icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Ο Γάλλος πρόεδρος δεν έκανε δεκτή την παραίτησή και του ζήτησε να παραμείνει «προς το παρόν για την σταθερότητα της χώρας»

Να διατηρήσει στον πρωθυπουργικό θώκο τον Γκαμπριέλ Ατάλ, καθώς δεν έκανε δεκτή την παραίτησή του, αποφάσισε ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν.

Συγκεκριμένα, ο Γάλλος πρόεδρος ζήτησε από τον πρωθυπουργό του να παραμείνει «προς το παρόν για τη σταθερότητα της χώρας», όπως ανακοίνωσε το Μέγαρο των Ηλυσίων.

Υπενθυμίζεται ότι ο Γκαμπριέλ Ατάλ μετέβη στο μεσημέρι της Δευτέρας (08/07) στο γραφείο του Εμανουέλ Μακρόν, προκειμένου να του παραδώσει την παραίτησή του, όπως προανήγγειλε χθες, Κυριακή, βάσει της γαλλικής πολιτικής παράδοσης. Διευκρίνισε πάντως ότι είναι έτοιμος να εξακολουθήσει να ασκεί τα καθήκοντά του για όσο διάστημα χρειασθεί.

Ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας;

Δεν πρόλαβαν τα κοπάσουν οι πανηγυρισμοί στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο, μετά τη νίκη επί της Λεπέν και την πρώτη θέση στις βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας, καθώς γρήγορα εμφανίστηκε ο διχασμός στην τετρακομματική συμμαχία για την ανάδειξη του υποψήφιου πρωθυπουργού.

Όπως είναι γνωστό, στο «Μέτωπο» υπό την ηγεσία του Ζαν Λυκ Μελανσόν, μέσα σε έναν μήνα είχαν συσπειρωθεί η Ανυπότακτη Γαλλία, οι Κομμουνιστές, οι Σοσιαλιστές και οι Οικολόγοι. Πλέον ωστόσο ο καθένας τραβάει, ξανά τον δρόμο του, ενώ όπως αναφέρει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro, πολλά στελέχη του αριστερού συνασπισμού εκφράζουν την έντονη δυσφορία τους για τον Μελανσόν, ο οποίος θεωρητικώς θα μπορούσε να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός.

Απαραίτητη προϋπόθεση ωστόσο, είτε με προφορική, είτε με ψηφοφορία, είναι τα τέσσερα κόμματα να καταλήξουν στο πρόσωπο που θα έχει ευρεία απήχηση, αλλά και το «πράσινο φως» του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν.

Τον δρόμο άνοιξε η πρώην βουλευτής της Ανυπότακτης Γαλλίας Κλεμαντίν Οτάν, ανακοινώνοντας ότι αποχωρεί από το κόμμα του Μελανσόν και καλώντας τους βουλευτές του Νέου Λαϊκού Μετώπου να συνεδριάσουν ώστε να προτείνουν στον Εμανουέλ Μακρόν έναν πρωθυπουργό «που δεν θα είναι ούτε ο Φρανσουά Ολάντ, ούτε ο Ζαν Λυκ Μελανσόν».

Ο πρώτος, ο οποίος εξελέγη βουλευτής του «Λαϊκού Μετώπου» διαβεβαίωσε ότι δεν θα προτείνει τον εαυτό του για πρωθυπουργό, ωστόσο το βράδυ της Κυριακής ζήτησε από τον Μακρόν να ορίσει έναν πρωθυπουργό από το κόμμα του «Ανυπότακτη Γαλλία», εννοώντας τον εαυτό του.

Το Ελιζέ δεν δείχνει πάντως διατεθειμένο να επισπεύσει οποιαδήποτε συζήτηση για το πρόσωπο του επόμενου πρωθυπουργού, ενώ ο Μελανσόν προκαλεί δυσφορία στους κεντρώους, καθώς η παράταξή του έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα από Γάλλους πολιτικούς ότι φλερτάρει με τον «αντισημιτισμό».

«Πρέπει να είμαστε σε θέση να υποβάλουμε υποψηφιότητα για το αξίωμα του πρωθυπουργού εντός της εβδομάδας», δήλωσε, από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Φορ, από την αριστερή συμμαχία, η οποία δεν κατάφερε να διασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία στη γαλλική βουλή (289 έδρες). Κρίνοντας ότι δεν πρέπει να δίνουμε «την αίσθηση ότι δεν είμαστε ικανοί να κυβερνήσουμε», ο Ολιβιέ Φορ διαβεβαίωσε ότι η επιλογή θα γίνει «αυτή την εβδομάδα», «είτε με συναίνεση, είτε θα υπάρξει αναγκαστικά ψηφοφορία» μεταξύ των διαφορετικών σχηματισμών του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου.

Ποιοι θέλουν τον Μελανσόν

Την ίδια ώρα, η βουλευτής από το κόμμα του Μελανσόν, Ματίλντ Πανό, υποστήριξε ότι η αριστερή συμμαχία θα προτείνει «έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση αυτή την εβδομάδα».

Σε δηλώσεις της στο δίκτυο RTL, η Πανό έσπευσε να υπερασπιστεί τον επικεφαλής του κόμματός της, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν είναι αυτός που δίδαξε στην αριστερά ότι θα μπορούσε να κερδίσει ξανά»…Δεν τον μισούν οι περισσότεροι, πηγαίνετε σε λαϊκές πόλεις».

Αντίθετα, η δημοφιλής γραμματέας των Οικολόγων Μαρίν Τοντελιέ, τάχθηκε κατά της υποψηφιότητας Μελανσόν στο αξίωμα του πρωθυπουργού. «Ο πρωθυπουργός πρέπει να προέρχεται από τις τάξεις του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Δεν έχουμε απόλυτη πλειοψηφία, οι μακρονιστές όπως και η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση έχουν ακόμη λιγότερες έδρες. Σε θεσμικό πλαίσιο, ο Εμανουέλ Μακρόν θα πρέπει σήμερα να καλέσει επισήμως το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο και να ανακοινώσει το όνομα του νέου πρωθυπουργού», είπε.

Αξίζει να σημειωθεί πως σε άρθρο του το Politico, μετά την αναπάντεχη νίκη στις εκλογές του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου που έπιασε στον ύπνο τους δημοσκόπους, επισημαίνει ότι οι δύο βασικές δυνάμεις του αριστερού συνασπισμού, η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λυκ Μελανσόν και οι Σοσιαλιστές αναμένεται να διαδραματίσουν βασικό ρόλο στις επικείμενες διαβουλεύσεις, που θα μπορούσαν να αποκλείσουν από την κούρσα για την πρωθυπουργία την επικεφαλής των Πρασίνων, Μαρίν Τοντελιέ παρά την εντυπωσιακή παρουσία της στην προεκλογική καμπάνια.

Για την Ανυπότακτη Γαλλία, η προφανέστερη επιλογή θα ήταν ο ίδιος ο 72χρονος Μελανσόν, αλλά με την προκλητική του στάση σε θέματα που ποικίλουν από την οικονομία μέχρι τον πόλεμο στη Γάζα, αποτελεί «κακό σπυρί», όχι μόνο για τους κεντρώους, αλλά και για πολλούς ακόμα και στο δικό του στρατόπεδο.

Άλλα ονόματα από την Ανυπότακτη Γαλλία που έχουν επίσης ακουστεί είναι εκείνα του συντονιστή του κινήματος, Μανουέλ Μπομπάρ, της επικεφαλής της ΚΟ της στην Εθνοσυνέλευση, Ματίλντ Πανό, της ανερχόμενης βουλευτή Κλεμένς Γκετέ και του Ερίκ Κοκελέρ, προέδρου της επιτροπής Οικονομικών της Εθνοσυνέλευσης.

