Γνωρίζουμε ότι καθημερινά έρχεσαι σε μεγάλο πειρασμό να το σηκώσεις. Σε αυτούς που παρκάρουν πάνω σε ράμπες ΑμεΑ ή όπου βολέψει, σε αυτούς που πετούν τα σκουπίδια τους πάλι όπου βολέψει, σε αυτούς που δεν μάζεψαν τα περιττώματα των κατοικίδιών τους στη βόλτα, σε αυτούς που όλο και σε κάποια ουρά σού έκλεψαν τη θέση, σε αυτούς που πάτησαν κόρνα στο πρώτο νανοδευτερόλεπτο που πρασίνισε το φανάρι. Ακόμα και σε κάποιον /α /@ πρώην που είχες την ατυχία να πέσεις πάνω! Γνωρίζεις ωστόσο την ιστορία του μεσαίου δαχτύλου που κάποτε έδιωχνε τα δαιμόνια;

Η ιστορία ξεκινά στην αρχαία Ρώμη, εκεί που μεγαλειώδη αγάλματα με σηκωμένο το μεσαίο δάχτυλο βρίσκονταν σε περίοπτη θέση σε διάφορα μέρη – μόνο που, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύεται σήμερα, η χειρονομία δεν αποτελούσε κάποια πρώιμη μορφή ρωμαϊκής αγένειας.

Στην πραγματικότητα, οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι το συγκεκριμένο δάχτυλο είχε τη δύναμη να διώχνει τα κακά πνεύματα, άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν κάτι σαν «γούρι» ή το σημερινό «φτύνω τον κόρφο μου».

Για πρώτη φορά, το μεσαίο δάχτυλο πήρε μία προσβλητική απόχρωση στην Αρχαία Ελλάδα, την περίοδο των έντονων φιλοσοφικών συζητήσεων, τότε που οι πνευματικές διαμάχες «έδιναν και έπαιρναν».

Καταπύγων ανήρ

Κάθε φορά που ένας ρήτορας δεν εντυπωσιαζόταν από την ομιλία κάποιου άλλου, το έδειχνε επιδεικτικά σηκώνοντας το μεσαίο δάχτυλο, κάτι που ξεκάθαρα υπονοούσε το ανδρικό μόριο.

Χρησιμοποιούσαν μάλιστα τον όρο «καταπύγων ανήρ», που ανέφερε στα έργα του ο Αριστοφάνης όταν περιέγραφε την πρωκτική διείσδυση ενός άνδρα. Στα λατινικά, το μεσαίο δάχτυλο ονομαζόταν “digitus impudicus”, που σήμερα θα μεταφράζαμε «ξεδιάντροπο, άσεμνο ή προσβλητικό δάχτυλο».

Η χειρονομία άρχισε σιγά-σιγά να χρησιμοποιείται στον κινηματογράφο για να δώσει μία κωμική χροιά στο έργο. Κατά τη διάρκεια ενός γαμήλιου πάρτι, σύμφωνα με το The Merge, σε μια από τις βωβές ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ, το «Δαχτυλίδι» (1927), μια παρεξήγηση είχε ως αποτέλεσμα ο τύπος που κρατά τις βέρες να σηκώνει το μεσαίο δάχτυλο σε κάποιον άλλο.

Επιπλέον, το 1994, όταν ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους κέρδισε τη θέση του κυβερνήτη του Τέξας, σήκωσε περήφανα το μεσαίο του δάχτυλο μπροστά στις κάμερες, κάτι που αργότερα αποκάλεσε «χαιρετισμό νίκης».

Με τους ρυθμούς, στις μέρες μας, να είναι αδυσώπητοι και τα νεύρα μας σε κακά χάλια, το μεσαίο δάχτυλο σηκώνεται αρκετά συχνότερα σε σχέση με το παρελθόν και με μεγαλύτερη ευκολία.

Η χειρονομία έχει πλέον αναδειχτεί σε ισχυρό επικοινωνιακό εργαλείο, που ξεπερνά τα γλωσσικά εμπόδια και τις πολιτισμικές διαφορές.

Διαβασε ακομα

BBC: Ελλάδα, ο αρχαίος gay-friendly πολιτισμός της Μεσογείου

Σε έναν κόσμο, μάλιστα, όπου η επικοινωνία είναι συχνά φευγαλέα και τα λόγια περιττά, το μεσαίο δάχτυλο ξεχωρίζει ως μια συνοπτική, ξεκάθαρη έκφραση των συναισθημάτων κάποιου – και μία υπενθύμιση ότι, μερικές φορές, κάτι τόσο μικρό μπορεί να μεταφέρει ένα τεράστιο μήνυμα.