Οι πραγματικές «ρίζες» της ρουλέτας δεν είναι γνωστές. Και όπως συμβαίνει με οτιδήποτε του οποίου η προέλευση δεν είναι απολύτως γνωστή, οι θεωρίες σχετικά με το ποιος εφηύρε τη ρουλέτα αφθονούν. Στην πραγματικότητα, πολλοί πιστεύουν ότι το παιχνίδι εφευρέθηκε από τους Ρωμαίους, τους Αρχαίους Έλληνες ή ακόμη και από τους Αρχαίους Κινέζους…

Πολλοί πιστεύουν ότι η ρουλέτα βασίζεται σε ένα παλιό επιτραπέζιο παιχνίδι από την Κίνα, όπου 37 μινιατούρες ζώων ήταν τοποθετημένες σε ένα μαγικό τετράγωνο με 666 αριθμούς.

Τελικά, το παιχνίδι μεταφέρθηκε στην Ευρώπη, με μικρές αλλαγές, από Δομινικανούς μοναχούς, οι οποίοι είχαν έντονη εμπλοκή στην κινεζική κοινωνία.

Δεν είναι γνωστό πώς ακριβώς παιζόταν το αρχικό κινεζικό παιχνίδι. Ωστόσο, μετατρέποντας το τετράγωνο σε κύκλο, οι μοναχοί δημιούργησαν έναν χώρο ειδικά για τον αριθμό μηδέν.

Η γαλλική ρουλέτα είχε πάντα ένα μηδέν και ένα διπλό μηδέν, οπότε ο υπαινιγμός ότι το αρχαίο κινεζικό παιχνίδι εξακολουθεί να χρησιμοποιείται είναι πιθανότατα λανθασμένος. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, το άθροισμα των αριθμών σε μια σύγχρονη ρουλέτα καταλήγει στο 666, που είναι ένας αινιγματικός αριθμός.

Στην Αρχαία ρώμη οι στρατιώτες έπαιζαν διάφορα τυχερά παιχνίδια, και ένα από τα παιχνίδια ήταν αρκετά παρόμοιο με τη σύγχρονη ρουλέτα. Οι ασπίδες είχαν σύμβολα γραμμένα στο εσωτερικό τους και τοποθετούνταν με την όψη προς τα κάτω στο έδαφος με ένα βέλος δίπλα τους. Οι στρατιώτες γύριζαν την ασπίδα και στοιχημάτιζαν στο σύμβολο που τελικά θα σταματούσε μπροστά από το βέλος.

Αν και το παιχνίδι αυτό έχει κάποια σύνδεση με τη ρουλέτα, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η ιστορία της ρουλέτας ξεκίνησε από τη Ρώμη.

Και στην Αρχαία ελλάδα οι στρατιώτες απολάμβαναν να παίζουν παιχνίδια. Όπως και οι Ρωμαίοι στρατιώτες, έπαιζαν ένα παρόμοιο παιχνίδι, αλλά δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η ρουλέτα προήλθε από την Ελλάδα.

Ο άνθρωπος που τα ξεκίνησε όλα

Η πιο αξιόπιστη θεωρία είναι ότι η ρουλέτα σχεδιάστηκε τυχαία από τον φυσικό, εφευρέτη και μαθηματικό Blaise Pascal. Στην προσπάθειά του να κάνει το αδύνατο δυνατό, ο Pascal προσπάθησε να δημιουργήσει μια μηχανή αέναης κίνησης (κάτι που είναι φυσικά αδύνατο λόγω των νόμων της θερμοδυναμικής).

Μια μηχανή αέναης κίνησης είναι μια μηχανή που συνεχίζει να λειτουργεί χωρίς να αντλεί ενέργεια από μια εξωτερική πηγή. Οι νόμοι της φυσικής λένε ότι είναι αδύνατο, αλλά ως εφευρέτης, ο Pascal προσπαθούσε να αψηφήσει τις πιθανότητες. Το πείραμά του απέτυχε, αλλά η διαδικασία γέννησε ένα από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια καζίνο όλων των εποχών.

Οι αποδείξεις για έναν τροχό τυχερών παιχνιδιών που μοιάζει με τον τροχό της ρουλέτας προέρχονται από το 1702 – 40 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Blaise Pascal.

