Η παιδοφοβία (Pediophobia), ο φόβος δηλαδή για τις κούκλες, είναι κάτι που πολλοί μπορούν να καταλάβουν, πιθανότατα επειδή η κινηματογραφική βιομηχανία τις χρησιμοποιεί εδώ και πολλά χρόνια σε ταινίες τρόμου, με τον Τσάκι και την Άναμπελ να έχουν την πρωτοκαθεδρία – εκτός από τα blockbusters – και στους εφιάλτες μας.

Το Νησί με τις Κούκλες, ωστόσο, στο Μεξικό υφίσταται σε μια σφαίρα πέρα από τις πνευματικές και παραφυσικές εικασίες και έχει μία οδυνηρή ιστορία: Ο θρύλος λέει ότι ένας άνδρας, ο Julian Santana Barrera ζούσε κάποτε στο νησί μόνος του.

Μια μέρα, εντόπισε μία κούκλα να επιπλέει σε ένα κανάλι. Θεωρώντας πως την είχε αφήσει πίσω κάποιο κορίτσι που πνίγηκε εκεί, κρέμασε την κούκλα σε ένα δέντρο για να απελευθερώσει το πνεύμα της.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lauren Fairchild (@lauren_fairchild_art)

Μία περίεργη συλλογή

Αυτό που ξεκίνησε ως μια απλή πράξη σεβασμού σε έναν νεκρό, σύντομα μετατράπηκε σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό: Ο Barrera άρχισε να πιστεύει ότι η κούκλα είχε καταληφθεί από το πνεύμα του κοριτσιού και ξεκίνησε να συλλέγει και άλλες κούκλες τις οποίες κρεμούσε από τα δέντρα.

Οι κούκλες που επέλεγε ήταν μεταχειρισμένες με αποτέλεσμα να είναι συνήθως σπασμένες και βρώμικες, ενώ στις περισσότερες έλειπαν τα χέρια ή / και τα πόδια.

Ο Barrera βρέθηκε πνιγμένος το 2001 στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου πίστευε ότι είχε πεθάνει το κορίτσι.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Charlotte Topliss (@ilovefrock)

Ελάτε με τις κούκλες σας

Μετά τον θάνατο του Barrera, άνθρωποι από όλο τον κόσμο άρχισαν να συρρέουν στο νησί, φέροντας τις δικές τους κούκλες.

Στο νησί υπάρχουν πλέον τρεις καλύβες και ένα μουσείο όπου εκτίθενται αντικείμενα και άρθρα σχετικά με τον Barrera. Ωστόσο, κούκλες εξακολουθούν να κρέμονται από τα δέντρα σε ολόκληρο το νησί, συμπεριλαμβανομένης της Agustina, η οποία λέγεται ότι ήταν η αγαπημένη του.

Το Νησί με τις Κούκλες προσελκύει και πολλούς ερευνητές παραφυσικών φαινομένων. Αρκετοί έχουν αναφέρει παράξενες ιστορίες, όπως κούκλες που κινούνται, μάτια που ανοιγοκλείνουν ή ψιθύρους, ενώ αρκετοί πνιγμοί έχουν αναφερθεί στο συγκεκριμένο κανάλι.

Η ανατριχιαστική ιστορία

Σύμφωνα με τη New York Post, τον 16^ο αιώνα ο Ισπανός κατακτητής Hernan Cortes (Ερνάν Κορτές) βασάνισε, ατίμασε και σκότωσε εκατοντάδες ιθαγενείς στην Πόλη του Μεξικό. Έτσι, φημολογείται πως δεκάδες γυναίκες και νεαρά κορίτσια κατέφυγαν στα κανάλια για να κρυφτούν, ενώ πολλές επέλεξαν την αυτοχειρία αντί να παραδοθούν.

Ο ανιψιός του Barrera, Rogelio Sanchez Santana, περιγράφει πως ενώ ο θείος του ζούσε μία ήρεμη ζωή, όταν εντόπισε την κούκλα που θεωρούσε πως προερχόταν από κάποιο πνιγμένο κορίτσι, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν μια περίεργη τροπή.

«Το πνεύμα του κοριτσιού ζούσε μέσα στη θλίψη», εξηγεί. «Τα πρωινά, ο Barrera άρχισε να βλέπει φαντάσματα και μια μέρα ξύπνησε και διαπίστωσε ότι όλες οι σοδειές του είχαν καταστραφεί. Δοκίμασε πολλά πράγματα για να βελτιώσει τις καλλιέργειές του, αλλά δεν μπορούσε γιατί το πνεύμα πάντα τις κατέστρεφε. Έτσι, άρχισε να φοβάται όλο και πιο πολύ».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Hashibul Amin Utshaw (@utshaw_xyz)

Η γη ανήκει στους νεκρούς της

Τα επόμενα χρόνια, η συλλογή του Barrera έφτασε τις 1.000 κούκλες – κάποιες τις βρήκε ψάχνοντας στη γύρω περιοχή, ενώ άλλες του τις έδωσαν γείτονες ή επισκέπτες του νησιού.

Πολλές αναφορές λένε ότι ο άνδρας πέθανε από φυσικά αίτια το 2001, αλλά ο Santana υποστηρίζει ότι κάτι πολύ πιο σκοτεινό έπαιξε ρόλο: «Το πνεύμα του κοριτσιού ήρθε σε αυτόν και τον έσυρε στο νερό», ισχυρίζεται.

Από το 2001, το νησί έχει γίνει επίκεντρο ερευνών τόσο για όσους πιστεύουν στη μεταθανάτια ζωή όσο και για εκείνους που αγαπούν τις ιστορίες τρόμου. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί: Όλη η περιοχή μοιάζει με στοιχειωμένο σκηνικό από horror film.

Διαβασε ακομα

Ζώντας παρέα με μία στοιχειωμένη κούκλα που κατέλαβαν δαίμονες

Ανεξάρτητα από τους λόγους που κάποιος τουρίστας επισκεφθεί το Νησί με τις Κούκλες, ο Santana πιστεύει ότι μόνο εκείνοι που κάποτε έμεναν εκεί μπορούν να αντιληφθούν τη δύναμη του χώρου. Σύμφωνα με τα λόγια του, και ο ίδιος θα το νιώσει καλύτερα όταν φύγει από τη ζωή. Εξάλλου, η συγκεκριμένη γη, όπως λέει, «ανήκει στους νεκρούς της».

Με πληροφορίες από Far Out