστα τον συνδυάσεις με την απαράμιλλη ομορφιά που προκαλεί ανατριχίλα, τότε ίσως να εξηγεί σε κάποιο βαθμό τη δημοφιλία του φαραγγιού Saklikent στην Τουρκία.
Το Saklikent βρίσκεται κοντά στην «Τιρκουάζ Ακτή» νοτιοδυτικά της χώρας, μια πανέμορφη έκταση της Μεσογείου, όπου οι περισσότεροι ταξιδιώτες αποβιβάζονται από τα αεροπλάνα και λίγο-πολύ αράζουν στην ακτογραμμή για μια ή δύο εβδομάδες πριν επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Κάποιοι επιχειρούν στην ενδοχώρα, όπου, μετά από λιγότερο από μία ώρα οδήγησης, συναντούν ένα από τα μεγάλα φυσικά θαύματα της Τουρκίας – ένα ψηλό και στενό άνοιγμα σε έναν απότομο βράχο, από το οποίο ξεχύνονται τα γαλάζια νερά ενός παγωμένου ποταμού που κατεβαίνει από τα βουνά Taurus.
Με μήκος περίπου 18 χιλιομέτρων και με τοιχώματα που φτάνουν τα 300 μέτρα, το Saklikent είναι το μεγαλύτερο φαράγγι της Τουρκίας. Βρίσκεται στο δικό του εθνικό πάρκο, και είναι επίσης γνωστό ως «Κρυμμένη Κοιλάδα» ή «Χαμένη Πόλη»
Το καλοκαίρι είναι ένας μαγνήτης για τους τουρίστες και τους ημερήσιους εκδρομείς που συγκεντρώνονται στα πολυσύχναστα κατώτερα σημεία του για μια διασκεδαστική βουτιά στους δροσερούς καταρράκτες του, ένα κεμπάπ δίπλα στο νερό, μια γρήγορη περιπλάνηση στις απότομες πλευρές του φαραγγιού και στη συνέχεια μια βόλτα στο ποτάμι.
Πολλές ημερήσιες εκδρομές προσφέρουν το Saklikent στα δρομολόγιά τους, με αναχωρήσεις από τις παράκτιες πόλεις της Άγκυρας, καθώς και από μικρότερα θέρετρα ενδιάμεσα.
Αλλά όσοι έχουν περισσότερο χρόνο και έχουν την περιπέτεια στο αίμα τους, μπορούν να πάνε βαθύτερα για να βρουν σημεία που λίγοι άνθρωποι έχουν πατήσει. Δεν είναι μέρη για τους αγχωμένους ή τους αδέξιους, αλλά προσφέρουν αδρεναλίνη μαζί με -όταν επιστρέψετε στη λιακάδα- τον ενθουσιασμό ότι βγήκατε σώοι και αβλαβείς.
Μεγάλος κίνδυνος
Το φαράγγι Saklikent δεν ισχυρίζεται ότι είναι απαλλαγμένο από κινδύνους. Τόσο πριν όσο και μετά την είσοδό σας υπάρχουν μεγάλες πινακίδες που προειδοποιούν ότι υπάρχουν παγίδες μπροστά σας. «Τα πρώτα 500 μέτρα της περιπατητικής διαδρομής του φαραγγιού είναι κατάλληλα για παιδιά, αρκεί να συνοδεύονται από ενήλικα» συμβουλεύουν. «Αν προχωρήσετε παραπέρα υπάρχει κίνδυνος για την ασφάλειά σας».
Ακόμη και για τους ενήλικες, οι προειδοποιήσεις είναι τρομερές. Όσοι καταφέρνουν να φτάσουν πάνω από ένα μίλι προς το ποτάμι χωρίς οδηγό και κατάλληλο εξοπλισμό «αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο για την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας». Τέτοιες πινακίδες αποτρέπουν πολλούς από την εξερεύνηση, αλλά μερικοί τις βλέπουν ως πρόκληση.
Στην είσοδο του φαραγγιού, η ατμόσφαιρα είναι εορταστική. Αφού αγοράσουν τα εισιτήριά τους – λιγότερο από 2 δολάρια – οι επισκέπτες περνούν μέσα από ένα στενό βράχο κατά μήκος ενός ξύλινου μονοπατιού που αιωρείται πάνω από τα ζωηρά νερά.
Σύντομα φτάνετε σε μια μεγάλη φυσική λεκάνη, όπου από όλες τις πλευρές πέφτουν καταρράκτες με παγωμένο νερό. Εδώ υπάρχουν περίπτερα με φαγητό-ποτό και τραπέζια πικνίκ όπου οι άνθρωποι κάθονται με τα γυμνά τους πόδια στο κρύο ποτάμι και τα χέρια γύρω από ένα ποτήρι ζεστό τουρκικό τσάι. Είναι ένα διασκεδαστικό, χαρούμενο μέρος – αλλά μόνο με καλό καιρό.
Το χειμώνα, όταν βρέχει, δημιουργούνται ορμητικοί χείμαρροι που διαπερνούν τον χώρο του πικνίκ μετά από έντονες βροχοπτώσεις εξηγεί ο Salih Demirel, ένας από τους οδηγούς που βοηθούν τους επισκέπτες να εξερευνήσουν τα υψηλότερα τμήματα του Saklikent.
Για το λόγο αυτό είναι καλύτερο να αποφεύγεται εκτός από τα τέλη της άνοιξης έως τις αρχές του φθινοπώρου. Ακόμη και τους καλοκαιρινούς μήνες, καλό είναι να ελέγχετε την πρόγνωση του καιρού, καθώς οι νεροποντές μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα – δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους τον Ιούλιο του 2014 μετά από μια σπάνια καλοκαιρινή πλημμύρα.
