Μεγέθυνση κειμένου
Το 1980, ο Τέρι Φοξ έτρεξε το ισοδύναμο σχεδόν 130 μαραθωνίων σε μόλις 143 ημέρες για να συγκεντρώσει χρήματα για την έρευνα για τον καρκίνο, παρά τη δυσκολία του να τρέχει με προσθετικό πόδι
Ο δεκαοκτάχρονος Τέρι Φοξ δεν είδε ποτέ τον εαυτό του ως κάτι ξεχωριστό. Βέβαια, επέδειξε ασυνήθιστη αποφασιστικότητα για να επιτύχει τους στόχους που είχε θέσει για τον εαυτό του, αλλά η τροχιά του ήταν τοπική – οικογένεια, σχολείο, αθλητισμός και φίλοι. Όμως η διάγνωση του για καρκίνο με οστεογενές σάρκωμα ακριβώς πάνω από το γόνατο, ο επακόλουθος ακρωτηριασμός του ποδιού του και η εμπειρία του στους καρκινικούς θαλάμους τα άλλαξαν όλα αυτά.
Μια νέα συναισθηματική δεξαμενή, σε συνδυασμό με μια σφοδρή αποφασιστικότητα να θέσει τέρμα στα δεινά που προκαλεί ο καρκίνος, έβαλε τον Τέρι σε μια πορεία που, πολύ απλά, άλλαξε τον κόσμο.
Τη νύχτα πριν οι γιατροί ακρωτηριάσουν το καρκινικό του πόδι, ο 18χρονος Τέρι Φοξ διάβασε για έναν δρομέα που τερμάτισε τον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης με προσθετικό πόδι.
«Τότε ήταν που αποφάσισα να αντιμετωπίσω αυτή τη νέα πρόκληση κατά μέτωπο και όχι μόνο να ξεπεράσω την αναπηρία μου, αλλά και να την κατακτήσω με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορώ ποτέ να κοιτάξω πίσω και να πω ότι με έκανε ανάπηρο», έγραψε αργότερα ο Φοξ, σύμφωνα με την Canadian Encyclopedia.
Εμπνευσμένος από τους καρκινοπαθείς που συνάντησε ενώ υποβαλλόταν σε 16 μήνες χημειοθεραπείας, ο Φοξ ορκίστηκε να διασχίσει τον Καναδά για να συγκεντρώσει χρήματα για την έρευνα για τον καρκίνο.
Από τότε οι προσπάθειές του έχουν συγκεντρώσει πάνω από 850 εκατομμύρια δολάρια. Κατά τραγικό τρόπο, ο Φοξ δεν έζησε αρκετά για να δει την πλήρη επίδρασή του.
Από το Cross Country στο μπάσκετ με αμαξίδιο
Γεννημένος στο Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα το 1958, ο Τέρι Φοξ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας σε ένα προάστιο του Βανκούβερ της Βρετανικής Κολομβίας, όπου αθλούνταν από μικρή ηλικία.
Παρόλο που μόλις που ξεπερνούσε το 1,80 μ. ύψος στην 8η δημοτικού, ο Φοξ έκανε καθημερινά προπόνηση για να μπει στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου του. Και ενώ μπήκε στην ομάδα, έπαιξε μόνο ένα λεπτό σε ολόκληρη τη σεζόν. Αλλά ο Φοξ δεν το έβαλε κάτω.
Ως πολύπλευρος αθλητής, ο Φοξ έτρεχε επίσης σε αγώνες ανωμάλου δρόμου, έπαιζε ποδόσφαιρο και ράγκμπι και τελικά πήρε μια θέση στην ομάδα μπάσκετ πρωτοετών του Simon Fraser University.
Αλλά το 1976, ο Φοξ παρατήρησε έναν παράξενο πόνο στο πόδι του. Εκείνη τη χρονιά, είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα χωρίς τραυματισμό. Έτσι υπέθεσε ότι το τροχαίο προκάλεσε τον πόνο στο γόνατό του. Όταν ο πόνος επέμενε, υποψιάστηκε τραυματισμό στο μπάσκετ.
Τότε ο πόνος έγινε τόσο έντονος που ο Φοξ μπορούσε μετά βίας να κινηθεί. Επισκέφθηκε έναν ορθοπεδικό και οι ακτινογραφίες αποκάλυψαν μια διάγνωση που άλλαξε τη ζωή του: Είχε καρκίνο των οστών, ο οποίος θα μπορούσε να εξαπλωθεί γρήγορα από το πόδι του, εκτός αν οι γιατροί τον ακρωτηρίαζαν.
