Η σημερινή ξεκίνησε ως μια μαύρη ημέρα. Κάθε επέτειος της τραγωδίας των Τεμπών θα είναι μαύρη όσα χρόνια κι αν περάσουν. Στο τέλος της όμως, άφησε μια χαραμάδα ελπίδας, γιατί η φωνή του κόσμου δεν μπορεί πια να αγνοηθεί. Σήμερα, βρήκαμε λίγο οξυγόνο.

Από πολύ πριν τις 11.00 το πρωί, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών και κομματικών αποχρώσεων βγήκαν στους δρόμους. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση έγινε στο Σύνταγμα με όσους βρέθηκαν εκεί να υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά στο παρελθόν.

28 Images

Ο κόσμος απλωνόταν γύρω από την Πλατεία Συντάγματος έφτανε μέχρι το Hilton, την Πλάκα, το τέρμα της Ερμού και τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ασφυκτικά γεμάτη η Πανεπιστημίου, ασφυκτικά γεμάτη η Αμαλίας, ασφυκτικά γεμάτος κάθε δρόμος, με οικογένειες ολόκληρες να δίνουν το «παρών» αψηφώντας τον κίνδυνο των επεισοδίων (που για έναν περίεργο λόγο όλοι περιμέναμε…).

Συγκλονιστική η συγκέντρωση και στη Θεσσαλονίκη, με τα drones να μη βρίσκουν ούτε ένα κενό τετραγωνικό μέτρο στα πλάνα τους. Ανάλογες εικόνες σε Πάτρα, Βόλο, Λάρισα, Χανιά, Ηράκλειο, Καλαμάτα σε μικρότερες πόλεις, σε νησιά, και σε πλατείες χωριών. Η Ελλάδα απάντησε σήμερα με τον πλέον εμφατικό τρόπο στο «ποιος ασχολείται με τα Τέμπη».

Πολύ ιδιαίτερη ήταν η στιγμή που η Μαρία Καρυστιανού μίλησε στο πλήθος λέγοντας ότι «Ανακαλύψαμε δυνάμεις που αγνοούσαμε ότι υπάρχουν. Φοβούνται μην τυφλωθούν από το φως που εκπέμπουμε».

Απευθυνόμενη στη Μάρθη, την 20χρονη κόρη της που έχασε τη ζωή της στο σιδηροδρομικό δυστύχημα, είπε εμφανώς συγκινημένη: «Αγαπημένο μου παιδί, δυο χρόνια πέρασαν από εκείνη τη μαύρη νύχτα. Καρδούλα μου, όλοι σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για σένα. Για σένα κορίτσι μου και για όσους δεν φτάσατε ποτέ.

Σαν σήμερα νιώσαμε ότι πεθάναμε μαζί σας. Στις 28 Φλεβάρη του ’23 ξημέρωσε για 57 οικογένειες αλλά και για τις οικογένειες σε όλη την Ελλάδα η μέρα που συγκλόνισε και πάγωσε την ύπαρξή μας. Για όσους από εμάς είχαμε τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας στο τρένο ένα μέρος της ψυχής μας παραμένει μαζί τους και δεν θα επιστρέψει ποτέ. Μέσα στον αλόγιστο πόνο και την ασύλληπτη πραγματικότητα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι αρχίζει από την πρώτη στιγμή».

Κι ας φρόντισαν κάποιοι να διαλύσουν πρόωρα τις συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στο Σύνταγμα, ξεκίνησαν σοβαρά επεισόδια περίπου στις 12.30, επεκτάθηκαν γρήγορα και οι μολότοφ έπεφταν βροχή, με την αστυνομία να απαντά με ρίψη χημικών και τον κόσμο να αδειάζει την πλατεία.

Μικρότερης έκτασης τα επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, αλλά με ανάλογο αποτέλεσμα, να φύγει δηλαδή αρκετός κόσμος από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Αλλά το «δεν έχω οξυγόνο» δεν ακούστηκε μόνο στην Ελλάδα. Το φώναξαν σε δεκάδες πόλεις σε όλο τον κόσμο, από το Τορόντο μέχρι τη Μελβούρνη και από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Τόκιο.