icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Δεν είναι μόνο το αρνί στη σούβλα. Είναι και τα αμέτρητα αποφάγια, τα αβγά, το κρέας που πετάμε χωρίς δεύτερη σκέψη

Το Πάσχα γιορτάζουμε την Ανάσταση, που συμβολίζει την ελπίδα, την αναγέννηση, το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή, από τη φθορά στην αθανασία και την αιωνιότητα. Δυστυχώς ωστόσο μόνο για τον άνθρωπο, καθώς, κάθε χρόνο, αυτή η γιορτή της αγάπης συνοδεύεται από σφαγές ζώων και σπατάλη τροφίμων που μόνο σεβασμό δεν δείχνουν απέναντι στη ζωή.

Το πασχαλινό τραπέζι συχνά στήνεται γύρω από ένα αρνί στη σούβλα, ένα έθιμο που παραμένει βαθιά ριζωμένο στη λαϊκή παράδοση και όλο και περισσότεροι, τα τελευταία χρόνια, χαρακτηρίζουν βάρβαρο.

Το ζώο σφάζεται, σουβλίζεται και ψήνεται σε κοινή θέα, σε ένα τελετουργικό που μοιάζει περισσότερο με επίδειξη κυριαρχίας του ανθρώπου απέναντι στο ζώο, παρά με σεβασμό στη φύση.

Και παρόλο που το έθιμο του σουβλίσματος χαρακτηρίζεται –δικαίως– ως βάρβαρο, θα ήταν όμως και βαθιά υποκριτικό να σταθούμε μόνο σε αυτό, αν ταυτόχρονα δεν αναφερθούμε και σε άλλες βαρβαρότητες που γίνονται στο όνομα των εθίμων.

Χιλιάδες ζώα σφάζονται κάθε Πάσχα για να καλύψουν την υπερβολική ζήτηση. Όμως, πολλά από αυτά δεν καταναλώνονται ποτέ.

Οι ποσότητες κρέατος που αγοράζονται είναι περισσότερες απ΄ ό,τι χρειαζόμαστε, με αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες να πετιούνται λίγες ημέρες μετά.

Τα ψυγεία γεμίζουν από αποφάγια που ξεχνιούνται και τελικά καταλήγουν στα σκουπίδια.

Όμως στην ουσία είναι ζωές που θυσιάστηκαν για λίγες μπουκιές ή και για καμία. Και όχι, αυτό δεν είναι σεβασμός στην παράδοση. Είναι ανερυθρίαστη αδιαφορία για την κακοποίηση των ζώων και τη σπατάλη τροφίμων.

Το ίδιο ισχύει και για τα δεκάδες αβγά, που βάφονται κόκκινα όπως επιτάσσει το έθιμο, τσουγκρίζονται, φωτογραφίζονται και ξεχνιούνται μέχρι να χαλάσουν.

Πόσα απ’ αυτά καταλήγουν στον κάδο απορριμμάτων λίγες μέρες μετά, χωρίς καν να καταναλωθούν; Όλο αυτό δεν είναι παρά ένα ακόμα σιωπηλό, καθημερινό έγκλημα κατά της ζωής.

Στην ουσία, κανένα από αυτά τα έθιμα δεν είναι υποχρεωτικά για να νιώσουμε το Πάσχα. Αλήθεια, χρειαζόμαστε ένα ολόκληρο αρνί στη σούβλα ή μήπως μπορούμε θα μπορούσαμε να ξαναχτίσουμε τα έθιμά μας με αγάπη και σύνεση;

Μπορούμε να γιορτάσουμε με λιγότερα, αλλά ουσιαστικότερα. Να μαγειρέψουμε με μέτρο, να καταναλώσουμε υπεύθυνα, χωρίς υπερβολή. Να σεβαστούμε το φαγητό, όχι να το πετάξουμε.

Να θυμηθούμε ότι πίσω από κάθε μπουκιά κρέατος ή αβγού κρύβεται μια ζωή που χάθηκε, ένας κόπος που καταβάλλεται για την παραγωγή του, μια ευθύνη που μας βαραίνει για τους πόρους αυτού του πλανήτη.

Η συγκυρία ότι δεν βλέπεις το πρόσωπο του θύματος, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει θύμα.

Το Πάσχα δεν είναι αφορμή για αθρόα σφαγή αθώων ζώων χάριν ενός βάρβαρου «εθίμου» που θα έπρεπε να έχει προ πολλού εκλείψει. Δεν είναι τα πεταμένα φαγητά. Δεν είναι τα πεταμένα φαγητά. Είναι οι άνθρωποι γύρω από το τραπέζι. Είναι η αγάπη, η προσφορά.

Φέτος, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω από την υπερβολή και ένα βήμα προς τη συνείδηση.

Ας γιορτάσουμε το Πάσχα με σεβασμό. Στα ζώα, στο φαγητό, στη ζωή.

Για να αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει να αρχίσουμε αλλάζοντας τον εαυτό μας. Είναι καιρός να κάνουμε κάτι και να πάψουμε να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι.