Παρόλο που υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες στο διαδίκτυο με διάφορα είδη πιγκουίνων να συνωστίζονται σε πολυπληθείς αποικίες, τα ζευγάρια των κιτρινομάτηδων πιγκουίνων προτιμούν την ησυχία τους, φωλιάζοντας βαθιά στους θαμνότοπους και τα δάση της Νέας Ζηλανδίας, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των ομοειδών τους.

Κάθε φορά που ένας κιτρινομάτης πιγκουίνος αφήνει τη φωλιά του για να πάει για ψάρεμα, το ζευγάρι του τον αποχαιρετά με μια διαπεραστική κραυγή που ο Thor Elley, ερευνητής απειλούμενων ειδών στο Πανεπιστήμιο του Otago, παρομοιάζει με «ένα σφυριχτό τσαγιέρας που κυλά προς τα κάτω σε έναν λόφο».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Yellow-eyed Penguin Trust (@yelloweyedpenguintrust)

Ένας θορυβώδης «θησαυρός»

Το όνομα του είδους στα Μαορί, την Πολυνησιακή γλώσσα που ομιλείται στη Νέα Ζηλανδία, είναι “hoiho”, που μεταφράζεται περίπου ως «εκφωνητής θορύβου». Αν και οι δυνατές κραυγές και η αντικοινωνική συμπεριφορά μπορεί να μη είναι από τα πιο αγαπημένα χαρακτηριστικά του είδους, οι συγκεκριμένοι πιγκουίνοι έχουν μία εξέχουσα θέση στην κουλτούρα των Μαορί ως “taonga”, ή θησαυρός, και η εικόνα τους κοσμεί ακόμη και το χαρτονόμισμα των 5 δολαρίων της χώρας.

Ωστόσο, τα αγαπημένα ενδημικά πουλιά της Νέας Ζηλανδίας αποτελούν επίσης και είδος προς εξαφάνιση: Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης, μάλιστα, εκτιμά ότι υπάρχουν μόνο 2.600 έως 3.000 hoiho στη φύση.

Περίπου το ένα τρίτο αυτών ζει στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας και στο κοντινό νησί Stewart, ενώ τα υπόλοιπα κατοικούν σε διάφορα άλλα νησιά, περίπου 300 μίλια νοτιότερα, κάτω από την Ανταρκτική.

Ριζοσπαστικές ενέργειες

Τα τελευταία 15 χρόνια, ο πληθυσμός τους στο Νότιο Νησί έχει μειωθεί κατά περίπου 75% και οι ερευνητές φοβούνται ότι το συγκεκριμένο είδος θα μπορούσε να εξαφανιστεί μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες, αν η τάση αυτή συνεχιστεί.

Η μείωση οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων. Για παράδειγμα, ο κόκκινος μπακαλιάρος, που κάποτε αποτελούσε βασικό στοιχείο της διατροφής των hoiho, έχει λιγοστέψει, και ο μπλε μπακαλιάρος, αν και μεγαλύτερος, είναι πιο δύσκολο να πιαστεί για να ταΐσει τους νεοσσούς.

Επιπλέον, εκατοντάδες πιγκουίνοι πνίγονται κάθε χρόνο όταν πιάνονται σε δίχτυα, ενώ διάφορες θανατηφόρες ασθένειες πλήττουν συχνά το αναπνευστικό των νεοσσών.

Διαβασε ακομα

Ο πιο διάσημος πιγκουίνος στον κόσμο θα κλέψει και τη δική σου καρδιά

Η Janelle Wierenga, κτηνίατρος στο Πανεπιστήμιο του Otago, αναφέρει ότι δεν έχουν ακόμα βρεθεί τα φάρμακα και τα εμβόλια που θα μπορέσουν να προστατέψουν τους νεοσσούς. Έτσι, για να σωθεί το είδος, τα νοσοκομεία άγριας ζωής και οι ομάδες διατήρησης έχουν προχωρήσει σε ένα ριζοσπαστικό βήμα: Απομακρύνουν κάθε νεοσσό hoiho από τη φωλιά του στο Νότιο Νησί και τον τοποθετούν σε ειδικό χώρο όπου απολαμβάνει τη φροντίδα των ειδικών για την πρώτη περίπου εβδομάδα της ζωής του.

Οι νεοσσοί υποβάλλονται σε θεραπεία με αντιβιοτικά για την επούλωση των πληγών στο στόμα που προκαλούνται από την ασθένεια, ενώ τρέφονται με smoothies από ψάρια για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους.

Παλεύοντας για τους πιγκουίνους

Δεν είναι σαφές πώς, αλλά αυτή η επιπλέον φροντίδα αποτρέπει τους νεοσσούς από το να αναπτύξουν την αναπνευστική νόσο. Όμως, ο Thomas Mattern, οικολόγος στο Πανεπιστήμιο του Otago, αναφέρει πως «οι ασθένειες είναι δευτερεύουσας σημασίας. Το πρωταρχικό πρόβλημα είναι ότι οι πιγκουίνοι δεν λαμβάνουν την τροφή που χρειάζονται».

Το 2023, το Νοσοκομείο Άγριας Ζωής του Dunedin φρόντισε 214 νεοσσούς hoiho. Χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση, το 50 έως 70 % αυτών των νεοσσών θα είχαν πεθάνει, εκτιμά η Lisa Argilla, κτηνίατρος άγριας ζωής και διευθύντρια του νοσοκομείου.

Διαβασε ακομα

Η συγκινητική φιλία ενός άνδρα και ενός πιγκουίνου από τη Βραζιλία γίνεται ταινία

Ωστόσο, οι προσπάθειες των ειδικών προσφέρουν μόνο μια βραχυπρόθεσμη ανακούφιση: «Προσπαθούμε να κερδίσουμε για αυτό το είδος όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε», λέει η ίδια. «Νιώθεις ότι δίνεις μια χαμένη μάχη, αλλά δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε με τον εαυτό μας αν δεν παλεύαμε για αυτούς τους πιγκουίνους».

Με πληροφορίες από Smithsonian Magazine