Οι αντίπαλοι του Μελανσόν

Στους πολέμιους του Μελανσόν, που θα μπορούσαν κάλλιστα να διεκδικήσουν την πρωθυπουργία βρίσκεται ο πρώην δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Φρανσουά Ρουφέν, ο οποίος αποχώρησε από την Ανυπότακτη Γαλλία, καλώντας να σχηματιστεί κυβέρνηση «με ευαισθησία για τους Γάλλους».

Επιπλέον, ακούγεται και το όνομα της Κλεμαντίν Οτέν, πρώην βουλευτή της Ανυπόκτης Γαλλίας, που ασκεί όλο και εντονότερη κριτική στον Μελανσόν, ενώ τον περασμένο μήνα δήλωσε ότι «γνωρίζει» πως περιλαμβάνεται «μεταξύ εκείνων που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν το τιμόνι της νέας κυβέρνησης σε περίπτωση νίκης».

Από το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα που συνετρίβη στις προεδρικές εκλογές του 2022, αλλά έκτοτε ανέκαμψε, με αποκορύφωμα τις ευρωεκλογές, όπου τερμάτισε πρώτο μεταξύ των αριστερών δυνάμεων με ποσοστό σχεδόν 14%, τα ονόματα που «παίζουν», σύμφωνα με το Politico, είναι τρία: ο νυν αρχηγός των Σοσιαλιστών, Ολιβιέ Φορ, ο απερχόμενος αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας τους, ο 48χρονος Μπορίς Βαλό, ενώ ενδέχεται να επιδιώξει ρόλο στις διαπραγματεύσεις και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ, που εξελέγη βουλευτής στην πρώην περιφέρειά του.

Παράλληλα, ένα από τα ονόματα που ακούγονται είναι και εκείνο του Ραφαέλ Γκλικσμάν, συνιδρυτή του κεντροαριστερού κόμματος Place Publique, που συνεργάστηκε με τους Σοσιαλιστές στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Μετά την επιτυχημένη εκστρατεία του, ο Γκλικσμάν εντάχθηκε στον αριστερό συνασπισμό ενόψει των βουλευτικών, ενώ θεωρείται πολιτικός με τον οποίο μπορεί να συνεργαστεί το κέντρο, αφού είναι φιλοευρωπαίος κι έχει απορρίψει τα πιο σκληροπυρηνικά σημεία της ρητορικής του Μελανσόν.

«Η πολιτική κουλτούρα πρέπει να αλλάξει», δήλωσε στη γαλλική κρατική τηλεόραση. «Πρέπει να ενεργήσουμε ως ενήλικες τώρα. Το κοινοβούλιο είναι διαιρεμένο», πρόσθεσε χωρίς όμως να απαντήσει άμεσα στην ερώτηση αν θα είναι υποψήφιος για τον πρωθυπουργικό θώκο. Το Politico «βλέπει», πάντως, και ως λύση την επιλογή ενός προσώπου εκτός πολιτικής σκηνής, ώστε να κατευναστούν οι διαφωνίες που θα προκύψουν στην Αριστερά.

Ο σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής Γκλουκσμάν έθεσε αυτή την επιλογή επί τάπητος τον περασμένο μήνα, προτείνοντας τον Λοράν Μπερζέ, πρώην ηγέτη του ρεφορμιστικού συνδικάτου CFDT. Ο Μπερζέ έχει ισχυρά πλεονεκτήματα: την ευρεία απήχηση στην αριστερά, αλλά και την ικανότητα να γεφυρώνει χάσματα.

Τα σενάρια για την επόμενη μέρα

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), μια συμμαχία Αριστεράς και πράσινων, στην οποία κυριαρχεί η ριζοσπαστική αριστερή Ανυπότακτη Γαλλία (LFI) του Ζαν Λυκ Μελανσόν, αναδείχθηκε ο νικητής-έκπληξη των πρόωρων εκλογών της Γαλλίας, με 182 βουλευτές στη Συνέλευση των 577 εδρών.

