Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου εξελέγη ένας πρωτοφανής αριθμός βουλευτών που προέρχονται από τη σκληροπυρηνική δεξιά και τα ακροδεξιά κόμματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Τα αποτελέσματα προκάλεσαν τέτοιο χάος που ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές στη χώρα του, τον πρώτο γύρο των οποίων κέρδισε ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός.

Στην Ολλανδία σχηματίστηκε αυτή την εβδομάδα κυβέρνηση, αποτελούμενη από ακροδεξιά στελέχη. Στην Ιταλία ηγείται ο πιο δεξιός ηγέτης από την εποχή της διακυβέρνησης του φασίστα ηγέτη, Μπενίτο Μουσολίνι. Αυτές οι εκλογικές νίκες και η προοπτική των λαϊκιστών δεξιών στην εξουσία δεν αποτελούν πλέον έκπληξη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτήν την άνοδο του λαϊκισμού. Αλλά σε γενικές γραμμές, πολλές ευρωπαϊκές χώρες υποφέρουν από υποτονικές οικονομίες, υψηλή μετανάστευση και υψηλότερες τιμές ενέργειας, που οφείλονται εν μέρει στην προσπάθεια για καθαρό μηδενικό ισοζύγιο άνθρακα. Οι λαϊκιστές πολιτικοί κατηγορούν συχνά την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα εθνικά δεινά και προωθούν έναν πιο ευρωσκεπτικιστικό εθνικό λόγο.

Η δεξιά δεν έχει εξασθενίσει

Γιατί, λοιπόν, η Βρετανία, η μόνη χώρα όπου ο ευρωσκεπτικισμός οδήγησε σε δημοψήφισμα για την ένταξη στην ΕΕ, αντιστρατεύεται αυτή την τάση;

News Κιρ Στάρμερ: Ποιος είναι ο Εργατικός νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας

Παρά την τεράστια νίκη των Εργατικών, είναι σαφές από τα αποτελέσματα ότι η βρετανική δεξιά δεν έχει εξασθενίσει. Το Συντηρητικό Κόμμα, παρά τα απογοητευτικά αποτελέσματα, ξεπέρασε τις προβλέψεις των δημοσκοπήσεων, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα κέρδιζε ούτε 100 έδρες – γεγονός που θα αποτελούσε επική καταστροφή.

Ένα άλλο κόμμα που ξεπέρασε τις δημοσκοπικές προσδοκίες είναι το λαϊκιστικό δεξιό κόμμα Reform UK (Μεταρρύθμιση), με επικεφαλής τον μακροχρόνιο εχθρό των Συντηρητικών Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος είναι ίσως πιο γνωστός αυτές τις μέρες για τη φιλία του με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Τα προηγούμενα χρόνια, του πιστώθηκε ότι κατέστησε δυνατό το Brexit μετά από δεκαετίες εκστρατείας κατά της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ. Μετά από οκτώ προσπάθειες, ο Φάρατζ έχει πλέον εκλεγεί βουλευτής.

Μπορεί οι Συντηρητικοί να περιορίστηκαν σε μόλις 121 έδρες και το κόμμα Μεταρρύθμιση να εξασφάλισε μόλις τέσσερις, ωστόσο το συνολικό ποσοστό ψήφων των δύο αυτών κομμάτων μαζί, είναι μεγαλύτερο από αυτό των Εργατικών – που εξασφάλισαν περισσότερες από 400 έδρες.

Αυτό θα έχει αναμφίβολα σημαντικό αντίκτυπο στο τι θα συμβεί στον δεξιό χώρο της βρετανικής πολιτικής. Πριν από τις εκλογές, η ύπαρξη της Μεταρρύθμισης και η πίεση από τον Φάρατζ σε θέματα, όπως η φορολογία και η μετανάστευση, είχαν ήδη αναγκάσει τους Συντηρητικούς να κινηθούν πιο δεξιά.

Ο Φάρατζ εντόπισε ότι η παράτυπη μετανάστευση, ιδίως οι άνθρωποι που διασχίζουν τη Μάγχη με μικρές βάρκες από τη Γαλλία, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα σε μια προεκλογική εκστρατεία. Η αδιάκοπη εκστρατεία του για το θέμα αυτό ανάγκασε τους Συντηρητικούς να εισαγάγουν την εξαιρετικά αμφιλεγόμενη πολιτική της Ρουάντα, σύμφωνα με την οποία οι αιτούντες άσυλο θα στέλνονταν στο εξωτερικό για να εξεταστούν οι αιτήσεις τους.

Το Συντηρητικό Κόμμα πρέπει τώρα να βρει νέο ηγέτη. Η συζήτηση για το ποιος θα αναλάβει τη θέση του Σούνακ, θα επικεντρωθεί κυρίως στο ποιες αξίες θα πρέπει να υιοθετήσει το κόμμα.

Πολλοί Συντηρητικοί θα πιστέψουν ότι με το να κλίνουν προς τα δεξιά μπορούν να κλέψουν τις ψήφους του Φάρατζ. Πολλοί θα πιστεύουν ότι θα πρέπει να γίνει κάποιου είδους συμφωνία με τον Φάρατζ. Άλλοι θα θελήσουν να μην έχουν απολύτως καμία σχέση με έναν άνθρωπο που έχει περάσει δεκαετίες προσπαθώντας να καταστρέψει το Συντηρητικό Κόμμα.

Ανεξάρτητα από αυτό, είναι πιθανό ότι ο Φάρατζ θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκστρατεία για την ηγεσία των Συντηρητικών. Ακόμη και αν δεν είναι ο ίδιος στο κόμμα, ο Φάρατζ ευδοκιμεί ως αουτσάιντερ.

Μπορεί να περάσει πολύ καιρός για να υπάρξει μία συνεκτική και ενωμένη δεξιά. Είναι πιθανόν η διάσπαση της δεξιάς από τον Φάρατζ να βοήθησε στην πραγματικότητα τον Στάρμερ στην πορεία του προς τη μεγάλη νίκη.

Μια περίεργη ιδιορρυθμία της βρετανικής πολιτικής σκηνής είναι ότι το ποσοστό των ψήφων που λαμβάνει ένα κόμμα δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε έδρες. Κάθε έδρα ταξινομείται ξεχωριστά, ενώ νικητής είναι ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους, οι οποίες συχνά είναι λιγότερες από 50%.

Διαβασε ακομα

Με μία συγγνώμη παραιτήθηκε ο Σούνακ μετά την πανωλεθρία στις βρετανικές εκλογές

Την ώρα που η Μεταρρύθμιση κατέγραψε καλές επιδόσεις σε πολλές από τις έδρες που κέρδισαν οι Εργατικοί, η σκληρή δεξιά θα ήταν αδύνατο να αγνοηθεί σε αυτό το Κοινοβούλιο. Μάλιστα θα μπορούσε εύκολα να αυξήσει την επιρροή της.

Η Βρετανία υποφέρει με προβλήματα που ταλανίζουν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αν ο Στάρμερ αποτύχει ως πρωθυπουργός, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η λαϊκή δεξιά να συνεχίσει να αιχμαλωτίζει τη φαντασία των ψηφοφόρων, όπως έχει κάνει αλλού στην Ευρώπη.

Με πληροφορίες από CNN