Ο Σόλι δεν είχε καθόλου εύκολο ξεκίνημα στη ζωή. Βρέθηκε σε άθλια κατάσταση σε ένα χωράφι, γεμάτος σκουλήκια σε όλο του το σώμα, αλλά διέψευσε όλα τα προγνωστικά και μαζί και την πρόβλεψη ενός κτηνιάτρου που τον εξέτασε και θεώρησε ότι δύσκολα θα τα κατάφερνε. Ανάρρωσε αμέσως, όταν τον φρόντισαν σε ένα καταφύγιο ζώων, έκανε φίλο τον Σταρ, ένα άλλο πρόβατο και οι δυο τους πηδούσαν όπως πηδούν τα χαρούμενα πρόβατα στα χωράφια.

Τι δεν είχε ποτέ προβλέψει η Σόλι ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει μετά τα σκουλήκια; Την ακραία ζέστη στη Μαγιόρκα της Ισπανίας. Κόλλησε μια ασθένεια από τα κουνούπια που πλέον αναπαράγονται πολύ γρήγορα και η υγεία της άρχισε να δέχεται τεράστιο πλήγμα.

«Την ημέρα που πέθανε, ο ήλιος έκαιγε. Είχαμε 40 βαθμούς και θυμάμαι τη Σόλι να πνίγεται με τη γλώσσα της», λέει στον Guardian η Νικόλ Έντεν, διευθύντρια στο καταφύγιο Έντεν που περιθάλπει εγκαταλελειμμένα ζώα.

Λίγο αργότερα, έσκαψε με τα χέρια της έναν λάκκο και έβαλε κλαίγοντας μέσα το κουφάρι της Σόλι.

Οι άνθρωποι δεν είναι τα μόνα ζώα που πλήττονται από τις ακραίες θερμοκρασίες. Από τα κουτάβια σκυλιά, των οποίων τα πόδια φρυγανίζουν σε καυτά πεζοδρόμια μέχρι τα κοάλα που δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις πυρκαγιές που εξαπλώνονται γρήγορα, ο κόσμος των ζώων υποφέρει ήδη από τη ρύπανση και την κλιματική κρίση που έχουν φέρει στο προσκήνιο όλο και πιο έντονους καύσωνες.

Κατά κάποιο τρόπο, η κατάσταση στα καταφύγια διάσωσης κατά τη διάρκεια του καύσωνα αντικατοπτρίζει την κατάσταση των νοσοκομείων σε όλο τον κόσμο. Αυτοί που πεθαίνουν πρώτοι είναι συχνά ηλικιωμένοι, άρρωστοι ή νέοι. Η ξηρασία καθιστά δυσκολότερη τη συγκράτηση του νερού. Για τις εγκαταστάσεις που υποχρηματοδοτούνται και βασίζονται σε εθελοντές, οι προσπάθειες διατήρησης χαμηλότερων θερμοκρασιών και δροσιάς κοστίζουν χρήματα. Και τα χρήματα δεν είναι άφθονα.

«Είναι μια συνεχής ανησυχία ότι κάθε φορά που γυρίζουμε την πλάτη μας, τα ζώα κινδυνεύουν από θερμοπληξία», λέει η Έντεν, η οποία έχασε φέτος ένα σκυλί από τη ζέστη, ενώ είναι σίγουρη ότι τα κοτόπουλα και τα ινδικά χοιρίδια έχουν επίσης χαθεί λόγω του καύσωνα. «Όλο αυτό που βιώνουμε μας δημιουργεί ένα μεγάλο αίσθημα ενοχής».

Τα πιο ορατά θύματα μεταξύ των ζώων είναι αυτά που οι άνθρωποι κρατούν ως κατοικίδια ή τα μεγαλώνουν για σφαγή. Όμως η ζημιά φτάνει βαθιά στην άγρια ​​φύση. Η κατάρρευση ενός σταθερού κλίματος είναι ένας από τους πέντε βασικούς μοχλούς της «άνευ προηγουμένου» και «επιταχυνόμενης» απώλειας της άγριας ζωής σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με έκθεση της Διακυβερνητικής Πλατφόρμας Επιστημονικής Πολιτικής για τις Υπηρεσίες Βιοποικιλότητας και Οικοσυστήματος.