Ο κεντρώος συνασπισμός «Μαζί» του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν θα έχει 163 βουλευτές, ενώ ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός (RN) της Μαρίν Λε Πεν και οι σύμμαχοί του, που την περασμένη εβδομάδα επεδίωκαν την πλειοψηφία, έχουν 143 βουλευτές.

Αν και ο νικητής αποτέλεσε έκπληξη, το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο: Ένα κοινοβούλιο με αδιέξοδο από τρία αντίπαλα μπλοκ με εξαιρετικά διαφορετικές πλατφόρμες και χωρίς παράδοση συνεργασίας – και, σύμφωνα με τους όρους του γαλλικού Συντάγματος, δεν θα διεξαχθούν νέες εκλογές για ένα χρόνο.

Με τον Μακρόν να έχει υποσχεθεί να μην παραιτηθεί μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2027, τι είναι πιθανό να συμβεί στη συνέχεια;

Θα μπορούσε το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο να ελπίζει ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση;

Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, η συμμαχία του NFP του LFI, του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), των Πρασίνων και των Κομμουνιστών, θα είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο Κοινοβούλιο, αλλά απέχει ακόμη πολύ από τις 289 έδρες που απαιτούνται για την απόλυτη πλειοψηφία.

Ο Μελανσόν απαίτησε την Κυριακή (07/07) από τον Μακρόν να διορίσει πρωθυπουργό από τη Συμμαχία και να εφαρμόσει το σύνολο του προγράμματος του NFP. Άλλοι, μεταξύ άλλων και από τον συνασπισμό του, δήλωσαν ότι χωρίς πλειοψηφία το αριστερό μπλοκ θα αναγκαστεί να κάνει διαπραγματεύσεις.

Το Σύνταγμα της Γαλλίας επιτρέπει στον πρόεδρο να επιλέγει όποιον θέλει ως πρωθυπουργό. Στην πράξη, επειδή το κοινοβούλιο μπορεί να επιβάλει την παραίτηση της κυβέρνησης, ο αρχηγός του κράτους επιλέγει πάντοτε κάποιον που θα είναι αποδεκτός από τη Συνέλευση.

Κανονικά αυτός θα ήταν κάποιος από το μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό μπλοκ – αλλά ο διορισμός ενός ριζοσπάστη αριστερού πρωθυπουργού θα εγκυμονούσε τον κίνδυνο επανειλημμένων ψήφων δυσπιστίας που θα υποστηρίζονταν όχι μόνο από την κεντροδεξιά και την ακροδεξιά, αλλά ενδεχομένως και από το στρατόπεδο του προέδρου.

Μπορεί να σχηματιστεί κυβερνητικός συνασπισμός;

Σε αντίθεση με πολλές χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, η Γαλλία δεν έχει εμπειρία από ευρείς συνασπισμούς από τις χαοτικές ημέρες της Τέταρτης Δημοκρατίας, αλλά αρκετές προσωπικότητες από την αριστερά και το κέντρο έχουν προηγουμένως προτείνει ότι θα μπορούσε να αποτελέσει λύση σε ένα κοινοβούλιο με αδιέξοδο.

Ο πρώην πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ, ο μακροχρόνιος σύμμαχος του Μακρόν Φρανσουά Μπαϊρού και η επικεφαλής των Πρασίνων Μαρίν Τοντελιέ ήταν μεταξύ εκείνων που δήλωσαν την περασμένη εβδομάδα ότι ένας συνασπισμός -κατά του Εθνικού Συναγερμού- από τη μετριοπαθή αριστερά έως την κεντροδεξιά, θα μπορούσε να ενωθεί γύρω από ένα βασικό νομοθετικό πρόγραμμα.

