Νοέμβριος, βράδυ Δευτέρας, ώρα 20:25. Η Καρολίν Νταριάν λαμβάνει το τηλεφώνημα που άλλαξε τα πάντα στη ζωή της οικογένειάς της. Στην άλλη άκρη της γραμμής η μητέρα της, Ζιζέλ Πελικό.

«Μου ανακοίνωσε ότι εκείνο το πρωί ανακάλυψε πως [ο πατέρας της] ο Ντομινίκ την νάρκωνε για περίπου 10 χρόνια ώστε διαφορετικοί άντρες να τη βιάζουν», θυμάται η Νταριάν σε συνέντευξή της στο πρόγραμμα Today του BBC Radio 4.

«Εκείνη τη στιγμή έχασα αυτό που θεωρούσα φυσιολογική ζωή», λέει η Νταριάν, η οποία είναι πλέον 46 ετών. «Θυμάμαι ότι φώναξα, έκλαψα, ακόμα και τον έβρισα», λέει. «Ήταν σαν σεισμός. Ένα τσουνάμι».

Ο Ντομινίκ Πελικό καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση στο τέλος μιας ιστορικής δίκης διάρκειας τρεισήμισι μηνών τον Δεκέμβριο. Περισσότερα από τέσσερα χρόνια αργότερα, η Νταριάν δηλώνει ότι ο πατέρας της «θα έπρεπε να πεθάνει στη φυλακή».

Διαβασε ακομα

Η δίκη για την Πελικό τελείωσε. Η βία κατά των γυναικών όχι

Πενήντα άντρες, τους οποίους ο Ντομινίκ Πελικό στρατολόγησε μέσω διαδικτύου για να βιάσουν και να κακοποιήσουν σεξουαλικά την αναίσθητη γυναίκα του, Ζιζέλ, καταδικάστηκαν επίσης σε φυλάκιση.

Η σύλληψη και η αποκάλυψη

Ο Πελικό ήρθε στα χέρια της αστυνομίας μετά από καταγγελία ότι τραβούσε φωτογραφίες κάτω από φούστες γυναικών σε σούπερ μάρκετ, γεγονός που οδήγησε τους αστυνομικούς να τον ερευνήσουν περαιτέρω. Στον φορητό υπολογιστή και τα κινητά του, βρήκαν χιλιάδες βίντεο και φωτογραφίες της Ζιζέλ, η οποία φαινόταν ξεκάθαρα αναίσθητη, να πέφτει θύμα βιασμού από αγνώστους.

Η δίκη έφερε στο φως το ζήτημα της σεξουαλικής βίας αλλά και το λιγότερο γνωστό θέμα της χημικής υποταγής – δηλαδή επιθέσεων που διευκολύνονται με τη χρήση ναρκωτικών.

Η Νταριάν έχει αφιερώσει τη ζωή της στην καταπολέμηση της χημικής υποταγής, ένα φαινόμενο που πιστεύεται ότι δεν αναφέρεται αρκετά, καθώς η πλειοψηφία των θυμάτων δεν έχει καμία ανάμνηση από την επίθεση και μπορεί να μη συνειδητοποιεί ότι νάρκωθηκε.

Την νάρκωσε ο πατέρας της

Μέσα στις πρώτες ημέρες μετά το τηλεφώνημα της Ζιζέλ, η Νταριάν και οι αδελφοί της, Φλοριάν και Νταβίντ, ταξίδεψαν στον γαλλικό νότο, όπου ζούσαν οι γονείς τους, για να υποστηρίξουν τη μητέρα τους. Εκείνη προσπαθούσε να αποδεχτεί το γεγονός ότι – όπως λέει η Νταριάν – ο σύζυγός της ήταν «ένας από τους χειρότερους σεξουαλικούς θύτες των τελευταίων 20 ή 30 ετών».

