«Οι ζωές μας έχουν καταστραφεί», λέει ο Marco. Είναι ένα από τα θύματα του Kentler Project, το οποίο παραχωρούσε άστεγα παιδιά σε παιδόφιλους άνδρες επί δεκαετίες. Ο Marco είναι τώρα 40 ετών, αλλά από την ηλικία των 9 ετών βρέθηκε στο έλεος ενός παιδόφιλου ανάδοχου πατέρα, ο οποίος τον κακοποιούσε σεξουαλικά επί σειρά ετών.

Το πιο συγκλονιστικό στην ιστορία του Marco είναι ότι οι αρχές του Βερολίνου ήταν υποτίθεται υπεύθυνες για την ευημερία του παιδιού και προφανώς έκαναν τα στραβά μάτια, αγνοώντας τα στοιχεία της κακοποίησης που υπέστη ή, ακόμα χειρότερα, αποδέχτηκαν σιωπηρά αυτό που συνέβαινε.

«Δεν μπορείς ποτέ να το ξεπεράσεις πραγματικά», προσθέτει ο Sven, ο οποίος εστάλη να ζήσει με τον ίδιο θετό πατέρα, τον Fritz H, έναν άνδρα με ποινικό μητρώο.

Η βία και η κακοποίηση που υπέστησαν έχουν αφήσει στον Sven και τον Marco ένα βαθύ τραύμα. Και οι δύο αγωνίστηκαν στη μετέπειτα ζωή τους. Και οι δύο εξαρτώνται από τα κρατικά επιδόματα πρόνοιας.

Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα τους. Έναν αγώνα για να δουν τους υπεύθυνους να οδηγούνται επιτέλους στη Δικαιοσύνη για όλα τα δεινά που υπέστησαν. Αυτό δεν θα περιλαμβάνει, ωστόσο, τον Fritz H. Ο πρώην ανάδοχος πατέρας πέθανε το 2015.

Μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Χίλντεσχαϊμ δημοσίευσε μια έκθεση με αποδέκτη το υπουργείο Παιδείας, Νεολαίας και Οικογένειας του Βερολίνου. Πρόκειται για το ίδιο τμήμα που ήταν υπεύθυνο για την προστασία του Marco και του Sven.

Οι ερευνητές είχαν πρόσβαση σε αρχεία που αφορούσαν την ανάδοχη οικογένεια του Fritz H. Εκεί είχαν τοποθετηθεί ο Marco, ο Sven και άλλα οκτώ αγόρια και άλλοι νέοι κατά τα έτη 1973-2003. Οι νέοι τέθηκαν υπό τη φροντίδα του Fritz H. από τις υπηρεσίες πρόνοιας νέων του Βερολίνου.

Κακοποίηση μεταμφιεσμένη σε σεξουαλική απελευθέρωση

Στη Γερμανία της δεκαετίας του 1960, κάποιοι κύκλοι θεωρούσαν το σεξ με παιδιά όχι ταμπού αλλά προοδευτικό.

Μια βασική φιγούρα πίσω από αυτή τη σκέψη ήταν ο καθηγητής ψυχολογίας Helmut Kentler με έδρα το Βερολίνο. Σήμερα, είναι σαφές ότι δεν έκανε τίποτε λιγότερο από το παρέχει παιδιά σε παιδόφιλους. Αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, θεωρούνταν ευρέως ως οραματιστής και ένας από τους σημαντικότερους σεξολόγους της Γερμανίας.

Τα βιβλία του για την εκπαίδευση ήταν ευπώλητα και θεωρούνταν ένας δημοφιλής σχολιαστής στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η θεωρία του για τη «σεξουαλική αγωγή που χειραφετεί» βασιζόταν στην παραδοχή ότι τα παιδιά είναι επίσης σεξουαλικά όντα που έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τη σεξουαλικότητά τους.

Η απελευθέρωση της σεξουαλικότητας των παιδιών από τα αυστηρά ηθικά πλαίσια θα βοηθούσε στην απελευθέρωση ενεργειών που με τη σειρά τους θα οδηγούσαν στην πολιτική διαμαρτυρία και στον πραγματικό εκδημοκρατισμό της γερμανικής κοινωνίας, που ο Kentler πίστευε ότι ήταν απαραίτητος.

Εξέγερση ενάντια στις ξεπερασμένες ηθικές αξίες

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, μια νέα νεαρή γενιά Γερμανών άρχισε να αναρωτιέται τι ακριβώς είχαν κάνει οι γονείς και οι παππούδες τους κατά τη διάρκεια του ναζιστικού Τρίτου Ράιχ.

Όλες οι παραδοσιακές και αυταρχικές ηθικές αξίες τέθηκαν υπό αμφισβήτηση. Την ουτοπία μιας ελεύθερης και αδέσμευτης κοινωνίας συμμερίζονταν πολλοί. Μέσα σε αυτή την ισχυρή διάθεση για κοινωνική απελευθέρωση, αυτό που πριν θεωρούνται αδιανόητο είχε πλέον γίνει εφικτό: ήταν ξαφνικά αποδεκτό, όπως φάνηκε, για τους παιδόφιλους να ικανοποιούν την αρρωστημένη σεξουαλικότητά τους πάνω σε μικρά παιδιά.