Την Κυριακή (07/07), αρκετοί είπαν ότι κάτι παρόμοιο θα χρειαζόταν και τώρα. «Βρισκόμαστε σε μια διαιρεμένη συνέλευση- πρέπει να συμπεριφερθούμε σαν ενήλικες», δήλωσε ο Ραφαέλ Γκλακσμάν, ο οποίος ηγήθηκε της σοσιαλιστικής λίστας στις ευρωεκλογές. «Το Κοινοβούλιο πρέπει να είναι η καρδιά της εξουσίας στη Γαλλία».

Κανείς δεν είχε κερδίσει, σημείωσε ο Μπαϊρού, προσθέτοντας ότι οι ημέρες της απόλυτης πλειοψηφίας έχουν περάσει και ότι θα πρέπει όλοι να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ο ηγέτης των Σοσιαλιστών, Ολιβιέ Φορέ, δήλωσε ότι η ψηφοφορία πρέπει να ανοίξει το δρόμο για μια πραγματική επανίδρυση.

Πολλά θα εξαρτηθούν από την προθυμία της Ανυπότακτης Γαλλίας να συμβιβαστεί – και από την αντίδραση της μετριοπαθούς αριστεράς αν το κόμμα του Μελανσόν αρνηθεί να παίξει μπάλα. Το κόμμα της σκληρής αριστεράς έχει δηλώσει εδώ και καιρό ότι θα μπει στην κυβέρνηση μόνο για να εφαρμόσει τις δικές του πολιτικές και κανενός άλλου.

Πολλοί από τους κεντρώους του Μακρόν, εν τω μεταξύ, δήλωσαν ότι δεν θα συνάψουν συμμαχία με το LFI. Οι πρώτες εκτιμήσεις έδειχναν ότι είναι πιθανό μια συμμαχία μεταξύ των δυνάμεων του Μακρόν, των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων και μερικών άλλων να μπορούσε να συγκεντρώσει μια ισχνή πλειοψηφία.

Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι ένας κυρίαρχος συνασπισμός, αν και κατ’ αρχήν είναι εφικτός, θα ήταν δύσκολο να δημιουργηθεί, δεδομένων των διαφορετικών θέσεων των κομμάτων σε θέματα όπως η φορολογία, οι συντάξεις και οι πράσινες επενδύσεις. Θα μπορούσε επίσης να είναι ευάλωτος σε προτάσεις μομφής που υποστηρίζονται τόσο από την Ανυπότακτη Γαλλία όσο και από τον Εθνικό συναγερμό.

«Είναι μια ωραία ιδέα στα χαρτιά, αλλά υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ του τι είναι εφικτό και του τι είναι πραγματικά εφικτό», δήλωσε ο Μπερτράν Ματιέ, ειδικός σε θέματα συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι. «Και το πρόγραμμά του θα μπορούσε να προβλέπει μόνο το ελάχιστο».

Συμμαχίες ad hoc, μια τεχνοκρατική κυβέρνηση: Τι άλλο είναι εφικτό;

Αντί να επιχειρήσει να συγκροτήσει μια επίσημη κυβέρνηση συνασπισμού, ο απερχόμενος πρωθυπουργός, Γκαμπριέλ Αττάλ, πρότεινε την περασμένη εβδομάδα ότι τα κυρίαρχα κόμματα θα μπορούσαν να σχηματίσουν διάφορες ad hoc συμμαχίες για την ψήφιση μεμονωμένων νομοθετημάτων.

Ο Μακρόν έχει δοκιμάσει αυτή τη στρατηγική από τότε που έχασε την πλειοψηφία του το 2022, αλλά με περιορισμένη επιτυχία, καθώς χρειάστηκε να καταφύγει πολλές φορές σε ειδικές συνταγματικές εξουσίες, όπως το αντιδημοφιλές άρθρο 49.3, για να προωθήσει τη νομοθεσία χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία.

