Μία μελέτη των λεμούριων της Μαδαγασκάρης θα μπορούσε να δώσει μια καλύτερη εικόνα για το πώς οι άνθρωποι εξελίχθηκαν στη δημιουργία μουσικής.

Η συγγραφέας της μελέτης Chiara De Gregorio, από το Πανεπιστήμιο του Warwick, δήλωσε ότι οι λεμούριοι indris επικοινωνούν με τραγούδι, όπως τα πουλιά και οι άνθρωποι. Χρησιμοποιούν επίσης ρυθμικές φωνές προκειμένου να προειδοποιήσουν και να προστατέψουν τα μέλη της οικογένειάς τους από θηρευτές.

Η έκθεση υποδηλώνει ότι η βάση του τραγουδιού θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί νωρίς στην ανθρώπινη εξέλιξη, ξεκινώντας από αυτές τις ρυθμικές φωνές.

Οι indris, γνωστοί ως «λεμούριοι που τραγουδούν» ζουν σε μικρές οικογενειακές ομάδες στο τροπικό δάσος της Μαδαγασκάρης και επικοινωνούν με τραγούδια.

Παρατηρήθηκε ότι τραγουδούν νωρίς το πρωί για να «διαφημίσουν» την παρουσία τους ως οικογενειακή ομάδα, όταν χάνουν ο ένας τον άλλον στα πυκνά δάση, αλλά και για να απειλήσουν άλλες οικογενειακές ομάδες.

Οι ερευνητές, μεταξύ των οποίων και επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο, χρησιμοποίησαν δεδομένα που συγκεντρώθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια.

Διαπίστωσαν ότι οι φωνές των λεμούριων έχουν έναν σταθερό ρυθμό, γνωστό ως ισοχρονία, που παρουσιάζει ομοιότητα με τη μουσική.

Οι indris διαθέτουν «τον υψηλότερο αριθμό φωνητικών ρυθμών που μοιράζονται με το ανθρώπινο μουσικό ρεπερτόριο – ξεπερνώντας τα πτηνά και τα υπόλοιπα θηλαστικά», δήλωσε η De Gregorio.

Η Daria Valente, από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο, πρόσθεσε: «Τα ευρήματα αναδεικνύουν τις εξελικτικές ρίζες του μουσικού ρυθμού, αποδεικνύοντας ότι τα θεμελιώδη στοιχεία της ανθρώπινης μουσικής μπορούν να αναχθούν σε πρώιμα συστήματα επικοινωνίας».

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Annals of the New York Academy of Sciences.

Με πληροφορίες από BBC