«Τα παιδιά εμφανίζουν πολλά συμπτώματα», λέει ο Ιμπραήμ, περιγράφοντας πώς το τραύμα εκδηλώνεται καθημερινά στα παιδιά στη Γάζα. «Είναι τόσο προσκολλημένα στους γονείς τους που δεν θέλουν να φύγουν από το μέρος όπου βρίσκονται – όπως μια σκηνή. Έχουν σοβαρό άγχος και φόβο. Πηγαίνουν συνέχεια στην τουαλέτα – εμφανίζουν ακούσια ούρηση.

«Δεν θέλουν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες. Δεν μπορούν να κοιμηθούν, δυσκολεύονται να φάνε. Μερικές φορές η κατάσταση μπορεί να φτάσει στο σημείο που ένα παιδί γίνεται κατατονικό. Δεν μπορεί να μιλήσει. Δεν μπορεί να συνδεθεί με τα μέλη της οικογένειάς του λόγω του σοβαρού τραύματος. Κάποια παιδιά γίνονται πολύ θυμωμένα, αμυντικά, επιθετικά. Άλλα αντιμετωπίζουν προβλήματα ομιλίας – δεν μπορούν να μιλήσουν, τραυλίζουν».

Διαβασε ακομα

Πώς το Facebook σχεδόν εξαφάνισε τις ειδήσεις από Γάζα και Δυτική Όχθη

Ο Ιμπραήμ και οι συνάδελφοί του, εργαζόμενοι στην πρώτη γραμμή για την προστασία των παιδιών, βλέπουν αυτά τα συμπτώματα καθημερινά στους προσφυγικούς καταυλισμούς και στις πόλεις, μέσω της δουλειάς τους για την οργάνωση War Child, η οποία προσφέρει υπηρεσίες ψυχικής υγείας και εκπαιδευτική βοήθεια στα παιδιά της Γάζας.

Υπάρχουν παιδιά όπως ένα αγόρι που είδε πρόσφατα ο Μοχάμεντ, υπεύθυνος έκτακτης ανάγκης. Το αγόρι, το οποίο είχε εντοπιστεί ως σοβαρά τραυματισμένο ψυχολογικά, λάμβανε εξειδικευμένη συμβουλευτική σε μια γωνιά ενός πολυπληθούς καταφυγίου όπου διέμεναν 3.000 άνθρωποι. «Μπορεί να επικοινωνεί μόνο με τα σχέδιά του. Είναι μουγγό. Δεν έχει τη δυνατότητα να μιλήσει λόγω του πανικού από τον πόλεμο. Είναι έξι ετών», λέει ο Μοχάμεντ μέσω βιντεοκλήσης από τη Γάζα, με τη βοήθεια διερμηνέα. «Είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε να το φανταστεί».

Υπάρχουν επίσης παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους από βομβαρδισμούς, ενώ κάποια έχουν τραυματιστεί σοβαρά, χάνοντας ακόμη και μέλη του σώματός τους. Σύμφωνα με τη UNICEF, 17.000 παιδιά είναι τώρα ασυνόδευτα και χωρισμένα από τις οικογένειές τους στη Γάζα, ευάλωτα σε πολλαπλές απειλές, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης.

Ο Ιμπραήμ λέει: «Δεν περνάει μέρα που να μην συναντήσω ένα ή δύο παιδιά που έχουν μείνει ορφανά ή που έχουν χωριστεί από τις οικογένειές τους. Πρόσφατα, συνάντησα τρία παιδιά. Τα βρήκαμε στον δρόμο στις 1 τα ξημερώματα. Μέσα σε πόλεμο! Με όλους τους κινδύνους γύρω τους, όλες τις απειλές. Ακόμα και από τα αδέσποτα σκυλιά στους δρόμους». Το μεγαλύτερο ήταν 10 ετών και το μικρότερο ένα κορίτσι έξι ετών με αναπηρία. Η αναζήτηση για τις οικογένειές τους συνεχίζεται.

Διαβασε ακομα

Η φρίκη σε αριθμούς: Το 96% των παιδιών στη Γάζα θεωρεί ότι ο θάνατoς πλησιάζει, ένα στα δύο εύχεται να πεθάνει

Η War Child παρέχει επείγουσα ψυχοκοινωνική υποστήριξη με διάφορες μορφές. Φέρνει τα παιδιά μαζί στους προσφυγικούς καταυλισμούς με έναν εκπαιδευμένο συντονιστή για να παίξουν παιχνίδια, να κάνουν τέχνη, να τραγουδήσουν τραγούδια και να συμμετάσχουν σε ομαδικές δραστηριότητες που μειώνουν το άγχος. Διοργανώνει συνεδρίες για τους φροντιστές, κυρίως μητέρες, ώστε να υποστηρίξουν τα παιδιά τους. Παιδιά που εντοπίζονται με σύνθετα τραύματα παραπέμπονται για πιο εξειδικευμένη βοήθεια σε κάθε σημείο.

Η οργάνωση δημιουργεί προσωρινούς χώρους μάθησης, παρέχοντας δεξιότητες διδασκαλίας σε κρίση για όσους διδάσκουν άτυπα, όπου δεν υπάρχουν πλέον σχολεία, και προσφέρει εκπαιδευτικά κιτ με πίνακες, στυλό, μολύβια και ηχεία. Η προμήθεια γραφικής ύλης και εκπαιδευτικών υλικών είναι δύσκολη και ακριβή.

Με πληροφορίες από Guardian