Τον τελευταίο καιρό, ολοένα και πληθαίνουν τα τραγικά περιστατικά, όπως το θανατηφόρο τροχαίο με θύμα τον 22χρονο Παναγιώτη από τα Χανιά της Κρήτης, που κάνει όλο και περισσότερους να ασπάζονται την άποψη που λέει πως «ζούμε καθαρά από τύχη».

Διάφορα δυσάρεστα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας μάς υπενθυμίζουν καθημερινά πως, ανά πάσα ώρα και στιγμή, όσο κι αν προσέχεις, όσο και αν φροντίζεις για την υγεία και την ασφάλειά σου, το «κακό» μπορεί να σε βρει. Είτε λόγω κρατικής αμέλειας, είτε από την αδιαφορία ορισμένων ανθρώπων για την τήρηση των νόμων, αλλά και για την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Γιατί, κακά τα ψέματα, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που δεν μπορείς να ελέγξεις – και σαφέστατα δεν μιλάμε για μία ανώτερη δύναμη που ελέγχει το ριζικό μας, αλλά για μία ντουζίνα άτομα που μπορεί να μην μπόρεσαν, να μην ήθελαν, να μην πρόλαβαν ή απλώς να βαριόντουσαν να κάνουν το αυτονόητο: να αποτρέψουν τον κίνδυνο – κι ας τον έβλεπαν να έρχεται.

Οι «ανεύθυνοι» υπέυθυνοι

Υπάρχουν άτομα που έχουν ΧΑΠ (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια), αλλά συνεχίζουν να καπνίζουν. Υπάρχουν μοτοσικλετιστές που έχουν υποστεί βαριά κατάγματα με τη μηχανή, αλλά εξακολουθούν να μη φορούν κράνος.

Αυτοί «κάνουν κακό στον εαυτό τους» και στο φινάλε, είναι ξεκάθαρα δικαίωμά τους. Τι γίνεται, όμως, όταν οι αποφάσεις μας επηρεάζουν τη ζωή κάποιου άλλου;

Γιατί, απ’ απ’ ό,τι φαίνεται, δεκάδες άνθρωποι έκαναν τη λάθος επιλογή ή έδειξαν αδιαφορία, με αποτέλεσμα, τα ξημερώματα του Σαββάτου (11/01), το νήμα της ζωής του 22χρονου Παναγιώτη να κοπεί απότομα. Πολύ άδικα και πολύ νωρίς…

• Ο 45χρονος που, χωρίς δίπλωμα οδήγησης και παρά τις προηγούμενες συλλήψεις και καταδίκες του για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, ποτέ δεν εκτίμησε πως είχε μία δεύτερη (και τρίτη) ευκαιρία να αλλάξει και να γίνει καλύτερος – κυρίως για τον ίδιο και την οικογένειά του. Ποτέ δεν σκέφτηκε να πάρει ταξί ή να ζητήσει από κάποιον άλλον να τον πάει σπίτι του. Συνειδητοποίησε (;;) ότι «καταστράφηκε» μόνο όταν τον ενημέρωσαν πως σκότωσε άνθρωπο.
• Τα άτομα από την παρέα του 45χρονου – μεταξύ αυτών και ο συνοδηγός – που τον έβλεπαν να πίνει και πιθανόν γνώριζαν για τις προηγούμενες καταδίκες του, όμως κανείς δεν του πήρε τα κλειδιά, ώστε να μη βρεθεί και πάλι πίσω από το τιμόνι.
• Οι τρεις αστυνομικοί της τροχαίας που σταμάτησαν τον 45χρονο: με ή χωρίς τάμπλετ, είδαν ότι τα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα του ήταν τέσσερις φορές πάνω από το όριο, συνειδητοποίησαν ότι δεν είχε δίπλωμα και ενδεχομένως ήξεραν από το κέντρο ελέγχου ότι είχε προηγηθεί, λίγες ώρες πριν, καταγγελία εναντίον του για επικίνδυνη οδήγηση, αλλά δεν προέβησαν σε σύλληψη. Ίσως γιατί τον γνώριζαν, ίσως γιατί εκτελούσαν εντολές άνωθεν… (μένει να διευκρινισθεί).
• Τα άτομα στο κέντρο ελέγχου της αστυνομίας που κατέγραψαν το ίδιο βράδυ τη μαρτυρία ενός άνδρα ότι ο 45χρονος τον απείλησε αφού πρώτα έκανε επικίνδυνους ελιγμούς. «Ενημέρωσαν [τους αστυνομικούς] ή πέταξαν τη μαρτυρία στο καλάθι των αχρήστων;», αναρωτιέται η Μίνα Καραμήτρου στο δελτίο ειδήσεων του Open.
• Ο προϊστάμενος του αστυνομικού τμήματος – στην περίπτωση που όντως είχε δοθεί στους τρεις αστυνομικούς εντολή να μην πηγαίνουν τους μεθυσμένους οδηγούς στο αυτόφωρο – ειδικά τα Σαββατοκύριακα.
• Η αρμόδια εισαγγελία – εάν ισχύει ότι οι τρεις αστυνομικοί ακολούθησαν την παραπάνω πάγια τακτική η οποία είχε γίνει σε συνεννόηση με την εισαγγελέα.

Πόσοι θα μπορούσαν να σώσουν τον Παναγιώτη; Πολλοί!

Ποιος το προσπάθησε; Μόνο ένας: ο άνδρας που πήρε τηλέφωνο το 100 για να καταθέσει πως ο 45χρονος ήταν μεθυσμένος, άκρως εριστικός, προκλητικός και επικίνδυνος.

Επικοινώνησε με την αστυνομία, περιέγραψε το περιστατικό, έδωσε την πινακίδα του οχήματος.

«Πήρα τηλέφωνο για να γλυτώσω έναν άνθρωπο και τελικά ένας άνθρωπος δεν γλυτωσε».