icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

«Ήθελα να δείξω ότι μετά την μαστεκτομή ζεις. Δεν έχεις πεθάνει» δήλωσε η μαραθωνοδρόμος, περιγράφοντας πώς το τρέξιμο τη βοήθησε να αποδεχθεί το σώμα της

Η Louise Butcher είναι η ταχύτερη μαραθωνοδρόμος με διπλή μαστεκτομή, σύμφωνα με το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες. Πρόκειται για ένα ρεκόρ που δύσκολα θα μπορούσε να καταρριφθεί.

«Αυτό που ήθελα να κάνω είναι να κανονικοποιήσω τη μαστεκτομή» υπογράμμισε μιλώντας στο PEOPLE, η μαραθωνοδρόμος από το Βόρειο Ντέβον της Αγγλίας.

«Τα ρεκόρ υπάρχουν για να καταρρίπτονται, οπότε τα βραβεία Γκίνες σκέφτηκαν ότι θα ήμουν η ταχύτερη γυναίκα με διπλή μαστεκτομή».

«Αυτός ήταν ο στόχος μου, να θελήσουν οι γυναίκες να το καταρρίψουν» είπε, προσθέτοντας πως «είναι απλώς μέρος της κανονικοποίησης της μαστεκτομής και να μην έχεις στήθος».

Η απόφαση να τρέξει τόπλες

Η Butcher αποφάσισε να τρέξει τόπλες στον μαραθώνιο του Λονδίνου, όταν παρατήρησε τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν η χειρουργική απόφαση μαστεκτομής, χωρίς να ακολουθήσει η αποκατάσταση του στήθους.

Οι άνθρωποι μιλούσαν για «την απώλεια της θηλυκότητας, την απώλεια της αίσθησης του εαυτού σου, του να είσαι γυναίκα και απλώς ένιωθα ότι δεν υπήρχε τίποτα θετικό σε όλο αυτό» είπε.

Η Butcher ένιωσε «ελεύθερη, χωρίς τα στήθη να πηγαίνουν αριστερά και δεξιά, και μου άρεσε που ήμουν επίπεδη». Υπάρχουν και πλεονεκτήματα, όπως εξηγεί. «Για να είμαι ειλικρινής, δεν φορώ σουτιέν όταν κάνει ζέστη. Δεν ιδρώνω. Και σκέφτηκα: Θα ήθελα πραγματικά να δείξω τη θετική πλευρά του». «Ειδικά το γεγονός ότι ζεις, ξέρεις. Ζεις. Δεν έχεις πεθάνει» υπογράμμισε.

Στην περίπτωση της Butcher, ο επιθετικός καρκίνος δεν είχε φανεί καν στη μαστογραφία ρουτίνας που είχε κάνει. Εντόπισε, ωστόσο, στην ψηλάφηση κάτι να προεξέχει στο στήθος της.

Ο γιατρός την έστειλε για υπερηχογράφημα και «τότε ανακάλυψαν πέντε μυστηριώδεις περιοχές που έμοιαζαν λίγο ανώμαλες» λέει στο PEOPLE η Butcher, η οποία ήταν 49 ετών τότε. «Τότε, έκαναν βιοψίες και δύο εβδομάδες αργότερα, μου είπαν ότι είχα λοβιακό καρκίνο».

«Οι περιοχές που βρήκαν ήταν μικροσκοπικές, αλλά όταν μου αφαίρεσαν το στήθος, ήταν ήδη πέντε εκατοστά» εξηγεί η Butcher περιγράφοντας πόσο γρήγορα αναπτυσσόταν ο καρκίνος.

Η ζωή χωρίς στήθος

Η απόφαση να αποδεχθεί το σώμα της δεν ήταν εύκολη. «Έπρεπε να εξελιχθώ σε κάτι άλλο χωρίς αυτά», λέει για τη ζωή χωρίς στήθη και μίλησε για πόσο τη βοήθησε το τρέξιμο στη διαδικασία της αποδοχής.

«Όταν ξεκίνησα να τρέχω τόπλες τρέξιμο, με έκανε να αποδεχτώ (το σώμα μου) ακόμα περισσότερο λόγω του τρόπου με τον οποίο ενδυνάμωσα και αποδεχόμουν τον εαυτό μου και έδειχνα τον εαυτό μου στους άλλους ανθρώπους».

«Με έκανε να το αποδεχτώ γιατί δεν κρυβόμουν» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Με πληροφορίες από People