icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Επιβαρύνει όντως λιγότερο τα γόνατα και γιατί βοηθά τους ηλικιωμένους και όσους έχουν πρόβλημα με την κίνησή τους;

Μερικοί το αποκαλούν «ο λόφος του θανάτου»: Πρόκειται για ένα απότομο ανηφορικό τμήμα χωματόδρομου προς το τέλος ενός κατά τα άλλα ευχάριστου – και όχι πολύ κουραστικού – περιπάτου στα γραφικά Γαλάζια Όρη, στην Αυστραλία. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι εξαιρετικά δύσκολο να το ανέβεις προς τα εμπρός, με αποτέλεσμα πολλοί να δοκιμάζουν να το περπατήσουν ανάποδα

Το περπάτημα προς τα πίσω είναι ό,τι πιο “hot” υπάρχει αυτή τη στιγμή για όσους αγαπούν την επίπονη άσκηση. Η πρακτική είναι εξαιρετικά δημοφιλής στην Κίνα εδώ και αρκετό καιρό, αλλά σχετικά πρόσφατα «ανακαλύφθηκε» από κάποιον influencer και απέκτησε έξτρα φήμη και δόξα.

Ο διαδικτυακός προπονητής Ben Patrick – γνωστός και ως KneesOverToesGuy – έγινε ξαφνικά ο «γκουρού» του ανάποδου περπατήματος και ένα μάτσο followers του άρχισαν να προχωρούν ανάποδα, ακόμη και στους ηλεκτρικούς διαδρόμους γυμναστικής.

Τι λένε οι ειδικοί

Παρόλο που υπάρχουν πολλοί που εξυμνούν τα οφέλη του ανάποδου περπατήματος, υπάρχουν λίγες καλά τεκμηριωμένες κλινικές μελέτες της πρακτικής αυτής. Τα στοιχεία δείχνουν πως ενδεχομένως το περπάτημα προς τα πίσω θα μπορούσε να βοηθήσει ορισμένους ανθρώπους, σε συγκεκριμένες, ωστόσο, συνθήκες.

Μία ομάδα που μπορεί επωφεληθεί είναι όσοι κινδυνεύουν από πτώσεις, όπως οι ηλικιωμένοι ή όσοι αναρρώνουν από κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο Dr. Christian Barton, αναπληρωτής καθηγητής φυσικοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο La Trobe της Μελβούρνης, λέει ότι το περπάτημα προς τα πίσω ενεργοποιεί τους μύες και το σώμα με τρόπους που συνήθως δεν βιώνουμε και πως αυτό μπορεί να βοηθήσει ορισμένους να νιώσουν την «ιδιοδεκτικότητα» – ουσιαστικά οι μύες και οι αρθρώσεις επικοινωνούν με τον εγκέφαλο και το αντίστροφο, με αποτέλεσμα ένας άνθρωπος να είναι σίγουρος ότι δεν θα πέσει.

Πτώσεις: Αυτή η μάστιγα

Οι πτώσεις στοιχίζουν τη ζωή σε 14 άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών κάθε μέρα, ενώ η θεραπεία των τραυματισμών που σχετίζονται με πτώσεις σε ηλικιωμένους Αυστραλούς κοστίζει περισσότερα από 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο.

Ωστόσο, οι πτώσεις αυτές μπορούν να προληφθούν με σχετικά απλές στρατηγικές, όπως το περπάτημα προς τα πίσω, λέει η Kim Delbaere, ανώτερη ερευνήτρια και εμπειρογνώμονας στην πρόληψη των πτώσεων στο Neuroscience Research Australia.

«Δεν είναι άσκηση μυϊκής ενδυνάμωσης, δεν είναι άσκηση δύναμης – έχει να κάνει περισσότερο με τον συντονισμό», παραδέχεται η Delbaere.

Αγκαλιά με τον πάγκο της κουζίνας

Η Delbaere προτείνει ότι ο ασφαλέστερος τρόπος για να δοκιμάσουν τα άτομα με προβλήματα ισορροπίας το περπάτημα προς τα πίσω είναι στο σπίτι, δίπλα σε κάτι όπως ένας πάγκος κουζίνας, έτσι ώστε να μπορούν να στηρίζονται.

Όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα γόνατα ή πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα μπορούν επίσης να αποκομίσουν σημαντικά οφέλη: «Το κάψιμο στους τετρακέφαλους ενισχύει μύες που αναλογικά δεν είναι τόσο δυνατοί, και αυτό είναι καλό για την ενδυνάμωση και τη σταθεροποίηση του γόνατος», λέει ο φυσιολόγος άσκησης, Jack McNamara.

«Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην πρόληψη των τραυματισμών: Όσο πιο δυνατό είναι το γόνατο, όσο πιο στιβαρό είναι, τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν να τραυματιστεί κάποιος».

Επιπλέον, το περπάτημα προς τα πίσω επιβαρύνει λιγότερο τα γόνατα σε σχέση με το παραδοσιακό περπάτημα προς τα εμπρός.

Είναι καλύτερο από το περπάτημα προς τα εμπρός;

Οι διαδικτυακοί ισχυρισμοί περί ανωτερότητας του περπατήματος προς τα πίσω για την καρδιαγγειακή υγεία και την απώλεια βάρους μπορεί να έχουν κάποια δόση αλήθειας.

Αν και ο McNamara λέει ότι ισχύει πως το περπάτημα και το τρέξιμο προς τα πίσω καίει ελαφρώς περισσότερες θερμίδες από το να διανύσει κάποιος την ίδια απόσταση με κατεύθυνση προς τα εμπρός, η διαφορά είναι αμελητέα, οπότε δεν αξίζει τον κόπο – από αυτή την άποψη.

Ωστόσο, σε ασφαλές περιβάλλον, όπου δεν υπάρχει ο κίνδυνος να σκοντάψει κάποιος και κάνοντάς το για μικρά χρονικά διαστήματα – ειδικά ως ένα «fun διάλειμμα» από τη συνηθισμένη άσκηση, μπορεί να έχει πολλά καλά, κυρίως γιατί απαλλάσσει αυτόν που αθλείται από τη ρουτίνα ενός μονότονου, βαρετού και καθόλου ευφάνταστου περπατήματος πάνω στον διάδρομο.

Με πληροφορίες από Guardian