Οι επισκέπτες παροτρύνονται επίσης να φορούν κράνη, τα οποία διατίθενται προς ενοικίαση, αν και λίγοι το κάνουν. Τα κατάλληλα παπούτσια είναι απαραίτητα και προσφέρονται επίσης προς ενοικίαση, αλλά και οτιδήποτε είναι κατάλληλο για αναρρίχηση πάνω σε βράχους και για διάσχιση νερού και λάσπης.
Ορμητικοί χείμαρροι
Από τον χώρο του πικνίκ, υπάρχει μια εύκολη, επίπεδη διαδρομή κατά μήκος του φαραγγιού, καθώς αυτό σχηματίζει ζιγκ-ζαγκ ανάμεσα στους βράχους. Εδώ και εκεί λίμνες νερού χρησιμοποιούνται από κάποιους ως λασπόλουτρα.
Στη συνέχεια αρχίζει να γίνεται δύσκολο αλλά και θεαματικό.
Σε ορισμένα σημεία, το αδιαφανές λασπώδες νερό φτάνει σε όλο το φαράγγι, πράγμα που σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος να περάσετε είναι να μπείτε μέσα χωρίς να ξέρετε πόσο βαθιά είναι. Αναπόφευκτα, ανυποψίαστα πόδια βυθίζονται κατευθείαν σε βυθισμένες τρύπες, τσάντες πέφτουν και παιδιά, που μεταφέρονται ψηλά στους ώμους, κρατιούνται σφιχτά από τα αγωνιώδη χαρακτηριστικά του προσώπου των γονιών τους.
Μερικές φορές τα μαρμάρινα και ασβεστολιθικά τείχη κλείνουν, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να σκαρφαλώνουν κάτω από γιγάντιους και απειλητικούς ογκόλιθους που έχουν πέσει από ψηλά και έχουν σφηνωθεί στο κενό μεταξύ τους. Μπορεί επίσης να σκοτεινιάσει, καθώς το φως του ήλιου παλεύει να διαπεράσει τη σχισμή.
Μετά από μερικά χιλιόμετρα περπάτημα, η διαδρομή εισέρχεται σε κάτι που μοιάζει με θάλαμο, όπου ο μόνος τρόπος να προχωρήσει κανείς είναι να σκαρφαλώσει πάνω από μια σειρά από δύσκολα βράχια, με νερό να τρέχει πάνω τους, και να περπατήσει μέσα από βαθιές, ψυχρές λίμνες.
Αυτό είναι το σημείο για το οποίο προειδοποιούσαν οι πινακίδες. Εδώ είναι που οι περισσότεροι άνθρωποι γυρίζουν πίσω. Όσοι αποφασίσουν να προχωρήσουν, καλό είναι να χρησιμοποιήσουν έναν από τους οδηγούς που συχνά βρίσκονται στο σημείο περιμένοντας να παραλάβουν πελάτες. Δεν είναι απαραίτητο να έχετε έναν, αλλά μπορεί να σας φανεί χρήσιμος σε αυτό το δυνητικά ύπουλο έδαφος.
«Ξέρουμε πού είναι πολύ βαθιά κάτω από το νερό και πού είναι όλα τα επικίνδυνα σημεία» λέει ο Kadir Suyabatmaz, ένας από τους οδηγούς του φαραγγιού. «Βλέπουμε πολλά ατυχήματα, χρειάστηκε να μεταφέρουμε ανθρώπους με σπασμένα πόδια».
Προχωρώντας είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί. Τα ιλιγγιώδη βράχια που πιέζουν από κάθε πλευρά και τα ορμητικά νερά παντού, κάνουν το σκηνικό αρκετά αγχωτικό, ακόμα και πριν χρειαστεί να συρθείς μέσα από έναν καταρράκτη, ψάχνοντας για χειρολαβές ή ποδολαβές.
Ο οδηγός υποδεικνύει κρυμμένα σχοινιά και προσφέρει ώθηση στα πιο απότομα τμήματα. Βρίσκει επίσης ασφαλείς διαδρομές μέσα από τις πισίνες με τα νερά. Τελικά, η διαδρομή εισέρχεται σε κάτι που μοιάζει με ένα μεγάλο σπήλαιο, το οποίο είναι σπαρμένο με γιγάντιους ογκόλιθους.
Μετά από μια τελευταία ανάβαση στους βράχους και μια βουτιά σε μια τελευταία ρηχή λίμνη, φτάνετε στο τέλος του δρόμου.
Ένας μικρός καταρράκτης ανταμείβει όσους φτάσουν εδώ, ενώ μία χαμηλή είσοδος μίας σπηλιάς υποδηλώνει ότι το φαράγγι συνεχίζει να διασχίζει τη γη – αν και είναι αδύνατο να προχωρήσετε παραπέρα. Τα ανώτερα τμήματα του φαραγγιού μπορούν να εξερευνηθούν, αλλά όχι από εδώ.
Χρειάζεται περίπου μία ώρα για να φτάσετε σε αυτό το σημείο – ένα ταξίδι που είναι τρομακτικό μερικές φορές, αλλά είναι τόσο συναρπαστικό όσο και αναζωογονητικό. Η 30λεπτη πορεία προς τα κάτω είναι εξίσου συναρπαστική, με πολλές από τις ίδιες προκλήσεις στην αντίστροφη κατεύθυνση.
Η σταδιακή επιστροφή στη ζεστασιά και τη λιακάδα μοιάζει με γύρο νίκης, ειδικά όταν φτάνετε στο πλήθος κοντά στην είσοδο, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν θα μάθουν ποτέ τα πραγματικά μυστικά της «Κρυμμένης Κοιλάδας».
Με πληροφορίες από CNN
Ακολουθήστε το pride.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι
Related
Νεοτερα
