Ο Τζον Στάινμπεκ, στο βιβλίο του «Τα σταφύλια της οργής» του 1939, αποκαλεί τον Route 66 «mother road», μητέρα όλων των δρόμων δηλαδή, χαρακτηρισμός που δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τον εμβληματικό αυτοκινητόδρομο των ΗΠΑ.

Ο αυτοκινητόδρομος των 3.940 χιλιομέτρων ξεκινούσε από το Σικάγο του Ιλινόις κι έφτανε ως τη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας, διασχίζοντας οκτώ πολιτείες, Ιλινόις, Μιζούρι, Κάνσας, Οκλαχόμα, Τέξας, Νέο Μεξικό, Αριζόνα και Καλιφόρνια.

Παρόλο που δεν είναι πλέον δυνατό να οδηγήσεις τον Route 66 χωρίς διακοπή από το Σικάγο έως το Λος Άντζελες, μπορείς ακόμη να απολαύσεις μεγάλο μέρος της αυθεντικής διαδρομής του, καθώς ορισμένα τμήματα είναι αρκετά καλά διατηρημένα, όπως αυτό μεταξύ του Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι και της Τούλσα της Οκλαχόμα.

Κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του από το 1926 έως τον επίσημο αποχαρακτηρισμό του το 1985, ο αυτοκινητόδρομος US Highway 66, ή Route 66, κατέλαβε μια ξεχωριστή θέση στο «αμερικανικό όνειρο».

Πώς δημιουργήθηκε ο θρυλικός δρόμος της Αμερικής

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, ο Σάιρους Έιβερι από την Τούλσα της Οκλαχόμα, μεσίτης και ιδιοκτήτης εταιρείας άνθρακα, άρχισε να αποκτά συμβάσεις εκμετάλλευσης πετρελαίου.

Η ανάγκη του να φτάσει στις γύρω άγονες εκτάσεις και η ανάγκη για έναν οδικό άξονα από τις μεσοδυτικές προς τις δυτικές περιοχές που θα συνέδεε πόλεις κατά μήκος της διαδρομής, «γέννησαν» τον Route 66.

Μαζί με τον Τζον Γούντραφ από το Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι, ο Έιβερι προώθησε την ιδέα να φέρει την ευημερία στην Τούλσα και σε άλλα δυτικά σημεία, χαρτογραφώντας ένα νέο οδικό δίκτυο από ήδη προϋπάρχοντες δρόμους, με μοναδική αλλαγή την ενιαία σηματοδότηση αυτών των δρόμων ως Route 66, έτσι ώστε να παρακαμφθεί η ασυνέχεια της διαδρομής όταν οι οδηγοί περνούσαν τα σύνορα μεταξύ των πολιτειών.

Σε αντίθεση με τον ευθύγραμμο αυτοκινητόδρομο Λίνκολν, ο Route 66 δεν ακολουθούσε μια ευθεία πορεία. Η διαγώνια πορεία του συνέδεε εκατοντάδες αγροτικές κοινότητες από το Σικάγο στο Κάνσας και στη συνέχεια στο Λος Άντζελες, επιτρέποντας στους αγρότες να μεταφέρουν σιτηρά και προϊόντα.

Μέχρι τη δεκαετία του 1930, η βιομηχανία φορτηγών χρησιμοποιούσε τον Route 66. Οι φορτηγατζήδες απολάμβαναν την ευκολότερη οδήγηση στις πεδινές εκτάσεις και το ηπιότερο κλίμα σε σχέση με τις βόρειες διαδρομές. Ο Έιβερι έμεινε στην ιστορία ως «ο πατέρας του Route 66».

Για να ενισχύσει τη δημοτικότητα του Route 66, ο Τζον Στάινμπεκ ανακήρυξε τον δρόμο ως Mother Road στο βιβλίο του The Grapes of Wrath (Τα σταφύλια της οργής) του 1939.

Όπως ο αυτοκινητόδρομος 40 και η Εθνική Οδός, ο αυτοκινητόδρομος 66 μοιράστηκε τον τίτλο «Ο κεντρικός δρόμος της Αμερικής». Με όλη αυτή την προσοχή συν τη δημοτικότητα του αυτοκινήτου, τα πρατήρια καυσίμων κατασκευάστηκαν με σαφή σύνδεση με συγκεκριμένες εταιρείες πετρελαιοειδών.

Εστιατόρια, καταστήματα αναμνηστικών και κατασκηνώσεις αυτοκινήτων ξεφύτρωσαν. Κατασκευάστηκαν ορόσημα κάθε είδους και ο δρόμος βρισκόταν στο απόγειο της δημοτικότητάς του. Οι οικογένειες μετά την ύφεση και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εξοπλισμένες με δουλειές, χρήματα και αυτοκίνητο, σχεδίαζαν οδικά ταξίδια σε όλη τη χώρα μέσω του Route 66 για να δουν όλα τα αξιοθέατα.