Ο ρόλος της Ιταλίας

Πρόκειται για έναν τροχό τυχερών παιχνιδιών που είχε σχεδιαστεί για το ιταλικό παιχνίδι γνωστό ως cavaglone (επίσης γνωστό ως biribi και biribissi).

Ήταν αρχικά ένα γενοβέζικο παιχνίδι που παιζόταν αρκετά παρόμοια με το σημερινό bingo. Ωστόσο, αντί να υπάρχει ένας εκφωνητής που φωνάζει τους αριθμούς και οι παίκτες πρέπει να βάλουν κουκκίδες στους αριθμούς του δελτίου bingo, οι παίκτες στο cavaglone απλά επέλεγαν αριθμούς σε μια κάρτα από 1-70.

Στη συνέχεια, ο «τραπεζίτης» βγάζει έναν αριθμό από μια τσάντα και οι παίκτες που διάλεξαν τον νικητήριο αριθμό κερδίζουν. Κατά κάποιο τρόπο, μοιάζει πολύ με το Κίνο.

Είναι πιθανό ότι ο τροχός χρησιμοποιήθηκε για να αντικαταστήσει τον τραπεζίτη που έπρεπε να βγάλει τα μπαλάκια από μια σακούλα. Αν αυτό συνέβαινε, τότε ο τροχός για το cavaglone ήταν αριθμημένος όπως ο σύγχρονος τροχός της ρουλέτας. Στη συνέχεια, ο τροχός περιστρεφόταν και μια μπίλια τοποθετούνταν σε αυτόν για να δώσει τον νικητήριο αριθμό. Το παιχνίδι που παιζόταν με αυτόν τον τρόπο ήταν εξαιρετικά παρόμοιο με τη σύγχρονη ρουλέτα.

Η εμφάνιση στη Γαλλία

Το Cavaglone εισήχθη στη Γαλλία κάποια στιγμή αργότερα, πιθανότατα μεταξύ 1710-1720, όπου έγινε εξαιρετικά δημοφιλές στην αριστοκρατία. Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια πότε το παιχνίδι πήγε στη Γαλλία, αλλά ο διάσημος ιστορικός παιχνιδιών Thierry Depaulis αναφέρει ότι η πρώτη περίπτωση αυτού του παιχνιδιού είναι από το 1719.

Δεν είναι σαφές, ωστόσο, αν και πότε ο τροχός μεταφέρθηκε στη Γαλλία. Ωστόσο, το όνομα του παιχνιδιού είναι πράγματι γαλλικό, οπότε πρέπει να μεταφέρθηκε στη Γαλλία κάποια στιγμή. Στην πραγματικότητα, η λέξη «ρουλέτα» ως αναφορά σε ένα παιχνίδι εμφανίζεται σε νομικά έγγραφα που χρονολογούνται νωρίτερα από το 1719, πράγμα που σημαίνει ότι ένα παιχνίδι που ονομάζεται «ρουλέτα» προϋπήρχε της άφιξης του cavaglone στη Γαλλία.

Διαβασε ακομα

Πώς και γιατί γεννήθηκαν τα λεφτά

Προσθέτοντας το μηδέν

Αστείο γεγονός, το μηδέν δεν υπήρχε στον τροχό της ρουλέτας μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο τροχός της ρουλέτας, όπως εφευρέθηκε από τον Pascal, παρέμεινε ο ίδιος για αιώνες.

Όλα αυτά άλλαξαν το 1842, όταν οι Francois και Lois Blanc σχεδίασαν έναν τροχό ρουλέτας με ένα μόνο μηδέν πάνω του, ειδικά για τον βασιλιά Κάρολο Γ’ του Μονακό.

Με το βασίλειό του να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, ο Κάρολος έχτισε ένα καζίνο και έφερε τη ρουλέτα στις μάζες.

Ο τροχός απέφερε πολλά έσοδα για το Μονακό και γρήγορα έγινε ένα σημαντικό σύμβολο για την κουλτούρα του Μόντε Κάρλο του υψηλού επιπέδου τζόγου. Επιπλέον, ο τροχός της ρουλέτας με το μονό μηδέν βγήκε στην αγορά την ίδια στιγμή που η Γαλλία είχε θέσει εκτός νόμου τα τυχερά παιχνίδια, κάνοντας το Μόντε Κάρλο ακόμη πιο ελκυστικό για τους λάτρεις των τυχερών παιχνιδιών.

Με πληροφορίες από medium, sigma, crescent school