icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

«Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δεν σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου», έγραψε η 12χρονη στο γράμμα που διάβασε η αδερφή της και ο χρόνος «πάγωσε» για λίγο στη Νομική του ΕΚΠΑ

Η 12χρονη από τον Κολωνό έσπασε τη σιωπή της και μέσω επιστολής μιλά για πρώτη φορά σχετικά με την υπόθεση κακοποίησης και βιασμού της, λίγο πριν από τη δικαστική απόφαση που αναμένεται την ερχόμενη Παρασκευή (29/3).

Τα όσα υποστήριξε το 13χρονο σήμερα θύμα, σε εκδήλωση της Επιτροπής Αλληλεγγύης προς το παιδί και την οικογένειά του που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη (26/3) στη Νομική του ΕΚΠΑ, ήταν γροθιά στο στομάχι.

Με ανάρτησή της στα social media, η δημοσιογράφος Δανάη Κισκήρα – Μπαρτζώκα, μετέφερε όσα έγραψε σε επιστολή η ανήλικη. Περιγράφει την κραυγή ενός παιδιού, που στάθηκε αβοήθητο μπροστά στο «τέρας», προς το δικαστήριο που θα αποφασίσει σε λίγα 24ωρα τη μοίρα της υπόθεσης.

Στα λιγοστά της λόγια, η 13χρονη δεν αφιέρωσε χρόνο να μιλήσει για το τραύμα της, για τις φρικαλεότητες που βίωσε στα χέρια των κακοποιητών της. Επέλεξε να μιλήσει για τη μητέρα της, ως ένα παιδί που την έχει ανάγκη, όπως όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη τους γονείς τους.

Σε μία δυστοπική τροπή της πραγματικότητας, η 12χρονη του Κολωνού ζητά συγγνώμη για όσα δεν έκανε, για όσα υπέμεινε, για όσα την τραυμάτισαν, για όσα αυτή τη στιγμή παραμένουν ζητούμενα και δεν είναι αυτονόητα.

Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ, γράφει η 12χρονη

Μέσα από μία συγκλονιστική επιστολή, που διάβασε η αδερφή της, η 12χρονη από τον Κολωνό τοποθετείται για πρώτη φορά, με τα δικά της λόγια για την υπόθεση κακοποίησης και βιασμού της, που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο.

«Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Ήσασταν η λύτρωσή μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα», γράφει, προσθέτοντας:

«Περίμενα τη βοήθειά σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ. Η τιμωρία μου δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ. Όχι τη μαμά μου.

Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.

Σας ζητώ συγγνώμη που δεν μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσείς. Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Πού είναι η μαμά μου;

Γιατί τη μαμά μου; Πού είναι τα αδέλφια μου; Πού είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;
Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου. Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.

Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.

Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;

Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δεν γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι».