Ένα νέο κύμα μαζικών απολύσεων στις μεγάλες εταιρείες έχει βάλει στο στόχαστρο μία συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων. Πρόκειται για εκείνους που βρίσκονται στις μεσαίες κλίμακες των εταιρειών, όπως είναι οι managers, οι οποίοι εκτελούν μία σειρά από κρίσιμους και απαραίτητους ρόλους στην εταιρική ιεραρχία.

Οι απολύσεις βέβαια μπορούν να πλήξουν τον οποιοδήποτε, από τις junior μέχρι και τις διοικητικές θέσεις. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα πολλαπλασιάζονται οι μαζικές απολύσεις στα απαραίτητα μεσαία στελέχη, μαρτυρώντας μία αλλαγή στην πολιτική των μεγάλων εταιρειών.

Μόνο τον Ιανουάριο, η Ebay απέλυσε 1.000 εργαζόμενους, ενώ η Amazon ανακοίνωσε μειώσεις προσωπικού σε αρκετές θυγατρικές επιχειρήσεις της.

Η Citigroup ανακοίνωσε ότι θα απολύσει 20.000 εργαζομένους μέχρι το τέλος του 2026, περίπου το 10% του προσωπικού της παγκοσμίως.

Η εταιρεία λιανικής Macy’s θα καταργήσει περισσότερες από 2.000 θέσεις εργασίας και θα κλείσει πέντε καταστήματά της. Στον χώρο των media, η εφημερίδα Los Angeles Times απέλυσε τουλάχιστον 115 υπαλλήλους, μειώνοντας το 20% του εργατικού δυναμικού της.

Όλα αυτό το χάος απολύσεων αποτελεί μόλις ένα μικρό δείγμα μίας μεγαλύτερης αλλαγής που συντελείται στους στρατηγικούς στόχους των εταιρικών κολοσσών.

Τι συμβαίνει με τους managers

Οι εργαζόμενοι που βρίσκονται στα μεσαία κλιμάκια της οργανωτικής ιεραρχίας στις εταιρικές πυραμίδες, ασχολούνται με το μεγαλύτερο μέρος της διαχείρισης των ανθρώπων.

Έχουν την ευθύνη του διαμοιρασμού του φόρτου εργασίας, της ανάπτυξης των δεξιοτήτων των άμεσων υφισταμένων τους, ενώ πολλοί από αυτούς είναι υπεύθυνοι και για τη ψυχική υγεία των ομάδων τους, αλλά και για τη διασφάλιση της ένταξης και της ισότητας σε κάθε πτυχή της εργασιακής ζωής. Τα τελευταία χρόνια οι αρμοδιότητες αυτών των στελεχών έχουν αυξηθεί ακόμα περισσότερο.

Γιατί όμως ενώ αυτά τα στελέχη είναι τόσο απαραίτητα, έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμα; Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει έχει να κάνει με την εξοικονόμηση χρημάτων. Οι managers κοστίζουν περισσότερο από τους υπαλλήλους που βρίσκονται στις πιο entry level θέσεις.

Ορισμένες εταιρείες ωστόσο, έχουν και έναν πιο στρατηγικό στόχο σχετικά με την απόλυση των μεσαίων στελεχών. Βλέπουν την απομάκρυνσή τους ως μέρος της ισοπέδωσης της οργανωτικής δομής, με στόχο να προσαρμοστούν πιο εύκολα στις μεταβαλλόμενες επιχειρηματικές προτεραιότητες.

Τα μεσαία στελέχη αποτελούν μία μορφή «καθυστέρησης» στη λήψη αποφάσεων, όπως λέει στο BBC η Amanda Jones, καθηγήτρια διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού στο King’s College του Λονδίνου. Υπάρχει εκείνη η πεποίθηση πως σε μία επίπεδη οργάνωση, θα μπορούν να λαμβάνονται ταχύτερα οι αποφάσεις, θα υπάρχουν μικρότερες ιεραρχίες και μεγαλύτερα περιθώρια ελέγχου, σύμφωνα με την Jones.

Διαβασε ακομα

ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αγνοούνται από τα Διοικητικά Συμβούλια

Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών

Παρόλο που με αυτές τις μαζικές απολύσεις των μεσαίων στελεχών οι εταιρικοί προϋπολογισμοί μπορεί να χαλαρώσουν, εντούτοις οι εταιρείες θα υποφέρουν σημαντικά. Η οργανωτική ευελιξία που δημιουργείται θυσιάζει την τεχνογνωσία και την εξειδίκευση των μεσαίων στελεχών, τα οποία κατέχουν μεγάλο μέρος των θεσμικών γνώσεων και των διαπροσωπικών δεξιοτήτων.

Επίσης όταν λιγοστεύουν τα έμπειρα μεσαία στελέχη, δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για τους εναπομείναντες εργαζόμενους να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και να καλύψουν το κενό.

Οι εργαζόμενοι που βρίσκονται στα πρώτα στάδια της καριέρας τους και ελπίζουν να ανέβουν στην οργανωτική πυραμίδα, μπορεί να εμπλακούν σε μία πιο επιθετική μορφή ανταγωνισμού με τους συναδέλφους τους για τους λιγοστούς εναπομείναντες ρόλους.

Οι εταιρείες εξακολουθούν να χρειάζονται κάποιον να διαχειριστεί τους ανθρώπους που παραμένουν. Αντί να επαναπροσλαμβάνουν έμπειρους και ακριβούς managers ανθρώπων στο μεσαίο επίπεδο, μπορεί να προάγουν νεότερους υπαλλήλους που δεν έχουν απαραίτητα τα κατάλληλα προσόντα για τη δουλειά. Πρόκειται γι΄ αυτό που ο Bill Schaninger, ανώτερο στέλεχος της Modern Executive Solutions και συγγραφέας του βιβλίου Power to the Middle, αναφέρει ως «προαγωγές στο πεδίο της μάχης».

Διαβασε ακομα

Ξεχασμένη υπόθεση η εργασιακή ισότητα φύλων στην Ελλάδα

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Schaninger, αυτοί οι νεότεροι εργαζόμενοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι για τέτοιους ρόλους. «Συχνά βάζουμε σε αυτούς τους ρόλους ανθρώπους που είναι αξιοπρεπείς ατομικά ή αξιοπρεπείς τεχνικά, αλλά απαίσιοι στην ηγεσία», λέει. Τελικά, το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι αυτοί να φεύγουν.

Τα βραχυπρόθεσμα κέρδη μπορεί να είναι καλά για την απομάκρυνση του άγχους από τη μισθοδοσία και την ικανοποίηση των μετόχων στην αρχή, αλλά τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα είναι αντιπαραγωγικά σε πολλές περιπτώσεις.

Άλλωστε η περικοπή μεσαίων στελεχών, σπάνια εξοικονομεί χρήματα. Οι λογαριασμοί μπορεί να μειωθούν, αλλά η χαμηλή δέσμευση των εργαζομένων και η έλλειψη εμπειρίας θα κοστίσουν στην εταιρεία μακροπρόθεσμα.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Schaninger «αν πρόκειται να έχετε λιγότερους ανθρώπους, αυτοί που θα μείνουν θα πρέπει να είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι σε αυτό που έρχεται στο μέλλον. Από την εμπειρία μου, αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια». Τις περισσότερες φορές, οι εταιρείες «είναι πολύ άθλιες στο να υπολογίζουν ποιος πρέπει να μείνει».

Με πληροφορίες από BBC