Ο πρόεδρος θα μπορούσε επίσης να εξετάσει το ενδεχόμενο να διορίσει μια τεχνοκρατική κυβέρνηση, όπως αυτή που είναι γνωστή σε χώρες όπως η Ιταλία, αποτελούμενη από εμπειρογνώμονες όπως οικονομολόγους, ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους, ακαδημαϊκούς, διπλωμάτες και επιχειρηματίες ή συνδικαλιστές.

Η Γαλλία δεν έχει εμπειρία από τέτοιες κυβερνήσεις. Ο Ζαν-Φιλίπ Ντεροζιέ, συνταγματολόγος στο Πανεπιστήμιο της Λιλ, δήλωσε ότι δεν υπάρχει ούτε «θεσμικός ορισμός» τους, οπότε θα πρόκειται για μια κανονική κυβέρνηση, ελεύθερη να ενεργεί όπως επιθυμεί – αρκεί να έχει την υποστήριξη του κοινοβουλίου.

Τέλος, ο Μακρόν θα μπορούσε να ζητήσει από τον Αττάλ – ο οποίος την Κυριακή δήλωσε ότι θα υποβάλει την παραίτησή του – να παραμείνει επικεφαλής κάποιας μορφής υπηρεσιακής κυβέρνησης.

Ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες όλων αυτών;

Ό,τι κι αν συμφωνηθεί (ή όχι), φαίνεται πιθανό ότι η Γαλλία οδεύει προς μια μακρά περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας και αστάθειας, η οποία ενδεχομένως να χαρακτηρίζεται στην καλύτερη περίπτωση από ελάχιστη νομοθετική πρόοδο και στη χειρότερη από κοινοβουλευτικό αδιέξοδο.

Ο Ντομινίκ Ρενιέ, πολιτικός επιστήμονας, δήλωσε ότι μια κυβέρνηση με περιορισμένες δυνατότητες μπορεί να μην είναι κακό πράγμα, παρουσιάζοντάς την ως μια κυβέρνηση επανόρθωσης που μπορεί να σταθεροποιήσει το πλοίο και να προσπαθήσει να διορθώσει ό,τι δεν λειτουργεί για έναν πληθυσμό που έχει κουραστεί από τις πολιτικές αναταραχές.

Αλλά άλλοι προειδοποίησαν ότι το ακροδεξιό RN και ίσως το LFI του Μελανσόν θα παρουσιάσουν τις όποιες προσωρινές λύσεις ως συνωμοσία των πολιτικών ελίτ για να τους στερήσουν την εξουσία, οδηγώντας σε μια ακόμη πιο καταστροφική προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του 2027.

Ο Μακρόν έχει μέχρι στιγμής αποκλείσει το ενδεχόμενο να παραιτηθεί πριν από αυτή την ημερομηνία – αλλά αυτό μπορεί να γίνει πιο πιθανό αν επικρατήσει πλήρης παράλυση.

Η Γαλλία σήμερα έχει απορρίψει την κυριαρχία της ακροδεξιάς, δήλωσε ο Μουτζαμπά Ραχμάν της εταιρείας συμβούλων Eurasia Group. Αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν αδιέξοδο και παράλυση, ακόμη και αν η Αριστερά έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες, ενώ η ακροδεξιά έχει υποστεί σοβαρή υποχώρηση.

Με πληροφορίες από Guardian

Tags

Related

Κυβέρνηση Αριστεράς, τεχνοκρατών ή «γερμανικού συνασπισμού» στη Γαλλία;

Μπερδεμένη ακροδεξιά υποψήφια της Λεπέν λέει σε όλους ότι έχει οδοντίατρο μουσουλμάνο και οφθαλμίατρο Εβραίο

Η Λεπέν ανεβαίνει και η Ακροδεξιά απειλεί περισσότερο από ποτέ τη Γαλλία

Εκλογές – Γαλλία: Η ακροδεξιά Λεπέν διατηρεί ευρύ προβάδισμα και ο τρίτος Μακρόν μιλά για εμφύλιο