Το breaking είναι το μοναδικό νέο άθλημα που κάνει το ντεμπούτο του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού 2024. Είναι ίσως πιο γνωστό στους περισσότερους από εμάς ως breakdancing. Γιατί, λοιπόν, το άθλημα ονομάζεται επίσημα breaking και πώς κάτι τόσο freestyle και υποκειμενικό θα μετατραπεί σε άθλημα με σκορ στο Παρίσι αυτό το καλοκαίρι;

Η προέλευση του breaking είναι κάπως αμφισβητήσιμη, αν και οι περισσότεροι συμφωνούν ότι οι ρίζες του μπορούν να εντοπιστούν στα house parties της δεκαετίας του 1970 στην περιοχή Bronx της Νέας Υόρκης που φιλοξενούσε ο DJ Kool Herc, ο ιδρυτής του hip-hop. Το breaking εκτελούνταν στην πίστα από τα λεγόμενα B-boys και B-girls όταν τα μουσικά κομμάτια ήταν breaking- δηλαδή το μόνο που ακουγόταν ήταν το κομμάτι των κρουστών.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 το φαινόμενο απέκτησε διεθνή προβολή μέσω μουσικών βίντεο και ταινιών όπως το Flashdance (1983), το Breakin’ (1984) και το Beat Street (1984). Τότε είναι επίσης που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να χρησιμοποιούν τον όρο breakdancing. Ωστόσο, οι breakers δεν προσθέτουν ποτέ το dance στο τέλος, καθώς ο όρος αυτός προήλθε από ξένους και όχι από την κοινότητα του hip-hop, όπως έχει επισημάνει ένας από τους πρωτοπόρους του breaking, ο Crazy Legs.

Ενώ η ιδέα να τεστάρουν ο ένας τον άλλον σε cyphers χωρίς format (όταν οι άνθρωποι συγκεντρώνονται σε έναν κύκλο και κάποιος κάνει freestyle στη μέση) ήταν πάντα θεμελιώδης για τους breakers, η σημασία και ο αριθμός των οργανωμένων διαγωνισμών breaking αυξήθηκε σταθερά με την εμπορευματοποίηση και την κωδικοποίηση της δραστηριότητας.

Υπήρχαν πάντα δύο βασικές μορφές: Διαγωνισμοί ομάδων και μάχες σόλο ένας προς έναν, που εκδήλωναν τον ατομικισμό, τη δημιουργικότητα και την αυτοέκφραση των breakers. Παρόλα αυτά, όπως συμβαίνει με πολλές εναλλακτικές δραστηριότητες που εξελίσσονται σε αθλήματα, όπως το skateboarding ή το surfing, τα πλαίσια ανταγωνισμού παρέμεναν κατακερματισμένα μέχρι πρόσφατα.

Μόλις το 2018 το breaking έγινε επίσημα αντικείμενο διαχείρισης από την Παγκόσμια Ομοσπονδία DanceSport. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικοί διαγωνισμοί εκτός της επίσημης διακυβέρνησης, όπως το Red Bull BC One και το Battle of the Year, που αναμφισβήτητα έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία στην κοινότητα του breaking.

Γιατί στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Από την Ολυμπιακή Ατζέντα 2020 – έναν οδικό χάρτη για το ολυμπιακό κίνημα που βασίζεται στους τρεις πυλώνες της αξιοπιστίας, της βιωσιμότητας και της νεολαίας – η ΔΟΕ συνεχίζει να εκσυγχρονίζει το ολυμπιακό πρόγραμμα για να το κάνει πιο ελκυστικό σε ένα ευρύτερο και νεανικό κοινό.

Αναμφίβολα, η συμπερίληψη του breaking ταιριάζει καλά με αυτή τη συνολική στρατηγική – δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο με το breaking στο πρόγραμμα όσον αφορά τη δημιουργικότητά του, την προσιτή οικονομική του αξία (δεν απαιτούνται εργαλεία ή εξοπλισμός) και τον urban χαρακτήρα του. Είναι επίσης δίκαιο να πούμε ότι το breaking μπήκε στο Παρίσι 2024 χάρη στην επιμονή της διοργανώτριας χώρας.

Εκτός από το συνηθισμένο βασικό ολυμπιακό πρόγραμμα, η διοργανώτρια χώρα κάθε Ολυμπιάδας έχει πέντε επιπλέον θέσεις που μπορεί να καλύψει με τα αθλήματα της προτίμησής της. Αναλύοντας τους Αγώνες του Τόκιο 2020 διαπιστώνει κανείς ότι, όσον αφορά τον αριθμό των μεταλλίων της, η Ιαπωνία επωφελήθηκε από τοπικά αγαπημένα αθλήματα όπως το καράτε, το skateboard, το μπέιζμπολ και το σόφτμπολ.

Το Λος Άντζελες 2028 θα προσθέσει το flag football (παραλλαγή του αμερικανικού ποδοσφαίρου), το lacrosse, το κρίκετ και το squash. Κατά περίεργο τρόπο, το Παρίσι 2024 μπορεί να είναι η μόνη φορά που θα δούμε breaking στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο άμεσο μέλλον, αν και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Χορού (WDSF) είναι αποφασισμένη να διασφαλίσει την επιστροφή του στο Brisbane 2032.

