Παρόλο που τα νεκροταφεία δεν είναι από τα πιο δημοφιλή μέρη για να πάει κάποιος βόλτα, στο Islington, μία αρκετά εύπορη περιοχή στο Λονδίνο, υπάρχει το Joseph Grimaldi Park ένας δημόσιος κήπος που περιλαμβάνει δύο αλλιώτικους τάφους: Πάνω τους, όχι μόνο δεν είναι προσβολή, αλλά επιβάλλεται να χορέψεις.

Το μέρος χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, ενώ αποτελούσε κάποτε το νεκροταφείο για το, κατεδαφισμένο πλέον, αγγλικανικό παρεκκλήσι του St James. Στα τέλη του 19ου αιώνα μετατράπηκε σε δημόσιο πάρκο, το οποίο πήρε το όνομά του από τον κλόουν παντομίμας Joseph Grimaldi (Τζόζεφ Γκριμάλντι).

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Becks (@stageybecksphotography)

Μια ζωή στη σκηνή

Ο Γκριμάλντι γεννήθηκε το 1778 και προερχόταν από οικογένεια Ιταλών μεταναστών που είχαν μία μακρά παράδοση στα καλλιτεχνικά δρώμενα της εποχής. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε διασκεδάζοντας τους Λονδρέζους: Από την ηλικία των δύο μόλις ετών, ο πατέρας του, Joseph Giuseppe Grimaldi, γνωστός ως “Giuseppe”, τον ανέβασε στη σκηνή του Sadler’s Wells για την πρώτη του υπόκλιση.

Σύντομα ο Γκριμάλντι άρχισε να εργάζεται τακτικά ως ηθοποιός στο θέατρο Drury Lane και στο Sadler’s Wells και έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς της εποχής του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jason Miles (@jasonupnorth)

Ο βασιλιάς των κλόουν

Το 1806 εμφανίστηκε στο Covent Garden στο έργο Harlequin And Mother Goose. Για το τμήμα της παντομίμας που είναι γνωστό ως “harlequinade”, όπου ο αρλεκίνος παίζει τον κύριο ρόλο, ο Γκριμάλντι δημιούργησε ένα νέο στιλ κλόουν, το οποίο έμεινε στο πέρασμα των αιώνων: Ήταν ο πρώτος που τόνισε τις εκφράσεις του προσώπου με χρώματα, βάφοντας τα χείλη και τα μάγουλα κόκκινα και ζωγραφίζοντας τα φρύδια.

Φορούσε φωτεινά, υπερμεγέθη ρούχα και, φυσικά, έκανε κάθε είδους αστείες και ατσούμπαλες κινήσεις προκαλώντας άφθονο γέλιο στους θεατές, ενώ έμεινε γνωστός στην ιστορία ως «ο βασιλιάς των κλόουν».

Οι διαρκείς πτώσεις και τα άλλα ακροβατικά που έκανε πάνω στη σκηνή, ωστόσο, είχαν δραματικές επιπτώσεις στην υγεία του: Ο Γκριμάλντι αποσύρθηκε το 1823 με προβλήματα στις αρθρώσεις και σοβαρή αναπνευστική πάθηση, ενώ κατέληξε μόνος και καταχρεωμένος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από κατάθλιψη και άρχισε να πίνει καθημερινά. Πέθανε το 1837 και θάφτηκε στο σημερινό πάρκο Joseph Grimaldi.

Οι μουσικοί τάφοι

Σε κοντινή απόσταση από τον τάφο του Γκριμάλντι, υπάρχει η πλάκα του Paul Matthews, πρώην αντιδημάρχου του Islington, ο οποίος υπερασπίστηκε την αποκατάσταση του τάφου του βασιλιά των κλόουν.

Το 2010 το πάρκο ανακαινίστηκε και ο καλλιτέχνης Henry Krokatsis ανέλαβε να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης προς τιμήν του Γκριμάλντι και του Charles Dibdin (1745-1814), εργοδότη του Γκριμάλντι και ιδιοκτήτη του θεάτρου Sadler’s Wells.

Η εγκατάσταση ονομάζεται «An Invitation To Dance On The Grave» (Πρόσκληση για χορό στον τάφο) και αποτελείται από δύο «τάφους» σε σχήμα φέρετρου, κατασκευασμένους από χάλκινα πλακίδια, που ηχούν μουσικές νότες κάθε φορά που οι επισκέπτες πατούν πάνω τους.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Hannie (@hannie.letranger)

Ο Krokatsis που επιμελήθηκε το installation ήθελε να «δημιουργήσει κάτι που αλλάζει συνεχώς […] ένα χαρούμενο ιντερλούδιο από τη σιωπή του θανάτου».

Διαβασε ακομα

Αν φοβάσαι τους κλόουν υπάρχει λόγος και οι επιστήμονες στον εξηγούν

Μέχρι σήμερα ο τάφος του Γκριμάλντι αποτελεί ιερό μνημείο για πολλούς σύγχρονους ανιματέρ. Παρόλο που συνήθιζαν να συγκεντρώνονται στο παρεκκλήσι του St James, όταν αυτό κατεδαφίστηκε το 1980, η ετήσια συγκέντρωη μεταφέρθηκε στο All Saints στο Haggerston – γνωστό και ως The Clown’s Churc).

Στην εκδήλωση διαβάζεται η «Προσευχή του κλόουν», ενώ υπάρχουν παραστάσεις κουκλοθέατρου, κατασκευές με μπαλόνια και τραγούδια τσίρκου που παίζονται στο εκκλησιαστικό όργανο.