Διαβασε ακομα

Φρίκη σημαίνει να αναρωτιέσαι αν σε βίασε ο πατέρας σου

Λίγο αργότερα, η ίδια η Νταριάν κλήθηκε από την αστυνομία – και ο κόσμος της κατέρρευσε ξανά. Της έδειξαν δύο φωτογραφίες που βρέθηκαν στον υπολογιστή του πατέρα της. Απεικόνιζαν μια γυναίκα αναίσθητη, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι, φορώντας μόνο ένα T-shirt και εσώρουχα.

Αρχικά, δεν αναγνώρισε ότι ήταν η ίδια. «Βίωσα ένα είδος διάσπασης της πραγματικότητας. Δυσκολευόμουν να με αναγνωρίσω», λέει.

«Μετά ο αστυνομικός είπε: “Κοιτάξτε, έχετε το ίδιο καφέ σημάδι στο μάγουλό σας… είναι εσείς”. Τότε κοίταξα αυτές τις φωτογραφίες διαφορετικά… Ήμουν ξαπλωμένη στην αριστερή μου πλευρά, όπως η μητέρα μου σε όλες τις φωτογραφίες της».

Η Νταριάν είναι πεπεισμένη ότι ο πατέρας της τη νάρκωσε και τη βίασε – κάτι που ο ίδιος πάντα αρνείται, αν και έχει δώσει αντικρουόμενες εξηγήσεις για τις φωτογραφίες. «Ξέρω ότι με νάρκωσε, πιθανότατα για να με κακοποιήσει σεξουαλικά. Αλλά δεν έχω αποδείξεις», λέει.

Ένας αγώνας για την ευαισθητοποίηση

Η Νταριάν λέει ότι πολλοί θύτες δεν διώκονται επειδή τα θύματα δεν έχουν αποδείξεις. «Δεν γίνονται πιστευτές, δεν ακούγονται, δεν υποστηρίζονται», λέει.

Λίγο μετά την αποκάλυψη των εγκλημάτων του πατέρα της, έγραψε ένα βιβλίο, με τίτλο «Δεν θα τον ξαναπώ ποτέ μπαμπά», όπου εξερευνά το οικογενειακό τους τραύμα και εμβαθύνει στο ζήτημα της χημικής υποταγής.

Η χημική υποταγή, όπως εξηγεί, συχνά περιλαμβάνει «παυσίπονα, ηρεμιστικά. Είναι φάρμακα από το οικογενειακό φαρμακείο». Όπως σε σχεδόν τις μισές περιπτώσεις χημικής υποταγής, ο θύτης ήταν κάποιος που γνώριζε το θύμα. «Ο κίνδυνος έρχεται από μέσα», λέει.

Διαβασε ακομα

Δεν σιώπησε τότε και δεν θα σιωπήσει ποτέ

Παρόλο που η Ζιζέλ δυσκολεύτηκε να αποδεχτεί ότι ο σύζυγός της μπορεί να κακοποίησε και την κόρη τους, μητέρα και κόρη συμφώνησαν να ανοίξουν τη δίκη στο κοινό και στα μέσα ενημέρωσης για να αποκαλύψουν το τι συνέβη. «Ήξερα ότι περάσαμε κάτι… φρικτό, αλλά έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε με αξιοπρέπεια και δύναμη».

Το μέλλον

Τώρα, η Νταριάν λέει ότι προσπαθεί να ζήσει γνωρίζοντας πως είναι κόρη τόσο του θύτη όσο και του θύματος – κάτι που αποκαλεί «τρομερό φορτίο».

Η Ζιζέλ αναρρώνει, ενώ η Νταριάν αντλεί δύναμη από τον σύζυγό της, τους αδελφούς της και τον 10χρονο γιο της.

«Ο μόνος μου στόχος είναι να αυξήσω την ευαισθητοποίηση για τη χημική υποταγή και να εκπαιδεύσω τα παιδιά σχετικά με την σεξουαλική κακοποίηση», λέει.

Η Νταριάν, που είδε τη ζωή της να καταστρέφεται εκείνη τη νύχτα του Νοεμβρίου, τώρα κοιτάζει μόνο μπροστά.