Ο Τέρι Φοξ ήταν 18 ετών όταν οι γιατροί ακρωτηρίασαν το δεξί του πόδι πάνω από το γόνατο τον Μάρτιο του 1977.
Το επόμενο πρωί, έδειξε στη νοσοκόμα του ένα άρθρο για έναν ακρωτηριασμένο που τερμάτισε στον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, λέγοντάς της: «Κάποια μέρα θα κάνω κάτι τέτοιο».
Και το έκανε.
Η προπόνηση του Τέρι Φοξ αρχίζει
Μετά την εγχείρησή του, ο Τέρι Φοξ προσαρμόστηκε στη ζωή με ένα τεχνητό πόδι. Σύντομα, μπορούσε να παίζει γκολφ με τον πατέρα του. Μέχρι το καλοκαίρι, είχε ενταχθεί σε μια ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο και αργότερα πήρε μια θέση στην εθνική ομάδα του πρωταθλήματος μπάσκετ με αμαξίδιο.
Εν τω μεταξύ, πέρασε 16 μήνες κάνοντας χημειοθεραπεία.
«Καθώς περνούσα τους 16 μήνες της σωματικά και συναισθηματικά εξαντλητικής δοκιμασίας της χημειοθεραπείας, ξύπνησα απότομα από τα συναισθήματα που περιβάλλουν και διατρέχουν την αντικαρκινική κλινική», έγραψε αργότερα ο Φοξ στην Καναδική Αντικαρκινική Εταιρεία. «Υπήρχαν πρόσωπα με γενναία χαμόγελα και πρόσωπα που είχαν σταματήσει να χαμογελούν».
Η εμπειρία αυτή παρακίνησε τον Φοξ να συγκεντρώσει χρήματα για την έρευνα για τον καρκίνο. Και αποφάσισε να διασχίσει τρέχοντας τον Καναδά με στόχο να συγκεντρώσει ένα δολάριο για κάθε άτομο στη χώρα – ένας φιλόδοξος στόχος περίπου 24 εκατομμυρίων δολαρίων.
Όταν ο Φοξ άρχισε να προπονείται, μπορούσε μόλις και μετά βίας να τρέξει μισό μίλι με το τεχνητό του πόδι. Οι νυχτερινές επισκέψεις σε έναν στίβο γυμνασίου βελτίωσαν την αντοχή του. Συνεργάστηκε στενά με έναν προσθετολόγο για να τροποποιήσει το τεχνητό του πόδι ώστε να ταιριάζει στο τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων.
Τον Αύγουστο του 1979, έτρεξε έναν αγώνα 27 χιλιομέτρων στο Πρινς Τζορτζ της Βρετανικής Κολομβίας. Αν και τερμάτισε τελευταίος, ο αγώνας έπεισε τον Φοξ ότι μπορούσε να διασχίσει τον Καναδά. Την επόμενη άνοιξη, ο Φοξ θα ξεκινούσε τον Μαραθώνιο της Ελπίδας.
Πριν ξεκινήσει τον γύρο της χώρας, ο Τέρι Φοξ έγραψε στην Καναδική Αντικαρκινική Εταιρεία, προτείνοντας μια συνεργασία. «Το τρέξιμο μπορώ να το κάνω», υποσχέθηκε ο Φοξ, «ακόμα κι αν χρειαστεί να συρθώ σε κάθε τελευταίο χιλιόμετρο. Δεν είμαι ονειροπόλος και δεν λέω ότι αυτό θα δρομολογήσει κάποια οριστική απάντηση ή θεραπεία για τον καρκίνο. Αλλά πιστεύω στα θαύματα. Πρέπει να πιστέψω».
Ο Μαραθώνιος της Ελπίδας αρχίζει
Στις 12 Απριλίου 1980, ο Τέρι Φοξ βούτηξε το τεχνητό του πόδι στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ήταν η πρώτη μέρα του αγώνα δρόμου του Φοξ στον Καναδά για να συγκεντρώσει χρήματα για την έρευνα για τον καρκίνο – και ήλπιζε ότι την τελευταία μέρα θα βουτούσε το ίδιο πόδι στον Ειρηνικό.
Ο Φοξ ξεκίνησε το ταξίδι του από το Νιουφάουντλαντ, ακολουθούμενος από ένα φορτηγάκι που μετέφερε τον αδελφό του και έναν φίλο του. Μέρα με τη μέρα, ο Φοξ έτρεχε το μήκος περίπου ενός μαραθωνίου. Κάποιες μέρες, αυτό σήμαινε ότι έτρεχε από τις 4:30 π.μ. μέχρι μετά τις 7 μ.μ. Όταν δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να μείνει κάπου, ο Φοξ κοιμόταν στο βαν.
