Το Εθνικό Πάρκο Madidi είναι ένα από τα πιο ποικιλόμορφα μέρη του πλανήτη, εν μέρει επειδή γεφυρώνει μια σειρά βιοτόπων, από τις χιονισμένες κορυφές των 6.000 μέτρων στις Άνδεις μέχρι τους υγροβιότοπους, τα ρυάκια, τα ποτάμια, τις πάμπες, τα ξηρά δάση και τα τροπικά δάση του Αμαζονίου. Έχει ακόμη και παγετώνες.

Το πάρκο δημιουργήθηκε το 1995, καλύπτει 1.895.750 εκτάρια και φιλοξενεί περισσότερα από 12.000 είδη φυτών, 1.200 είδη πουλιών, 120.000 είδη εντόμων και χαρισματικά θηλαστικά όπως τάπιρους, τζάγκουαρ, μαϊμούδες και γιγάντιες ενυδρίδες.

Είναι, λέει ο Rob Wallace, οικολόγος της Wildlife Conservation Society στη Βολιβία, ένα μέρος όπου ο Αμαζόνιος συναντά τις Άνδεις.

«Το Madidi δημιουργήθηκε με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσε να είναι η πιο ποικιλόμορφη βιολογικά προστατευόμενη περιοχή στον κόσμο», δήλωσε ο Δρ Wallace. Και, όπως είπε, είναι – για θηλαστικά, πουλιά, φυτά και πεταλούδες.

Μέσα στο Εθνικό Πάρκο, υπάρχει το Chalalán Ecolodge, ένα οικολογικό καταφύγιο, που προσφέρει μια ματιά σε κάποια από τα πλούτη του πάρκου. Ανήκει στους Josesanos, τους κατοίκους της κοινότητας Qhecua-Tacana και ιδρύθηκε το 1997. Οι Josesanos διαχειρίζονται το καταφύγιο και έχουν τη δυνατότητα να κερδίζουν εισόδημα μέσω του οικοτουρισμού, ο οποίος συμβάλλει στη διατήρηση της κοινότητάς τους και της ζούγκλας που αγαπούν.

Στα καταπράσινα μονοπάτια του Chalalán και την αστραφτερή λίμνη όμως δεν χωρούν πολλοί επισκέπτες, καθώς το καταφύγιο γεμίζει με μόλις 20 άτομα.

Η Wildlife Conservation Society (WCS) παρακολουθεί τα τζάγκουαρ στην κοιλάδα του ποταμού Tuichi του Εθνικού Πάρκου Madidi από το 2001. Ο πληθυσμός αυτών των μεγάλων γατών αυξάνεται σιγά σιγά, από λιγότερα από δύο ζώα ανά 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα πριν από δύο δεκαετίες σε περίπου έξι ζώα ανά 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα σήμερα.

Ο Wallace πιστεύει ότι η άνοδος της άγριας ζωής είναι ένας πολύ καλός δείκτης ότι οι οικοτουριστικές επιχειρήσεις όπως η Chalalán είναι συμβατές με τη διατήρηση των απίστευτων φυσικών πόρων του Αμαζονίου της Βολιβίας.

«Οι κοινότητες των ιθαγενών είχαν ήδη δεσμευτεί σε ένα βιώσιμο όραμα για το δάσος τους και υπήρξαν από τους σημαντικότερους υπερασπιστές της προστατευόμενης περιοχής», δήλωσε ο Wallace.

«Ο τουρισμός είναι ένας τρόπος για να επωφεληθούν από αυτή τη δέσμευση και ταυτόχρονα να μοιραστούν τον πολιτισμό τους με την υπόλοιπη Βολιβία και τον υπόλοιπο κόσμο».

Η κοινότητα San José de Uchipamonias δημιούργησε το Chalalán Ecolodge με τη βοήθεια του Yosseph «Yossi» Ghinsberg, ενός Ισραηλινού τυχοδιώκτη που είναι διάσημος για την επιβίωσή του επί τρεις εβδομάδες μόνος του στον Αμαζόνιο της Βολιβίας το 1981.

Η οδυνηρή εμπειρία του Ghinsberg παρουσιάστηκε στην ταινία Jungle του 2017 και καταγράφηκε επίσης στο best seller βιβλίο του Back From Tuichi, που εκδόθηκε το 1993. Διασώθηκε από έναν Αμερικανό φίλο, που ζήτησε από τους Josesanos να βοηθήσουν στην αναζήτηση του Ghinsberg, αφού οι κυβερνητικές Αρχές εγκατέλειψαν.