Τι θα δούμε στο Παρίσι;

Υπάρχουν πολλοί περίεργοι νέοι όροι που πρέπει να μάθεις αν δεν έχεις παρακολουθήσει ποτέ διαγωνισμό breaking, όπως turtle freeze, six-steps και coin drop. Ωστόσο, η μορφή του ολυμπιακού διαγωνισμού είναι πολύ απλή: 16 B-boys και 16 B-girls θα αναμετρηθούν σώμα με σώμα κάτω από τα φώτα της Place de la Concorde.

Υπάρχει ένας προκριματικός αγώνας σε τρία μέρη για τους αγώνες, οπότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε ένας από αυτούς τους αθλητές που θα προκριθούν θα γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας. Ήδη έχουν προκριθεί μέσω των παγκόσμιων και ηπειρωτικών πρωταθλημάτων της WDSF ορισμένα μεγάλα φαβορί, όπως οι B-boys Victor (ΗΠΑ) και Danny Dan (Γαλλία) και οι B-girls India (Ολλανδία) και Nicka (Λιθουανία).

Οι 14 τελευταίοι θα αποφασιστούν από τους 80 κορυφαίους breakers στην ειδική σειρά Ολυμπιακών προκριματικών στη Σαγκάη τον Μάιο και στη Βουδαπέστη τον Ιούνιο. Για να κάνει τον διαγωνισμό ποικιλόμορφο, η ΔΟΕ έχει περιορίσει κάθε χώρα σε δύο το πολύ B-boys και δύο B-girls, ενώ εισήγαγε δύο καθολικές θέσεις που παρέχουν ευκαιρίες σε μικρότερα και αναδυόμενα έθνη.

Όπως σε κάθε δημιουργικό άθλημα, υπάρχουν αναπόφευκτα ερωτήματα σχετικά με τη βαθμολογία στο breaking. Πράγματι, θα υπάρχει πάντα ένας σημαντικός βαθμός υποκειμενικότητας, αλλά όχι δραστικά μεγαλύτερος από ό,τι στα καθιερωμένα ολυμπιακά αθλήματα όπως η γυμναστική, η συγχρονισμένη κολύμβηση ή το καλλιτεχνικό πατινάζ.

Παραδοσιακά, τρεις ή πέντε κριτές χρησιμοποιούνται σε μεγάλους διαγωνισμούς breaking. Ωστόσο, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε εννέα στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, πιθανώς για να ελαχιστοποιηθεί η υποκειμενικότητα και ο κίνδυνος σφαλμάτων.

Το σύστημα κριτών trivium που θα χρησιμοποιηθεί στο Παρίσι αναπτύχθηκε από τους σημαίνοντες B-boy Storm και DJ Renegade για τους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2018 και έκτοτε έχει τελειοποιηθεί μέσα από τη σειρά διοργανώσεων της WDSF.

Βασίζεται σε έξι κριτήρια για την ανάδειξη του νικητή κάθε battle: δημιουργικότητα, προσωπικότητα, τεχνική, ποικιλία, ερμηνευτικότητα και μουσικότητα – αυτό σημαίνει σύνδεση με ένα μουσικό κομμάτι που δεν είναι γνωστό εκ των προτέρων.

Διαβασε ακομα

Breakdance: Η Νότια Κορέα ετοιμάζεται να γράψει ιστορία στο Παρίσι 2024

Η κοινότητα του breaking ήταν πάντα πολύ στενή και ανεπίσημη και κάποιοι breakers και κριτές μπορεί να βρουν ασυνήθιστες τις νέες τυπικότητες των αθλητικών πλαισίων. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που ελπίζουμε ότι θα επιβιώσει της τυποποίησης – είναι το μόνο άθλημα όπου οι κριτές πρέπει να παίζουν για τους αθλητές και τους θεατές.

Αυτό συμβαίνει συνήθως πριν από την έναρξη του διαγωνισμού και ονομάζεται «η βιτρίνα των κριτών». Η λέκτορας του Πανεπιστημίου Rachael Gunn, γνωστή και ως B-girl Raygun, (η οποία κέρδισε το πρωτάθλημα Breaking της Ωκεανίας και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες) θεωρεί αυτή τη μοναδική πρακτική ως μια συμβολική χειρονομία, μια επίδειξη που υπογραμμίζει την ενότητα και το κοινό πάθος μεταξύ των διαγωνιζομένων και αυτών που τους κρίνουν.

Μην ξεχάσεις λοιπόν να συντονιστείς από νωρίς στις 9 και 10 Αυγούστου για να παρακολουθήσεις αυτή την ιδιαίτερη γιορτή πριν ακολουθήσεις αυτόν τον συναρπαστικό διαγωνισμό, όταν θα δεις να στέφονται οι πρώτοι Ολυμπιονίκες του breaking.

Με πληροφορίες από The Conversation