Ο Μαραθώνιος της Ελπίδας ξεκίνησε αργά. Αρχικά, λίγοι γνώριζαν την αποστολή του Φοξ, και ορισμένοι οδηγοί τον κόρναραν και του φώναζαν να βγει από το δρόμο.
Τελικά, η εφημερίδα Τορόντο Σταρ έμαθε για την πορεία του Φοξ και άρχισε να δημοσιεύει μια εβδομαδιαία στήλη για την πρόοδό του. Η Καναδική Αντικαρκινική Εταιρεία οργάνωσε αρκετές δημόσιες εμφανίσεις. Πρακτικά μέσα σε μια νύχτα, ο Τέρι Φοξ έγινε εθνικός ήρωας.
Όταν ο Φοξ έφτασε στο Οντάριο, τον υποδέχτηκε ο πρωθυπουργός Πιερ Τριντό, πατέρας του σημερινού Καναδού πρωθυπουργού, Τζάστιν Τριντό. Πλήθος κόσμου συνέρρευσε στη διαδρομή του Φοξ για να τον επευφημήσει και του δόθηκε ακόμη και συνοδεία της αστυνομίας. Το σημαντικότερο, η δημοσιότητα έφερε και δωρεές.
Το τραγικό τέλος του Μαραθωνίου της Ελπίδας
Αφού έτρεξε για 143 ημέρες, ο Φοξ αναγκάστηκε να σταματήσει την 1η Σεπτεμβρίου 1980. Είχε φτάσει στο Θάντερ Μπέι του Οντάριο, 5.373 χιλιόμετρα από το σημείο που είχε ξεκινήσει μήνες νωρίτερα. Σε αυτό το διάστημα, ο Φοξ είχε τρέξει το ισοδύναμο σχεδόν 130 μαραθωνίων.
Αλλά ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί στους πνεύμονες του Φοξ, αναγκάζοντάς τον να τερματίσει τον Μαραθώνιο της Ελπίδας.
Λίγες μέρες αργότερα, το καναδικό CTV διοργάνωσε έναν τηλεμαραθώνιο που συγκέντρωσε 6,5 εκατομμύρια δολάρια σε μόλις πέντε ώρες. Ο μαραθώνιος του Φοξ είχε συγκεντρώσει πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια, ενώ έρχονταν και άλλες δωρεές.
Ο καναδικός Τύπος ανακήρυξε τον Φοξ ως τον ειδησεογράφο της χρονιάς, ενώ πήρε και το τρόπαιο του αθλητή της χρονιάς στον Καναδά. Τον Φεβρουάριο του 1981, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την έναρξη του Μαραθωνίου της Ελπίδας, ο Φοξ είχε επιτύχει τον στόχο του να συγκεντρώσει 1 δολάριο για κάθε Καναδό.
Ωστόσο, ακόμη και οι επιθετικές θεραπείες δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την εξάπλωση του καρκίνου του Φοξ. Πέθανε τον Ιούνιο του 1981, ένα μήνα πριν από τα 23α γενέθλιά του.
Η κληρονομιά του Τέρι Φοξ
Όταν ο Τέρι Φοξ πέθανε το 1981, ο πρωθυπουργός Πιερ Τριντό μίλησε στη Βουλή των Κοινοτήτων για να τιμήσει τον αθλητή που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης.
«Συμβαίνει πολύ σπάνια στη ζωή ενός έθνους το θαρραλέο πνεύμα ενός ανθρώπου να ενώνει όλους τους ανθρώπους στον εορτασμό της ζωής του και στο πένθος για τον θάνατό του», είπε ο Τριντό.
Η ιστορία του Φοξ ενέπνευσε άλλους να συνεχίσουν τις προσπάθειες συγκέντρωσης χρημάτων. Το 1981, ο Καναδάς διοργάνωσε το πρώτο Τέρι Φοξ Run, μια παράδοση που συνεχίστηκε κάθε χρόνο. Το Ίδρυμα Τέρι Φοξ, το οποίο διοικείται από την οικογένεια του Φοξ, μετρά περισσότερα από 850 εκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώθηκαν για την έρευνα για τον καρκίνο στο όνομά του.
Με πληροφορίες από ati, The Terry Fox Foundation
Related
Νεοτερα
