Ως επαγγελματίας σκηνοθέτης, η δουλειά του οποίου περιλαμβάνει την κατασκευή του σκηνικού σε μουσικά φεστιβάλ, ο Τζορτζ Κλαρκ δεν είχε διευθύνει ποτέ μέχρι σήμερα ταχυδρομείο. Και προφανώς δεν είχε μετρήσει ποτέ και πιγκουίνους για να εξασφαλίσει τα προς το ζην.

Επειδή, βέβαια, η ζωή είναι απρόβλεπτη, πλησιάζει η στιγμή που θα κάνει τα παραπάνω και πολλά ακόμα περίεργα μέσα στη μέρα του, αφού εντάσσεται σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που αναλαμβάνουν τις πιο… cool δουλειές στη Γη, στελεχώνοντας το νοτιότερο μουσείο και το νοτιότερο ταχυδρομείο του κόσμου, στην Ανταρκτική.

Η πενταμελής ομάδα προσλήφθηκε από το UK Antarctic Heritage Trust, μια φιλανθρωπική οργάνωση που φροντίζει τις ιστορικές βρετανικές βάσεις στην ήπειρο. Τον επόμενο μήνα θα ταξιδέψουν σε έναν πρώην ερευνητικό σταθμό στο νησί Goudier, σε μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου, στα ανοικτά της χερσονήσου της Ανταρκτικής, κάτω από τη Νότια Αμερική.

Για τους επόμενους πέντε μήνες, θα πρέπει να συνηθίσουν τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, το σχεδόν μόνιμο φως ημέρας αλλά και την παρέα πιγκουίνων, ενώ θα πραγματοποιούν επισκευές συντήρησης, θα παρακολουθούν την άγρια ζωή και θα υποδέχονται τους επισκέπτες κρουαζιερόπλοιων.

Ο 34χρονος Κλαρκ, από το Μπρίστολ της Αγγλίας, συμπλήρωσε μια αίτηση για τη δουλειά διαβάζοντας ένα σχετικό άρθρο στον Guardian.

«Σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι νέο, κάτι συναρπαστικό – και ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. Οπότε, γιατί να μην το δοκιμάσω; Ανυπομονώ να ξυπνήσω και να πιω τον πρωινό μου καφέ κοιτάζοντας την Ανταρκτική, ελπίζοντας να δω κάποια φάλαινα».

Αν και η μικρή αυτή ομάδα θα μοιράζεται τις καθημερινές ευθύνες, η βασική δουλειά του Clarke αφορά στη θέση του ταχυδρόμου. Θα επεξεργάζεται τα πολλά γράμματα και τις καρτ-ποστάλ που αφήνουν όσοι σταματούν στο μικροσκοπικό ξύλινο μουσείο από τα ως και δύο κρουαζιερόπλοια την ημέρα που το επισκέπτονται.

Κι αν ακούγεται τρελό να υπάρχει ταχυδρομείο σε ένα τόσο απομακρυσμένο μέρος, δεν είναι. Όπως λέει ο Κλαρκ «για πολλούς επισκέπτες βασικό μέρος της εμπειρίας είναι να στείλουν μια κάρτα ή ένα γράμμα στο σπίτι τους από το νοτιότερο ταχυδρομείο του κόσμου. Έτσι, θα ταξινομώ την αλληλογραφία και θα τη στέλνω στους αποδέκτες μέσω των διερχόμενων κρουαζιερόπλοιων».

Άλλα μέλη της ομάδας θα αναλάβουν την παρακολούθηση της άγριας ζωής, τη διαχείριση του μουσείου και τη λειτουργία ενός μικρού καταστήματος. Αργότερα στη σεζόν, θα προστεθούν δύο εξειδικευμένοι ξυλουργοί για να επισκευάσουν ορισμένες από τις εύθραυστες ξύλινες κατασκευές που χρησιμοποιούσαν παλαιότερα οι Βρετανοί επιστήμονες.

«Είμαστε οι άνθρωποι που οι επισκέπτες θα συναντούν σε καθημερινή βάση και αυτό σημαίνει ότι έχουμε μια πραγματικά ιδιαίτερη ευθύνη να αναδείξουμε το εκπληκτικό έργο του UK Antarctic Heritage Trust», δήλωσε η Lou Hoskin, 31 ετών, η οποία διορίστηκε επικεφαλής της βάσης χάρη στην εμπειρία της στη θαλάσσια προστασία.

Εκτός από τη διατήρηση των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς, στόχος του φιλανθρωπικού οργανισμού είναι «να εμπνεύσει τους ανθρώπους να δουν την ήπειρο με διαφορετικό τρόπο και να διαφυλάξει αυτό το θαυμαστό μέρος για τις επόμενες γενιές», τονίζει η Hoskin.

Οι εργαζόμενοι θα μοιράζονται έναν κοινόχρηστο κοιτώνα σε μια καλύβα και όπως λέει ο Κλαρκ, απαντώντας στην απορία «τι θα κάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους», επιλογές πάντα υπάρχουν.

«Η βάση έχει ίντερνετ, αλλά έχουμε αποφασίσει ως πλήρωμα ότι προτιμούμε να μην το χρησιμοποιούμε πολύ. Υπάρχει μια μικρή βιβλιοθήκη στη βάση όπου οι άνθρωποι μπορούν να φέρνουν βιβλία. Έτσι αποφασίσαμε όλοι να φέρουμε ένα από τα αγαπημένα μας μυθιστορήματα, ένα από τα αγαπημένα μας μη λογοτεχνικά βιβλία και να τα ανταλλάξουμε.

«Μέρος της χαράς του να πηγαίνεις σε μια τόσο απομακρυσμένη τοποθεσία είναι να είσαι ελαφρώς αποκομμένος από τον κόσμο. Οπότε σίγουρα δεν νομίζω ότι θα σκρολάρουμε ασταμάτητα στα smartphones κάθε βράδυ».