Το 1956, ψηφίστηκε ο νόμος για την Ομοσπονδιακή Βοήθεια Αυτοκινητοδρόμων (Federal Aid Highway Act), ο οποίος παρείχε μια οικονομική ομπρέλα για να στηρίξει το εθνικό διακρατικό και αμυντικό σύστημα αυτοκινητοδρόμων. Μέχρι το 1970 σχεδόν το σύνολο του αρχικού Route 66 είχε αντικατασταθεί από έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο τεσσάρων λωρίδων και η δημοτικότητα του παλιού δρόμου άρχισε να μειώνεται.

Γιατί ο Route 66 είναι εμβληματικός

Για μισό και πλέον αιώνα, συμβόλιζε τα ταξίδια και την ελευθερία του ανοιχτού δρόμου με τη μετασχηματιστική άνοδο της αμερικανικής αυτοκινητιστικής κουλτούρας.

Ο Route 66 ήταν μια ουσιαστική σύνδεση μεταξύ των μεσοδυτικών και των δυτικών πολιτειών για τις αμερικανικές εμπορικές, στρατιωτικές και πολιτικές μεταφορές.

Ένωσε μικρές πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη τη χώρα ως «Main Street» της Αμερικής. Ακολουθώντας τη διαδρομή παλαιότερων μονοπατιών και σιδηροδρόμων, ο Route 66 φιλοξένησε ταξιδιώτες σε πολλές διαφορετικές εποχές: Τους περιπετειώδεις αυτοκινητιστές με το Ford Model A τη δεκαετία του 1920, τους Arkies και Okies, τους κατοίκους του μεσοδυτικών πολιτειών και της Οκλαχόμα δηλαδή, που αναζητούσαν απεγνωσμένα μια νέα αρχή στην Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1930, τα φορτηγά που μετέφεραν στρατιώτες και προμήθειες εν καιρώ πολέμου τη δεκαετία του 1940 και τους μεταπολεμικούς τουρίστες και ταξιδιώτες από τη δεκαετία του 1950 και μετά.

Από τη φύση του ο Route 66, έφερε κοντά διαφορετικούς πολιτισμούς διαφόρων περιοχών, συστήνοντας στους Αμερικανούς τους «άλλους» που ήταν οι περιφερειακοί τους γείτονες και εκθέτοντας τους ταξιδιώτες σε νέες τέχνες, μουσική, φαγητά και παραδόσεις.

Ενσωματώθηκε σταθερά στην ποπ κουλτούρα μέσω τραγουδιών, βιβλίων, τηλεόρασης και διαφημίσεων για τα αξιοθέατά του ως ο πιο διάσημος δρόμος της Αμερικής.

Ίσως έχεις ακούσει το τραγούδι του 1946 «Get your kicks on Route 66!» που έγραψε ο Bobby Troup και τραγούδησε ο αξέχαστος Nat King Cole.

Οι μεγαλύτεροι ίσως θυμούνται το τραγούδι που συνέθεσε ο Nelson Riddle και συνόδευε μια δημοφιλή τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του 1960 με τίτλο Route 66, στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Martin Milner, George Maharis και Glenn Corbett.

Η σειρά παρουσίαζε τις περιπέτειες τριών νεαρών ανδρών που γύριζαν την Αμερική κάνοντας δουλειές του ποδαριού και βοηθώντας ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Προβλήθηκε από το 1960 έως το 1964, αλλά τα επεισόδιά της έπαιζαν σε επανάληψη για δεκαετίες, συμβάλλοντας έτσι στην «αθανασία» του εμβληματικού δρόμου.

Τα ταξίδια στον αυτοκινητόδρομο 66 μειώθηκαν σταθερά με την ανάπτυξη των διακρατικών αυτοκινητοδρόμων ελεγχόμενης πρόσβασης στις δεκαετίες του 1960 και 1970.

Οι πόλεις που συνέδεε και οι πολλές επιχειρήσεις και τα αξιοθέατα που εξαρτώνται από την κυκλοφορία και τον τουρισμό του διαμαρτυρήθηκαν για τον αποχαρακτηρισμό του αυτοκινητοδρόμου από το υπουργείο Μεταφορών των ΗΠΑ το 1985, αλλά οι προσπάθειές τους απέτυχαν.

Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι που εκτιμούσαν τον παλιό δρόμο, εργάστηκαν για τη διατήρηση των τμημάτων του και των αξιοθέατων που παρέμειναν, καθώς και για την ίδρυση μιας μεγάλης ποικιλίας οργανώσεων και δωρεών σε μουσεία και βιβλιοθήκες για τη διατήρηση της ιστορίας του Route 66, που παραμένει ένα διεθνές σύμβολο της Αμερικής κι ένα road trip σε αυτόν αποτελεί όνειρο ζωής για πολλούς ανθρώπους σε όλον τον κόσμο.

Με πληροφορίες από Oxford Research Encyclopedias, Federal Highway Administration, Fox news