Με ένα άρθρο καταπέλτη που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Libération, ο Πολ Πρεσιάδο, τρανς άνδρας, συγγραφέας, φιλόσοφος και επιμελητής τέχνης, αποδομεί τη στρατηγική επιλογή του Μακρόν να επιτεθεί στο πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, του συνασπισμού της αριστεράς που δημιουργήθηκε για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, υποστηρίζοντας ότι είναι χειρότερο κι από αυτό της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης.

Αντιμέτωπος με μια δύσκολη εκλογική μάχη, ο Γάλλος πρόεδρος αναζητά νέα επιχειρήματα για να πλήξει τους αντιπάλους του, ακόμα και με τον κίνδυνο να ξεσηκώσει ορισμένους από τους υποστηρικτές του.

Με στόχο να προσελκύσει συντηρητικούς ψηφοφόρους που ανέδειξαν το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν πρώτο στις ευρωεκλογές, ο Γάλλος πρόεδρος συντηρητικοποιεί τη ρητορική του και επιτίθεται στα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας μόνο και μόνο για να κατηγορήσει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο ότι προωθεί «εντελώς τρελά πράγματα, όπως το να πηγαίνεις στο δημαρχείο για να αλλάξεις φύλο».

Σημειώνεται ότι το προεκλογικό πρόγραμμα του μετώπου της Αριστεράς περιλαμβάνει πρόταση προκείμενου να απλοποιηθεί η δικαστική διαδικασία της φυλομετάβασης, ακολουθώντας τους ισχύοντες νόμους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς ακόμη και σήμερα παραμένει χρονοβόρα και γεμάτη διακρίσεις. Αυτήν την πρόταση ο Γάλλος πρόεδρος αποκάλεσε ένα από τα «φρικτά πράγματα» στο πρόγραμμα της «ακραίας αριστεράς».

Ακολουθεί το άρθρο του Πολ Πρεσιάδο, όπως δημοσιεύθηκε στην Libération.

Κύριε Πρόεδρε, η δημοκρατία είναι και θα είναι trans

Εάν η «διεμφυλικότητα» έχει γίνει κεντρικό θέμα στον συντηρητικό λόγο τα τελευταία χρόνια, αυτό συμβαίνει επειδή η εμπειρία της φυλομετάβασης, όπως και η μεταναστευτική εμπειρία, θέτει υπό αμφισβήτηση τον προσδιορισμό της ταυτότητας του σώματος και του φύλου.

News Τελικά ποιος κέρδισε αυτές τις ευρωεκλογές;

Ενώ τα πραγματικά τρανς άτομα ζουν μια κοινωνική, πολιτική και οικονομική ύπαρξη επισφαλή, στερούνται δικαιωμάτων και πολιτικής εκπροσώπησης, ο φασιστικός λαϊκισμός κατασκευάζει την εικόνα ενός «τρανς» ως μεγάλης κοινωνική απειλή. Αυτό επικαλέστηκε ως εκλογικό αντεπιχείρημα ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην 84η επέτειο της Έκκλησης της 18ης Ιουνίου του στρατηγού Ντε Γκολ.

Με την προσβλητική ανακρίβεια κάποιου που αγνοεί τους νόμους για την ταυτότητα φύλου στη χώρα του, ο Μακρόν πλησιάζει μια ομάδα δυνητικών ψηφοφόρων και τους εξηγεί, σε στενό κύκλο και σαν να τους αποκαλύπτει ένα ζοφερό μυστικό στο οποίο έχουν πρόσβαση μόνο τα μέλη της κυβέρνησης, ότι η άκρα αριστερά είναι τέσσερις φορές χειρότερη από την άκρα δεξιά, ενώ έχει στο πρόγραμμά της «πράγματα εντελώς παλαβά, όπως το να αλλάζεις το φύλο σου στο δημαρχείο».

Δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτή η παλαβή δυνατότητα υπάρχει ήδη στο γαλλικό δίκαιο, με τη μόνη διαφορά ότι το αίτημα πρέπει να υποβληθεί ενώπιον ενός διοικητικού δικαστηρίου. Δεν υπάρχουν χειρουργεία στα δημαρχεία. Έχουμε αφήσει πίσω μας την εποχή της σεξουαλικοπολιτικής ιεράς εξέτασης, τα χρόνια που οι δικαστές, αντιμέτωποι με ένα αίτημα αλλαγής του φύλου στη ληξιαρχική πράξη ενός ατόμου, απαιτούσαν από τις τρανς γυναίκες να παρουσιαστούν εντελώς γυμνές, τα χρόνια που μπορούσαν να ζητήσουν την εισαγωγή ενός δακτύλου σε έναν κόλπο για να ελέγξουν αν μια τρανς γυναίκα μπορεί να δεχτεί τη διείσδυση από ένα ετεροφυλόφιλο πέος. Έχουμε αφήσει πίσω μας την εποχή των πορνοκρατών και των χασάπηδων, όταν, για να αλλάξεις την ταυτότητα φύλου σου, έπρεπε να αποδείξεις ότι είχες υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και πλήρη στείρωση. Αυτές οι βάναυσες ψυχιατρικές και ανατομοδικαιικές απαιτήσεις έχουν καταγγελθεί ως πρακτικές που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και έχουν απαλειφθεί από το γαλλικό δίκαιο. Προτίθεστε άραγε να τις επαναφέρετε;

Από το 2016, κύριε Πρόεδρε, και σύμφωνα με το άρθρο 61-5 του νόμου της 18ης Νοεμβρίου, ένα πρόσωπο μπορεί να ζητήσει την αλλαγή της ταυτότητας φύλου στη ληξιαρχική του πράξη αποδεικνύοντας (κάτι που δεν είναι και λίγο) «ότι εμφανίζεται δημόσια ως ανήκον στο διεκδικούμενο φύλο· ότι είναι γνωστό με το διεκδικούμενο φύλο στο οικογενειακό, φιλικό ή επαγγελματικό του περιβάλλον· και ότι έχει ολοκληρώσει την αλλαγή του μικρού του ονόματος προκειμένου να αντιστοιχεί στο διεκδικούμενο φύλο».

Παρ’ όλα αυτά, σε ένα περιβάλλον θεσμικής τρανσφοβίας, αυτή η διοικητική διαδικασία παραμένει χρονοβόρα και γεμάτη διακρίσεις, πολύ συχνά διάσπαρτη με αρνήσεις, κοροϊδίες και προσβολές που θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση του ατόμου που βρίσκεται σε διαδικασία μετάβασης. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, ακολουθώντας τους ισχύοντες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες νόμους, δεν υπερασπίζεται παρά μια διοικητική απλοποίηση αυτής της δικαστικής διαδικασίας, την ίδια που είχατε κι εσείς υποσχεθεί –ο φασισμός ξεκινά πάντα με αμνησία– σε μια συνέντευξή σας στο περιοδικό «Têtu» το 2022. Κύριε Πρόεδρε, μην αγγίζετε τη διεμφυλικότητά μου. Μην αγγίζετε τη δημοκρατία μας.

Περιέργως, το τρανσφοβικό ολίσθημα του Προέδρου συνέβη μια ημέρα πριν εκδικαστεί η μήνυση της Μπριζίτ Μακρόν για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον ενός «μέντιουμ» και μιας «δημοσιογράφου» επειδή διέδωσαν διαδικτυακά ότι είναι «τρανς γυναίκα η οποία γεννήθηκε άνδρας με το όνομα Ζαν-Μισέλ» και έχει υποβληθεί σε «χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου».

Διαβασε ακομα

Πολιτική ζημιά από τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών «είδε» ο Μητσοτάκης

Αν η διεμφυλικότητα έχει γίνει τα τελευταία χρόνια κεντρικό σημαίνον των συντηρητικών λόγων, αυτό συμβαίνει διότι η εμπειρία της φυλομετάβασης, όπως και η μεταναστευτική εμπειρία, θέτει υπό αμφισβήτηση τον ταυτοτικό ορισμό του σώματος και του έθνους-κράτους, ο οποίος και θεμελιώνει το φασιστικό έθος.

Αμφισβητώντας τις δυαδικές ιεραρχίες και την πατριαρχική και αποικιοκρατική γραμμή στην αναπαραγωγή του έθνους, το τρανς, μη δυαδικό και αποσχιστικό ως προς το φύλο σώμα εμφανίζεται, μέσα στην επισφάλεια και τη δύναμή του, ως το κατεξοχήν αντιφασιστικό σώμα, απελευθερώνοντας στους συντηρητικούς λόγους ακραία βία, αλλά και την ακραία βούληση να απαλλοτριωθεί το επαναστατικό δυναμικό του.