Ο Μπεν Τσερτς, ένας πυροσβέστης στη Δυτική Αυστραλία, λέει στον Guardian ότι το να βλέπεις νεκρά και καμένα πλάσματα κατά τη μάχη με τις πυρκαγιές είναι μια σκληρή πραγματικότητα της δουλειάς. Μια πραγματικότητα που πολλαπλασιάζεται.

Σχεδόν 3 δισεκατομμύρια ζώα σκοτώθηκαν ή εκτοπίστηκαν από την καταστροφική περίοδο των δασικών πυρκαγιών της Αυστραλίας το 2019-20, σύμφωνα με έκθεση επιστημόνων που ανατέθηκε από το WWF Australia. Σε μια ξεχωριστή μελέτη για μαρσιποφόρα – καγκουρό, κοάλα, ουάλαμπι και οποσούμ – οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ποσοστά διάσωσης και αποκατάστασης ήταν χαμηλότερα από τα αναμενόμενα.

Σύμφωνα με τον Τσερτς, είναι πολύ σημαντικό να πείσεις τους ανθρώπους ότι το πρόβλημα γίνεται όλο και εντονότερο αλλά και να τους κάνεις να ευαισθητοποιηθούν, αντιλαμβανόμενοι ότι η δική τους κακή συμπεριφορά στη φύση είναι η βασική αιτία που ο πλανήτης και τα ζώα υποφέρουν.

Κάπου εδώ, όμως, έρχεται και κάνει την εμφάνισή του το χάσμα ενσυναίσθησης για κάποια ζώα συγκριτικά με κάποια άλλα, αρκετά δημοφιλή στους ανθρώπους.

Όταν ο Hugo Harrison έγινε επιστήμονας με επίκεντρο τη θαλάσσια ζωή, τον τράβηξε η προοπτική να εξερευνήσει έναν «μαγικό υποβρύχιο κόσμο». Άρχισε να εργάζεται πάνω σε κοράλλια, τα οποία αποτελούνται από τεράστιους αριθμούς μεμονωμένων ζώων που ονομάζονται πολύποδες. Τα κύματα καύσωνα λευκαίνουν τον σκελετό των πολύχρωμων υφάλων τους.

«Έχω δει έναν κόσμο πέρα ​​από την πιο τρελή μου φαντασία ως παιδί», είπε ο Harrison, ο οποίος στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ μελετά πώς τα κοράλλια ανακάμπτουν μετά από καύσωνες. «Και νομίζω ότι η πιο εντυπωσιακή εμπειρία που είχα πρόσφατα ήταν να βλέπω αυτά τα περιβάλλοντα να σιωπούν».

Διαβασε ακομα

Η γη φλέγεται: Καταρρίφθηκε το παγκόσμιο ρεκόρ θερμότητας

Συνέκρινε την κατάδυση σε έναν κοραλλιογενή ύφαλο μετά από έναν θαλάσσιο καύσωνα με το περπάτημα σε ένα τροπικό δάσος μετά από μια πυρκαγιά: «Είναι σαν να βουτάς σε μια πόλη φάντασμα».

Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή διαπίστωσε ότι το 70%-90% των τροπικών κοραλλιών θα σκοτωθεί από μια παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1,5C και «σχεδόν όλα» θα χαθούν στους 2C.

Ο πλανήτης οδεύτει προς τους 2,5C μέχρι το τέλος του αιώνα παρά τις κατά καιρούς δεσμεύσεις των πολιτικών και τη συμφωνία του Παρισίου.

Κατά τον Harrison, μία τέτοια πορεία χωρίς λοξοδρόμηση, θα είναι καταδικαστική για τα κοράλλια, για τον πλανήτη συνολικά.

Και μπορεί εμείς να μην βλέπουμε στην καθημερινότητά μας τι ζημιά προκαλούμε στη φύση, αλλά υπάρχουν άνθρωποι όπως η Eden που μας φωνάζουν πόσο σπαρακτικό είναι να σκάβεις τον τάφο ενός ζώου που το είδος σου «σκότωσε» λόγω αδιαφορίας, αδράνειας ή απλής ανικανότητας.