Χαρακτηρίστηκε ως η «δίκη του αιώνα». Και παρ’ ότι ίσως να έχουν υπάρξει κι άλλες με τον ίδιο χαρακτηρισμό, κέντρισε το ενδιαφέρον όλων όσοι την παρακολούθησαν έστω και εξ αποστάσεως. Οι αποκαλύψεις ανατριχιαστικές.

Αδιανόητο το πώς ένας άνδρας όχι μόνο βίαζε ο ίδιος την σύζυγό του, αλλά τη νάρκωνε για να τη βιάσουν άγνωστοι, επί μία 10ετία. Μια συνεχής αφήγηση ανατριχιαστικών πράξεων στο δικαστήριο και στο επίκεντρο, εκτός από τη Ζιζέλ Πελικό, ακόμα μια γυναίκα. Η Μπεατρίς Ζαβαρό έγινε γνωστή στην κοινή γνώμη ως «δικηγόρος του διαβόλου» καθώς ήταν αυτή που ανέλαβε την υπεράσπιση του Ντομινίκ Πελικό.

Μικροκαμωμένη με ύψος 145 εκατοστά και ποτέ χωρίς τα γυαλιά με τον βυσσινί σκελετό, η Ζαβαρό έγινε ένας από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες της δίκης. Είναι δικηγόρος από το 1996 και έχει μεγάλο ιστορικό υπεράσπισης εγκληματιών. Είναι επίσης γνωστή για την εκπροσώπηση της Christine Deviers-Joncour, η οποία καταδικάστηκε το 2003 σε 18 μήνες σε μια δίκη για ατασθαλίες που αφορούσαν την πετρελαϊκή εταιρεία Elf-Aquitaine. Όμως η υπόθεση Pelicot υπήρξε μια προσωπική, σκληρή και εξαντλητική πρόκληση.

Διαβασε ακομα

Η Ζιζέλ Πελικό έβγαλε τα γυαλιά και νίκησε τους βιαστές της για όλα τα θύματα

«Έχω την αίσθηση ότι την έχω ξεπεράσει», δήλωσε στην El Pais η Ζαβαρό, για την οποία έγινε πολύς λόγος στη Γαλλία, όπως γίνεται σε κάθε χώρα όταν ένας δικηγόρος αποφασίζει να αναλάβει εγκληματία που έχει γίνει μισητός στην κοινή γνώμη.

«Ποτέ δεν δίστασα να τον υπερασπιστώ, ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Είμαι δικηγόρος και έχει το δικαίωμα στην υπεράσπιση» εξηγεί η ίδια.

Η Ζαβαρό συστήθηκε στον Πελικότ από έναν συγκρατούμενό του στο προαύλιο της φυλακής Baumettes. Γνωρίζοντας καλά τις πιθανές επιπτώσεις, δεν δίστασε να αναλάβει την υπόθεση. Ήθελε όμως πρώτα να κατανοήσει ο Πελικότ τη θέση τους, όπως εξήγησε στην εφημερίδα Le Monde.

«Θα είμαστε εσύ και εγώ εναντίον όλου του κόσμου» τον προειδοποίησε γνωρίζοντας ότι εκτός από τον κόσμο, θα της έκαναν τη ζωή δύσκολη και οι συνάδελφοί της.

Διαβασε ακομα

Η δίκη για την Πελικό τελείωσε. Η βία κατά των γυναικών όχι

Η κριτική που της ασκήθηκε ήταν πολύ έντονη από την πρώτη στιγμή. Αυτό που της καταλόγισαν ήταν ότι «δεν μπορεί να είσαι γυναίκα και να τον υπερασπίζεσαι».

Το ζήτημα δεν ήταν ίσως τόσο θέμα ηθικής όσο στρατηγικής. Η Ζαβαρό προσέγγισε την υπόθεση από την αρχή με την ιδέα ότι κάθε κατηγορούμενος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και έτσι ο πελάτης της δεν μπορούσε να είναι υπεύθυνος για τα εγκλήματα των άλλων 50 ανδρών που βίασαν τη Ζιζέλ Πελικό.

Η στρατηγική της ήταν να μετατρέψει τον Ντομινίκ σε καθρέφτη για την κοινωνία. «Όλοι είμαστε ικανοί να κάνουμε φρικτά πράγματα», λέει στην El Pais.

«Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει ένα άτομο. Το βλέπουμε και με τα παιδιά. Μπορεί να έχουν συμπεριφορές που δεν αντικατοπτρίζουν την προσωπικότητά τους. Θα προσπαθήσω να περάσω το μήνυμα ότι ο άνθρωπος που υπερασπίζομαι δεν είναι τέρας.

Αυτό που έχει κάνει είναι τερατώδες, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και δεν πρόκειται να μειώσω την ευθύνη του. Απλώς λέω ότι είναι δυνατόν να κάνεις κάτι τερατώδες χωρίς να είσαι τέρας».

Η στρατηγική της δεν βοήθησε τελικά τον Πελικό να ακούσει μια ελαφρύτερη τιμωρία. Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή κάθειρξης 20 ετών, τη μέγιστη δυνατή στη Γαλλία για το αδίκημά του.

Η δεύτερη μεγαλύτερη ποινή ήταν τα 15 χρόνια που επιβλήθηκαν στον Romain V., ο οποίος πήγε έξι φορές στο σπίτι του Πελικό για να βιάσει τη Ζιζέλ, παρά το γεγονός ότι ήταν οροθετικός.

Η στρατηγική της «δικηγόρου του διαβόλου» ήταν αδύνατο να κάνει τον Πελικό λιγότερο μισητό στα μάτια της γαλλικής κοινωνίας. Η απόφασή της, πάντως, άνοιξε ξανά τη συζήτηση για το δικαίωμα ακόμα και των χειρότερων εγκληματιών στην υπεράσπιση.