Το 1992, ο Ghinsberg επέστρεψε στη Βολιβία για να ξεπληρώσει το χρέος του την κοινότητα που του έσωσε τη ζωή. Υπερασπίστηκε την απόφασή τους να χτίσουν το Chalalán και βοήθησε στη συγκέντρωση υποστήριξης από τη Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης και τη Διεθνή Υπηρεσία Διατήρησης.

Εκτός από την απασχόληση μελών της κοινότητας, τα κέρδη από το καταφύγιο πληρώνουν επίσης για υπηρεσίες που ωφελούν πολλούς κατοίκους του San José de Uchipamonias.

«Το καταφύγιο ενθάρρυνε την εκπαίδευση στα αγγλικά και συνέβαλε στην υγειονομική περίθαλψη και σε ένα σχολείο για την κοινότητα, καθώς και στην παροχή καθαρού νερού. Πρόκειται για μια πολύ επιτυχημένη ιστορία», δήλωσε η Jasmin Caballero, γενική διευθύντρια της America Tours Bolivia.

Η ίδια και ο σύζυγός της, David Ricaldi, βιολόγος, προσλήφθηκαν από τη Διεθνή Διατήρηση από το 1998-2000 για να εκπαιδεύσουν τον Josesanos στη φιλοξενία και τις υπηρεσίες ξενάγησης. Όταν η Caballero άρχισε να εργάζεται με την κοινότητα, οι περισσότεροι Josesanos δεν είχαν τελειώσει το λύκειο. Τώρα, πολλοί από τους γιους και τις κόρες αυτών των πρώτων υπαλλήλων έχουν τελειώσει το πανεπιστήμιο, είπε.

Πλέον, ξεναγούν τους επισκέπτες αποκαλύπτοντάς τους τα θαύματα της ζούγκλας και τούς εξηγούν πώς ο λαός του χρησιμοποιεί τους θησαυρούς της: Κάποια δέντρα που ο φλοιός τους έχει γεύση σκόρδου για μαγείρεμα, άλλα που μπορούν να αξιοποιηθούν για πόσιμο νερό ή καουτσούκ- έντομα για φαγητό, συμπεριλαμβανομένου του πλούσιου υγρού μέσα στο πίσω μέρος ενός μυρμηγκιού που έχει γεύση βουτύρου.

Στη ζούγκλα μπορείς να δεις huaxín, προϊστορικά πουλιά που μοιάζουν με παγώνι και φασιανό, αλλά και βρώσιμα πορτοκαλί μανιτάρια που φυτρώνουν από ένα κούτσουρο. Θα μάθεις ποια ανατριχιαστικά ερπετά πρέπει να αποφεύγεις, όπως τον μικροσκοπικό βάτραχο με το δηλητηριώδες βέλος. Παλιότερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τις τοξικές εκκρίσεις του δέρματός του για να επικαλύψουν τα δόρατα ή τα βέλη και να σκοτώσουν το θήραμα σχεδόν ακαριαία.

Διαβασε ακομα

Σε αυτόν τον ανέγγιχτο παράδεισο θα πας μόνο αν είσαι πολύ τυχερός

Όμως δεν είναι όλα ρόδινα σε αυτόν τον παράδεισο της φύσης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το καταφύγιο είναι οι λαθροθήρες, ανθρακωρύχοι, υλοτόμοι και άλλοι που προσπαθούν να εξάγουν φυσικούς πόρους μέσα από το Εθνικό Πάρκο Madidi.

Μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τους ανθρώπους και την άγρια ζωή στον ποταμό Tuichi είναι η παράνομη εξόρυξη χρυσού, σύμφωνα με τον Wallace. Καθώς οι ανθρακωρύχοι σκάβουν τον βυθό σε αναζήτηση χρυσού, το νερό μολύνεται με απόβλητα εξόρυξης, συμπεριλαμβανομένου του τοξικού υδραργύρου που χρησιμοποιείται για τον διαχωρισμό του χρυσού.

Αν μάλιστα κατασκευαστεί ένα υδροηλεκτρικό φράγμα στον ποταμό Beni κοντά στο Rurrenabaque, το οποίο θα πλημμυρίσει μεγάλο μέρος της ζούγκλας κοντά στο Chalalán, χιλιάδες ζωές θα εξαφανιστούν: έντομα, αμφίβια, θηλαστικά, πουλιά.

Με πληροφορίες από BBC, New York Times