Μεταξύ εκείνων που ήθελαν να συμβιβαστούν με τη σκοτεινή κληρονομιά όλων όσων αντιπροσώπευε το 1968 είναι το περιβαλλοντικό κόμμα των Πρασίνων της Γερμανίας. Στα πρώτα τους βήματα πριν από 40 χρόνια, σκέφτηκαν ακόμη και να υποστηρίξουν την κατάργηση της παραγράφου 176 του γερμανικού ποινικού κώδικα, η οποία ποινικοποιούσε τη σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά κάτω των 14 ετών.

Διαβασε ακομα

Το γράμμα των αδελφών Μενέντεζ που ισχυρίζονται ότι αποδεικνύει την κακοποίηση από τον πατέρα τους

Πέντε χρόνια αργότερα, οι Πράσινοι στο δυτικό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας συμφώνησαν ακόμη και να πιέσουν για τη νομιμοποίηση του σεξ μεταξύ ενηλίκων και παιδιών, αρκεί να είναι «συναινετικό».

Η κακοποίηση ήταν επίσης συστηματική σε ένα από τα πιο «προοδευτικά» σχολεία της Δυτικής Γερμανίας: το οικοτροφείο Odenwald στο νοτιοδυτικό κρατίδιο της Έσσης. Μέχρι και 900 μαθητές έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στις τρεις δεκαετίες από το 1966 έως το 1989.

Υπάρχει σύνδεση μεταξύ του Odenwaldschule και του σχεδίου Kentler: Και στις δύο περιπτώσεις, ήταν οι υπηρεσίες πρόνοιας νέων του Βερολίνου που είχαν στείλει τα υποτιθέμενα «δύσκολα αγόρια» σε ένα μέρος όπου θα υφίσταντο συστηματική κακοποίηση.

Η έκθεση του Πανεπιστημίου του Χίλντεσχαϊμ δεν μπόρεσε να βρει ακριβώς πόσοι νέοι εκτέθηκαν σε παιδόφιλους ανάδοχους πατέρες στο Βερολίνο και τη Δυτική Γερμανία.

Οι παιδόφιλοι «φροντιστές»

Σε επίσημη έκθεση του 1988, ο Kentler έδωσε λεπτομερή περιγραφή του τρόπου με τον οποίο λειτούργησε το «πείραμά» του. Ξεκινώντας το 1969, άστεγα αγόρια παραδίδονταν σε παιδεραστές «κηδεμόνες» με σκοπό -όπως ήθελε το δόλιο σύστημα- το αμοιβαίο τους «όφελος». Ο Kentler σχολίαζε με υπερηφάνεια πώς «κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη των υπεύθυνων υπαλλήλων των τοπικών αρχών».

Αλλά τα ευάλωτα αγόρια δεν παραδόθηκαν απλώς σε «παιδόφιλους φροντιστές». Η έκθεση του Χίλντεσχαϊμ είναι σαφής: «Τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι στιγμής δείχνουν ότι οι φροντιστές ήταν, στην πραγματικότητα, άνδρες που ζούσαν μόνοι τους, συχνά ισχυροί και με επιρροή, και προέρχονταν από την ακαδημαϊκή ζωή, ερευνητικούς οργανισμούς και άλλα εκπαιδευτικά πλαίσια».

Διαβασε ακομα

Κακοποίηση ανηλίκων: 20.000 περιστατικά κάθε χρόνο στην Ελλάδα – Πάνω από 100 παιδιά πεθαίνουν και πάνω από 100 μένουν ανάπηρα

Η έκθεση επισημαίνει αυτό που περιγράφεται ως «δίκτυο», το οποίο περιελάμβανε τα πάντα, από ακαδημαϊκές εγκαταστάσεις μέχρι κρατικές υπηρεσίες πρόνοιας. Υπό την επιρροή του Helmut Kentler, οι παιδοφιλικές τάσεις έγιναν ανεκτές και βρήκαν υπερασπιστή. Ούτε αυτός θα οδηγηθεί ποτέ ενώπιον της δικαιοσύνης, καθώς ο Kentler πέθανε το 2008.

Σήμερα, η Sandra Scheeres είναι γερουσιαστής του Βερολίνου και είναι υπεύθυνη για την υπόθεση Kentler. Έχει εκφράσει ευθέως τη συμπάθειά της για τα θύματα και την καταδίκη των εγκλημάτων που χαρακτηρίζει «αδιανόητα». Αν και έχει γίνει παραγραφή των εγκλημάτων, η Scheeres έχει υποσχεθεί οικονομική αποζημίωση για όλα τα δεινά.

Για τον Marco και τον Sven, όλα αυτά είναι πολύ λίγα και πολύ αργά. Εξάλλου, όπως λένε, ένας άνθρωπος που είναι ύποπτος για συμμετοχή στο σύστημα κακοποίησης – ο πρώην επικεφαλής ενός γραφείου πρόνοιας για νέους, είναι ακόμα ζωντανός. Μέχρι στιγμής, όμως, δεν έχει γίνει καμία έρευνα. Όπως το θέτει ο Marco: «Δεν ήθελαν να κατονομάσουν κανέναν. Και πέτυχαν τον στόχο τους. Υπερασπίστηκαν το σύστημα».

Με πληροφορίες από Deutsche Welle