Ο σεξουαλικός προσανατολισμός παραμένει ταμπού στο ποδόσφαιρο των ανδρών. Τις τελευταίες εβδομάδες, αρκετοί παίκτες αναμενόταν να κάνουν coming out ταυτόχρονα στη Γερμανία, είχε δοθεί μάλιστα και ημερομηνία για αυτό, αλλά τελικά δεν συνέβη.

Το ποδόσφαιρο φαίνεται ότι αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις στο να κάνει το βήμα. Ο Miguel Ángel López το γνωρίζει πολύ καλά. Ήταν διευθυντής του Zero μεταξύ 2002 και 2008, ενός περιοδικού με θέμα ΛΟΑΤΚΙ+ που, μεταξύ πολλών άλλων, δημοσίευε εξώφυλλα με ανθρώπους που αποφάσισαν να μιλήσουν δημόσια για τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Δεν φιλοξενήθηκε ποτέ ποδοσφαιριστής στο εξώφυλλο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έγιναν προσπάθειες.

«Ήμασταν σε επαφή με συλλόγους, εκπροσώπους ποδοσφαιριστών και σε ορισμένες περιπτώσεις με κάποιον άνθρωπο από το στενό περιβάλλον τους, την οικογένεια ή τους φίλους. Η εμπειρία ήταν κακή, το ποδόσφαιρο είναι μια πολύ συντηρητική βιομηχανία, είναι πολύ προστατευμένη και πάντα υπήρχαν φόβοι. Υπάρχει ένας πολύ έντονος συντηρητισμός, που προωθείται ιδιαίτερα από τα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων και τους επαγγελματίες που περιβάλλουν τους ποδοσφαιριστές, τους μάνατζερ» εξηγεί ο πρώην διευθυντής του περιοδικού, που έχει προσωπική επαφή με τον αθλητισμό, καθώς ήταν διαιτητής μπάσκετ.

Λέει, επίσης, ότι οι μεγάλες ισπανικές ομάδες απέρριπταν πάντα το ενδεχόμενο να επιτρέψουν σε παίκτη τους να είναι στο εξώφυλλο του περιοδικού. «Υπάρχει μια ιστορία που μου θύμισε πολύ τι συμβαίνει σε ορισμένες χώρες όπου λέγεται ότι δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι. Ο διευθυντής επικοινωνίας της Ρεάλ Μαδρίτης μας έγραψε φοβισμένος επειδή είχαν φτάσει κάποιες φήμες στα αυτιά μας και μας προειδοποίησε ότι η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε ομοφυλόφιλους παίκτες και ότι δεν είχαμε εξουσιοδότηση να δημοσιοποιήσουμε τη σεξουαλική κατάσταση των παικτών» λέει ο López. Αυτό συνέβη το 2006.

Στο ποδόσφαιρο βέβαια υπάρχουν ομοφυλόφιλοι. Δεν είναι απλώς στατιστικό δεδομένο. Για να καταλάβουμε σε ποιο βαθμό αντιστέκεται το ποδόσφαιρο, ο πρώην διευθυντής του Zero λέει την ιδέα μιας έκθεσης που πρότειναν για τους παίκτες. Ήταν εξάλλου ένα περιοδικό, που είχε κάνει ακόμα στρατιώτες ή ιερείς να μιλήσουν για τη σεξουαλική ταυτότητά τους.

«Μιλήσαμε με κάποιους ποδοσφαιριστές, ήταν τρεις που ήταν ομοφυλόφιλοι και άλλοι τέσσερις ή πέντε που δεν ήταν, αλλά που επρόκειτο να εμφανιστούν στο ρεπορτάζ, γιατί η ιδέα ήταν να κάνουμε ένα αφιέρωμα σχετικά με την ομοφυλοφιλία. Φυσικά υπήρχε αππόριψη και απογοήτευση, Φαινόταν, ωστόσο, ότι κανείς δεν ήθελε να μιλήσει δημόσια ακόμα και να ήξερε ότι αυτό θα ήταν ενός είδους λύρωση και σου επιτρέπει να ξεφύγεις από κάθε είδους ψέματ. Όχι μόνο ποδοσφαιριστές, υπάρχουν και πολιτικοί που αναγκάστηκαν να παντρευτούν ή να πουν μια σειρά από ψέματα για να δημιουργήσουν μια παράλληλη εικόνα. Και έχει συμβεί και στο ποδόσφαιρο. Και κάποιοι ήθελαν να κάνουν αυτό βήμα και να μιλήσουν, αλλά τους εμπόδισε το περιβάλλον τους, οι ομάδες και οι φίλοι» λέει ο López και συνεχίζει:

«Δεν είναι μόνο στην Ισπανία, σε γενικό επίπεδο το ποδόσφαιρο είναι ένα πολύ περίπλοκο άθλημα, έχει παραμείνει εντελώς ξένο και ερμητικά κλειστό σε άλλες πραγματικότητες, ειδικά από τους ιδιοκτήτες των συλλόγων και τα διοικητικά συμβούλια και τους χορηγούς. Δεν είναι ότι οι χορηγοί είναι γενικά αρνητικοί, διότι έχουν συμβεί αντίστοιχα παραδείγματα στον κόσμο του κινηματογράφου ή της διαφήμισης, αλλά όχι στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα».

Και, βέβαια, υπάρχει και ο παράγοντας της κοινωνίας.

«Η ανταπόκριση των οπαδών είναι, επίσης, ανασταλτικός παράγοντας. Αν βρισκόμαστε στο 2024 και έχουμε γήπεδα όπου φωνάζουν ‘μαϊμού’ στους μαύρους παίκτες, και υπάρχει ακόμα ρατσισμός, τι να περιμένουμε;» αναρωτιέται ο López, ο οποίος άφησε το Zero το 2008, αλλά βλέπει ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά από εκείνη την εποχή.

«Μετά από τόσα εξώφυλλα, αυτό που είδαμε μετά από λίγα χρόνια είναι ότι, αν και ήταν πράγματι τραυματικό για κάποιους στην αρχή, είναι ευγνώμονες για τη δική τους προσωπική απελευθέρωση, και για το τι συνέβαλαν στο να μπορούν οι νεότεροι να σταθούν μπροστά στον δικό τους καθρέφτη και στην κοινωνία Ξαφνικά, είσαι μέρος μιας καλύτερης κοινωνίας, φαίνεται σαν να είναι κενά λόγια, αλλά είναι πραγματικότητα» καταλήγει ο López.

Με πληροφορίες από Relevo